“คุณรับปากแล้ว” เธอละล่ำละลัก “ถ้าฉันยอมเป็นทาสรับใช้คุณ คุณ... เอ้อ นายท่านจะไม่ทำกับฉันแบบที่ทำกับนางบำเรอ”
เธอรีบเปลี่ยนสรรพนามเมื่อนึกขึ้นได้ และแอบโล่งใจที่ไอแซคโกไม่ได้ถือสาหาความอะไร เขาเพียงขมวดคิ้วมองเธออย่างไม่เข้าใจ มีแววรำคาญในดวงตาเขาจางๆ ปนไปกับความง่วง
“ฉันให้เธอนวด ไม่ใช่ให้เป็นนางบำเรอ เธอเป็นคนไทยนี่ นวดไม่เป็นเหรอ?”
พุดพิชญามองหน้าเขาครู่หนึ่ง ก่อนลอบถอนหายใจโล่งเมื่อพบว่าตนเข้าใจผิดไปเอง ไอแซคโกคงหมายถึงนวดแผนไทย ซึ่งเธออ้าปากจะบอกเขาว่าไม่ใช่คนไทยทุกคนจะนวดเป็น แต่ก็ถูกกระชากตัวให้เดินตามไปจนหาโอกาสบอกเขาไม่ได้
หญิงสาวเดินตามแรงจูงของเขาขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของตัวบ้าน นัยน์ตาคู่สวยเหลือบมือมือใหญ่แกร่งกระด้างที่เลื่อนจากข้อมือลงไปสอดประสานปลายนิ้วกับนิ้วมือเธออย่างเป็นธรรมชาติด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก กระทั่งเขาพาเธอเข้ามาในห้องนอนของเขา แล้วละมือไปเ
