เมามายที่ 2 เก็บเห็ดสะเทือนไปทั้งป่า NC25+
1357 คำ
เมามายที่ 2
เก็บเห็ดสะเทือนไปทั้งป่า
“ถ้าไม่ใช่เพราะความทรงจำของเจ้า ข้าคงไม่อาจแยกแยะว่าเห็ดชนิดใดมีพิษอ่อน เห็ดชนิดใดมีพิษร้ายแรง เห็ดชนิดใดกินได้ และเห็ดชนิดใดมีสรรพคุณบำรุงกำลัง”
หญิงสาวพึมพำพลางยิ้มน้อยๆ ก้มเก็บเห็ดใส่ตะกร้าสะพายหลัง ก่อนจะแหงนหน้ามองต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านแตกแขนงเป็นเส้นสายงดงามตัดกับผืนแผ่นฟ้าที่พร่าพรายไปด้วยกลุ่มเมฆสีขาวสะอาดตา
“อื้อ...”
จู่ๆ ยองใยกลับรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งสรรพางค์กาย ลมหายใจร้อน จังหวะการหายใจหอบกระชั้นจนใบหน้าแดงระเรื่อลงมาถึงลำคอ
“นะ...นี่มันอะไรกัน อะ....แฮกๆ”
ร่างบอบบางถึงกับทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นดิน ครั่นเนื้อครั่นตัว รุ่มร้อนราวกับถูกลามเลียด้วยเปลวไฟแห่งราคะ กี่ปีแล้วนะที่แม่เล้าสาวไม่มีอารมณ์ทางเพศ ไม่มีความใคร่กระสันอยากได้รับการเติมเต็มจากผู้ชาย
นั่นเพราะการที่นางขายตัวตั้งแต่เด็ก พออายุย่างเข้าวัยเลขสามกามของนางก็เรียกได้ว่าตายด้าน เมื่อผันมาทำอาชีพแม่เล้าคอยดูแลเด็กสาวก็แทบจะร้างราความหฤหรรษ์ นางหลับนอนเพียงแค่กับฮิโรชิบ้างเป็นครั้งคราว เพราะเขาเองก็เริ่มมีบ้านเล็กๆ หลังอื่นที่สาวกว่า สวยกว่า สดกว่า ส่วนนางนั้นแม้จะเริ่มเก่าแต่ยังเต็มไปด้วยประโยชน์ เพราะเจนจัดในการดูแลไนต์คลับ มีชื่อเสียงในเรื่องคัดเด็กสาวตัวท็อปให้กับแวดวงชายหนุ่มชั้นสูง ไม่ว่าจะเป็นเหล่าข้าราชการ นักการเมือง และนักธุรกิจวีไอพีมากหน้า
“ยะ...อยากจัง อะ...อื้อ”
ยองใยในร่างเด็กสาวที่เพิ่งพ้นวัยปักปิ่นมาได้ไม่กี่ปี สะบัดตะกร้าสะพายหลังออก ก่อนจะหอบร่างที่รุ่มร้อนเดินไปเอนพิงต้นไม้ใหญ่
“หรือเป็นเพราะร่างนี้กำลังมีความต้องการ นี่คือสิ่งที่ซือเย่สั่งเสียไว้ในคราวนั้นสินะ”
นางหวนคิดไปถึงหญิงสาวที่ยืนอยู่ท่ามกลางหมอกควัน ‘ได้โปรดใช้ร่างกายของข้าให้มีความสุขที่สุดอย่างที่ข้าไม่อาจเติมเต็มเพราะขลาดเขินเกินไป ได้โปรด...’
ความทรงจำในวันวานของหลิวซือเย่ผุดขึ้นในห้วงแห่งความทรงจำ หลังจากที่ร่างนี้เริ่มมีระดู ความต้องการทางเพศก็ทวีขึ้นอย่างรุนแรง ทุกครั้งที่มีอาการกระสันซ่านเจ้าของร่างจะไปอาบน้ำ หรือไปทำงานให้เสียเหงื่อ ซึ่งนั่นไม่ใช่การแก้ไขที่ถูกจุด
เพราะร่างกายนี้มีความต้องการทางเพศมากเกินขีดจำกัดของคนทั่วไป เด็กสาวที่ไม่ประสาจึงพยายามต้อต้านไม่ยอมรับ อีกทั้งยังไม่รู้จักการช่วยตัวเอง ปลดปล่อยให้ความทุกข์ทรมานด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งผู้ชาย
พยายามอดทน พยายามฝืน และมองว่าเป็นเรื่องน่าอาย แต่นั่นกลับทำให้ร่างนี้ทุกข์ทรมานถึงขั้นสลบไปหลายต่อหลายครั้ง
“อื้อ อื้อ...”
ห้วงแห่งความทรงจำขาดสะบั้น หญิงสาวค่อยๆ ทรุดกายนั่งลงโดยที่แผ่นหลังเบียดชิดไปกับต้นไม้ใหญ่ เหยียดเรียวขาออกไปแล้วไขว้ซ้อนกันไว้ ก่อนจะบีบต้นขาเข้าหากัน เบียดบิดแล้วเกร็งกระตุก
“อื้อ...”
ความเสียวแล่นปราดไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย ยิ่งเบียดต้นขากลีบดอกไม้อวบอูมก็ยิ่งแนบชิดบี้บดเมล็ดเสียวจนเริ่มชื้นแฉะ
“ทะ...ทนไม่ไหวแล้ว บะ...แบบนี้มันทรมานเกินไป อะ...อะ...อาห์”
มือเล็กล้วงเข้าไปในสาปคอเสื้อแล้วควักเต้ากลมออกมาบีบเค้นจนเป็นรอยแดง ทรวงอกของร่างนี้นั้นทั้งใหญ่ ทั้งกลมกลึงราวกับหมั่นโถวลูกยักษ์ ต้องยอมรับว่าร่างที่ดูผอมแห้งนี้ซ่อนสัดสวนเย้ายวนใจชายเอาไว้ได้อย่างน่าค้นหา
เปลี่ยนจากไขว้ขาเบียดชิดเป็นยกขาชันเข่าแล้วอ้าออกน้อยๆ ถลกกระโปรงผ้าราคาถูกสีน้ำตาลซีดออกแล้วดึงกางเกงสีขาวตัวไหนให้ร่นลงไปกองอยู่ที่ปลีน่องนวลเนียน ก่อนจะใช้มือของตนกอบกุมโหนกนูนหนันเอาไว้
“ทะ...ทำไมถึงรู้สึกเสียวได้มากขนาดนี้นะ อะ...อื้อ แค่ใช้นิ้วยังเสียวจนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว อื้อ อื้อ...”
นางไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเข้าไประหว่างกลีบอูมทั้งสอง บดขยี้เมล็ดสวาทด้วยปลายนิ้วช้าๆ หมุนวน หมุนวน จนน้ำใสไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนง่ามขา
“ซะ...ซี๊ด”
เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง หลับตาแน่น ใช้นิ้วปรนเปรอความเสียวให้กับตนเองจนไม่สังเกตเห็นว่าไม่ไกลจากจุดนั้นมีชายหนุ่มรูปร่างกำยำยืนแอบอยู่หลังพุ่มไม้
เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ ใบหน้ากร้านรับกับสันคางเหลี่ยม ดวงตาคมเข้ม ริมฝีปากคว่ำน้อยๆ ดั่งคนที่ไม่เคยชินกับการยิ้ม ผมหยักศกยาวประบ่า แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีส่วนประกอบของหนังสัตว์ทนความร้อน ด้านหลังสะพายกระบอกธนู ส่วนในมือนั้นถือซากไก่ป่าและนกตัวใหญ่ที่เพิ่งล่ามาได้
เขาปล่อยเหยื่อในมือให้ร่วงหล่นลงพื้น แล้วมองเหยื่อรายใหญ่ที่งดงามดั่งแม่กวางสาวแสนยวนยั่ว
“นางเป็นคนหรือภูตผี เหตุใดหญิงงามจึงมาอยู่ในป่าเช่นนี้”
ลูกกระเดือกที่คอกลิ้งกลอกไปมา ราวกับลำคอแห้งผากขาดน้ำ ดวงตาคมจ้องจดไปยังเต้านมใหญ่ล้นทะลักมือเล็กที่กำลังบีบเค้นไปมา จนปลายถันสีชมพูปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว
“นมน่าดูดเป็นบ้าเลย!”
ก่อนจะไล่สายตาลงต่ำจับจ้องไปยังดอกไม้แสนหวานที่กำลังถูกนิ้วขยี้บี้บดอย่างถึงอกถึงใจ
ให้ตาย!
เวลานี้ท่อนเอ็นของเขาแข็งขึงชี้ชันคับเป้ากางเกง ลมหายใจติดขัดขาดห้วง จนต้องดึงกางเกงของตนเองออกแล้วรีบใช้นิ้วมือทั้งห้าสาวลำเอ็นยาวใหญ่ในขณะที่ดวงตายังคงจ้องจดอยู่ที่หญิงงามแทบไม่กะพริบ
มือหนาถอกลำเอ็นรูดขึ้นรูดลงแรงๆ จนปลายหัวหยักสีชมพูเริ่มบานออก และยิ่งเร่งความเร็วมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังควานหาเห็ดในตะกร้าออกมา
เห็ดนั้นมีขนาดพอดีมือ นางไม่รอช้าอ้าปากแล้วอมรูดเห็ดจนเปียกชุ่ม ก่อนจะใช้ปลายหัวเห็ดถูไถไปตามร่องสวาทเพิ่มความวาบหวามให้แก่ตัวเอง
“ซี๊ด...สะ...เสียวจัง”
เสียงครางของนางทำให้ใบหน้าคมคร้ามถึงกับกระตุก ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย สันกรามแข็งแกร่งขบเข้าหากัน ที่ปลายจมูกโด่งพร่างพรายไปด้วยเม็ดเหงื่อชุ่มชื้น
“อะ...อ๊า”
สาวงามยัดเห็ดเข้าไปในรูเสียวชื้นแฉะ ก่อนจะเริ่มช่วยตัวเองด้วยการดันเข้าไปจนสุดแล้วดึงออกมา ยิ่งดันเข้าดันออกน้ำใสๆ ก็ยิ่งไหลออกมาอาบไล้หัวเห็ดจนชุ่มแฉะ
ยิ่งมองภาพเบื้องหน้าก็ยิ่งรู้สึกร้อนไปทั้งร่าง เปลวไฟในโรงหลอมเหล็กยังไม่สามารถทำให้เหงื่อออกได้มากมายขนาดนี้
หญิงสาวตรงหน้าทำให้เขารู้สึกราวกับจะคลั่งตาย เขาสาวลำเอ็นไม่หยุด สาวแรงขึ้น แรงขึ้น ในขณะที่หญิงสาวก็ถอกเห็ดเข้ารูแรงขึ้นเช่นกัน
ป๊อก!
เสียงเห็ดสดๆ ที่เพิ่งเด็ดขึ้นจากดินไม่นานหักคารูสวาท หญิงสาวหน้าเสียดึงเห็ดออกจากช่องแคบชื้น ใบหน้าของนางแดงก่ำฉายชัดว่านางทุกข์ทรมานที่ไม่ได้รับการเติมเต็ม
และนั่นทำให้ ‘จางเจียหาว’ ช่างตีเหล็กชื่อดังแห่งแคว้นฮุยผิงถึงกับเดินออกมาจากที่ซ่อน ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าหญิงสาวโดยที่แกนกลางกายเปลือยเปล่า เอ็นอุ่นใหญ่ยาวชี้ชันไปยังเบื้องหน้า
เห็ดอ่อนๆ หรือจะสู้เอ็นอุ่นแข็งๆ ของชายฉกรรจ์เล่า!
- ผู้เขียน
