EP 8 สารเลว
1191 คำ
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
แม้จะเป็นภาษาท้องถิ่น แต่ไอแซคโกก็เดาความหมายออกเขาพยักหน้ารับอย่างไม่ถือสากับการเดินมาชนเขาทางด้านหลังของแม่บ้านสาวในชุดเครื่องแบบ บนตึกนี้มีคนรับใช้ประจำอยู่เยอะพอสมควร วัยไล่ระดับกันไปตั้งแต่อายุสิบเจ็ด สิบแปด ไปจนรุ่นดึก
ไอแซคโกจำเด็กคนนี้ได้ ดูเหมือนเธอจะอายุน้อยที่สุด ไม่น่าเกินสิบเจ็ด... หล่อนชื่อนวล เป็นเด็กสาวร่างเล็กที่ดูเงอะงะไม่เป็นงานและ ไม่เคยกล้ามองหน้าเขาตรงๆ หล่อนมักก้มหน้าก้มตาและก้มหลังเสมอเมื่อเดินผ่านเขาหรือใครก็ตามในบ้าน
และเป็นคนที่ถูกพุดพิชญาเล่นงานบ่อยที่สุดด้วย
“นวล!”
เสียงนั้นดังมาจากประตูห้องสลักลายนกยูงที่ไอแซคโกกำลังจะเดินไปเฝ้าหน้าห้องเหมือนทุกเช้าวันหยุดตามคำสั่งของเจ้าสัวว่าห้ามไม่ให้พุดพิชญาหลุดรอดจากสายตา เมื่อมองตามเสียงเรียก เขาเห็นร่างโปร่งระหงในชุดนอนกระโปรงยาวยืนอยู่ข้างประตูบานหนึ่งที่เปิดออก พุดพิชญาตวัดสายตามองเขา และไอแซคโกยิ้มทักพร้อมก้มศีรษะให้อย่างจงใจยั่ว
อดคิดไม่ได้ว่าขนาดเธอเพิ่งตื่นนอน ผมเผ้ายุ่งเหยิง
แต่ยังเซ็กซี่เป็นบ้า...
พุดพิชญาสะบัดหน้าหนีเขาและหันไปมองนวลผู้รีบวิ่งเข้าไปหาเธอ ในมือของคุณหนูมีชุดเดรสสีขาวครีมที่ดูเหมือนจะมีรอยไหม้จากเตารีด เธอตำหนินวลด้วยภาษาท้องถิ่นน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ในขณะที่นวลยกมือไหว้ปะหลกๆ น้ำตาริน เมื่อไอแซคโกเดินไปถึง พุดพิชญาก็ปาชุดตัวสวยใส่นวลพอดี เธอหันมามองเขาตาวาว แก้มแดงจากอารมณ์โกรธกรุ่น ก่อนสะบัดหน้าเดินหนีเข้าไปในห้อง
นวลเงยหน้าเปื้อนน้ำตามองเขา ก่อนก้มหน้าลงกอดชุดไว้กับอกและเข้าห้องตามพุดพิชญาไปด้วยอีกคน โดยไม่ลืมหันมาปิดประตู
ไอแซคโกหยุดยืนมองประตูห้องนิ่งอยู่นานแค่ไหนเขาไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็กำมือแน่นจนปลายเล็บที่ถูกตัดสั้นแทบจะฝังเข้าไปในเนื้อ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจยาว พยายามข่มความร้อนที่แผดเผาในใจราวพายุน้ำเดือดให้เย็นลง
เขาทนได้ยากขึ้นทุกวันกับการยืนมองพุดพิชญารังแกคนในบ้านอย่างเฉยเมย แต่ชายหนุ่มสัญญากับตนเองว่าจะยังทนต่อไป เพราะการรอคอยย่อมบ่มเพาะให้ผลิตผลของการแก้แค้นยิ่งหอมหวาน
เขายังลงมือทำอะไรเธอที่นี่ได้ไม่ถนัดนัก แต่ถ้าเป็นถิ่นเขา บ้านเขา... พุดพิชญาไม่มีวันมีโอกาสได้ลอยหน้าลอยตารังแกใครแบบที่ทำมาตลอดชีวิตเน่าๆ ของเธอแบบนี้แน่!
ชายหนุ่มตัดใจก้าวไปยืนอยู่ข้างประตูด้วยใบหน้าเรียบนิ่งราว รูปปั้นได้แค่ชั่วกะพริบตาเท่านั้น เสียงร้องกรี๊ดจากในห้องก็ทำให้เขาเปิดประตูถลันเข้าไปโดยอัตโนมัติทันที
ภาพที่เห็นนั้นทำให้ไอแซคโกมือชา ตัวชา อุปาทานเหมือนเส้นประสาทในหัวสักเส้นขาดผึง พุดพิชญาในชุดผ้าคลุมอาบน้ำนั้นขมวดผมรวบไว้บนศีรษะ เนื้อตัวชื้นและกรุ่นด้วยไอน้ำ เธอยืนจังก้าอยู่ตรงหน้านวลผู้ล้มลงกับพื้น และยกมือขึ้นกุมแก้มมองเจ้านายของตนอย่างตื่นกลัวลนลาน
ไอแซคโกก้าวพรวดเดียวถึงตัวเมื่อพุดพิชญาพุ่งเข้าหานวลพร้อมเงื้อมือขึ้นอีก เขากระชากตัวเธอแรงจนร่างเล็กๆ ลอยหวือจากพื้นชั่วขณะ ก่อนที่พุดพิชญาจะตั้งตัวได้ เธอหันมาผลักเขาสุดแรง และแม้ ไอแซคโกจะไม่สะดุ้งสะเทือนกับแรงผลักนั้น เขาก็ยังปล่อยมือจากเธอโดยอัตโนมัติ
“อย่ามายุ่ง” พุดพิชญาตวาดเสียงแข็งกร้าว “นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ!”
ไอแซคโกไม่โต้ตอบ แต่เอื้อมมือไปกระชากแขนเธอจากทางด้านหลังอีกหนเมื่อพุดพิชญาหันกลับไปหานวล
เขาจะไม่ยอมให้ใครต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกับน้องสาวของเขา...
เขาจะไม่ให้เหตุการณ์เลวร้ายแบบนั้นซ้ำรอยเดิมเป็นอันขาด!
“บอกว่าอย่ายุ่งไง!” เธอพยายามดึงข้อแขนออกจากมือเขา ทั้งแกะ ทั้งสะบัด ก่อนเงยหน้ามองเขา ดวงตาวาววับ “ถ้าคิดว่าเรื่องเมื่อคืนทำให้คุณมีสิทธิ์ในตัวฉันแค่สักนิดเดียวละก็ คุณคิดผิดแล้วไอแซค ถ้าคิดว่าฉันมีใจให้คุณ คุณก็โง่สิ้นดี!”
พุดพิชญาเชิดหน้าขึ้นอย่างทะนง
“คุณฉวยโอกาสตอนฉันเมา ตอนสติฉันมีไม่ครบ เพราะฉะนั้นฉันจะคิดว่าถูกหมาเลียปากแค่นั้น คุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันแม้แต่นิดเดียว จำไว้!”
ไอแซคโกคิดว่าจะจำไว้ให้ขึ้นใจ
ว่าถ้าเขา ‘ได้’ ตัวเธอเมื่อไร แปลว่าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอเมื่อนั้น!
“คุณมีเงินเยอะแยะ” เขาพยายามคุมสติ เอ่ยอย่างใจเย็นทราบดีว่าไม่ใช่เวลาจะสั่งสอนเธอ เขาในตอนนี้มีสิทธิ์เพียงประนีประนอมให้เรื่องจบลงอย่างสวยที่สุดเท่านั้น “เสื้อผ้ามีเต็มสามตู้ กับแค่เสียไปชุดเดียว ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือกันเลย”
“คุณจะไปรู้อะไร?” เธอพยายามสะบัดมือออกอีกครั้งแต่ไม่สำเร็จ “คนที่ดีแต่ยืนเก๊กใส่สูทไปวันๆ อย่างคุณจะไปรู้อะไร?!”
อ้อ! เขารู้ดีเลยล่ะ รู้เลยว่าคนวันๆ เอาแต่ยืนเก๊กใส่สูทแบบเขาเพิ่งช่วยเธอมาจากเงื้อมมือของไอ้ขี้แพ้ที่คิดใช้ยานอนหลับหลอกฟันผู้หญิงไง!
และรู้ดีเลยด้วยว่าเขาไม่ได้ช่วยให้เธอพ้นจากนรกขุมนั้นมา เสวยสุขบนสวรรค์หรอก แต่เขาจะลากเธอลงนรกอีกขุมที่ลึกว่าทรมานกว่านั้นนับร้อยเท่าพันทวีต่างหาก!!!
“นวล” เขาหันไปเอ่ยเรียกสาวใช้ด้วยสำเนียงแปร่งๆ ก่อนชี้นิ้วไปที่ประตู “Get out”
เขารู้ว่านวลไม่รู้ภาษาอังกฤษ แต่น้ำเสียง สีหน้า และการออกท่าทางของเขาก็ทำให้เด็กสาวยกมือไหว้ขอบคุณและรีบออกจากห้องไปในทันที
“นี่คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะ!”
เธอทุบกำปั้นลงมาที่อกเขาอย่างแรงจนไอแซคโกจุก ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ก้มลงมองเธอด้วยความรู้สึกเหมือนถูกไฟโทสะสุม เขาพยายามนับหนึ่งถึงสิบ พยายามข่มใจให้เย็นลง แต่เมื่อพุดพิชญา เงื้อมือขึ้นตบหน้าเขา ไอแซคโกก็รู้สึกเหมือนอะไรในหัวที่เพิ่งจะต่อกันติดขาดผึงไปอีกเส้น
“ปล่อยฉันนะ คนสารเลว”
เขาแค่นยิ้มที่ดูเหมือนแยกเขี้ยวมากกว่า
“ผมสารเลวได้มากกว่าที่คุณคิดเยอะ คุณหนู!”
- ผู้เขียน
