เขาโน้มลงมาจูบ กลิ่นเหงื่อและกลิ่นชายชาตรีคละคลุ้ง เธอเผลอครางออกมาตอนที่เขาถอนริมฝีปากออก และพุดพิชญาก็ยกมือ ปิดปาก ก้มหน้างุด เธอเอ่ยปากขอตัวและหนีเขาเข้าห้องน้ำ ขังตัวเองอยู่ในนั้นนานนับชั่วโมง
พุดพิชญาไม่เข้าใจความรู้สึกปรารถนาที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจของเธอเลย
การที่เขาอยากได้ตัวเธอ เสพสุขจากร่างกายเธอ และแบ่งปันความสุขนั้นมาให้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร ก็เขาเป็นผู้ชาย... แต่การที่เธอหัวใจเต้นแรง เลือดสาวสูบฉีดซาบซ่านกับแค่เห็นเขาถอดเสื้อ แค่เห็นมัดกล้ามทรงพลังที่เคลื่อนไหวยามเขาผ่าฟืน
มัน... มันไม่ปกติเลย!
หรือเธอจะป่วย จะเป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้อย่างที่เคยแอบได้ยินคนรับใช้ในบ้านนินทากันเองว่ามีคนรับใช้คนหนึ่งเป็นโรคนี้ และคนรับใช้คนนั้นก็นอนกับผู้ชายคนนั้นคนนี้ไปทั่ว
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าหวาดกลัวความรู้สึกของตัวเอง กระทั่งเขาเคาะประตูเรียก พุดพิชญาจึงยอมออกมาจากห้องน้ำ และเธ
