“คุณปราณอย่า!! กรี๊ดดด” วาสิตากรีดร้องเมื่อจู่ๆ คนใจร้ายก็จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกันพร้อมๆ กับส่งบางสิ่งกระแทกเข้าหากันอย่างรุนแรง การกระทำของเขาสร้างความเจ็บปวดให้เธอได้จริงสมคำกล่าว แต่แทนที่เขาจะหยุดเขากลับกระทำต่อกันรุนแรงมากขึ้นโดยการขยับเข้าออกอย่างกระแทกกระทั้นจนเตียงหลังใหญ่เริ่มขยับ
“หึ! อย่าคิดว่าฉันจะภูมิใจเชียว! ก็แค่ผัวคนแรก!! แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะไปติดโรคกับเธอ!” แม้ปากจะว่าออกไปแบบนั้น แต่ลึกๆ ในใจอธิปกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้รู้ว่าเขาคือคนแรกที่ได้กระแทกกายเข้าหากลีบกุหลาบฉ่ำหวานของอีกคน
“ตาเกลียดคุณปราณ! เกลียด…อื้อ!!!” แต่แล้วความภูมิใจของเขาก็ต้องมลายหายสิ้นไปเมื่อแม่ตัวดีตวาดคำว่าเกลียดใส่หน้ากันไม่ยอมหยุด เลยทำให้เขาต้องก้มลงไปปิดปากเธอด้วยจูบที่รุนแรงแทน
“เกลียดก็ดี! เพราะฉันเองก็ไม่เคยคิดพิศวาสอะไรเธอเหมือนกัน! จำคืนนี้ไว้ให้ดีล่ะวา
