“ลูกจะทำยังไงต่อ ไม่สงสารตาพอลเหรอลูก และไม่สงสารหลานพ่อเหรอ”
รักชาติยืนมองลูกสาวอยู่นานแล้ว ตั้งแต่เข้ามาในห้องเขาก็เห็นลูกสาวยืนอยู่ริมหน้าต่าง แต่ไม่รู้ว่ายืนมองอะไร
รัตนานั้นยืนอยู่ตรงนี้อยู่ก่อนแล้ว จนได้ยินเสียงของลูกสาวและสามีเดินอุ้มกันมานั่งยังม้านั่ง เธอจึงมายืนแอบดู พอลกับพอลี่จะพูดคุยอะไรกัน และมันก็ดังพอที่คนอยู่บนห้องจะได้ยิน ได้ยินทุกคำพูด ทุกบทสนทนาของสองพ่อลูก ยิ่งเห็นภาพของพอลกับพอลี่วันนี้ เธอก็ยิ่งเสียใจและเจ็บปวด เจ็บที่ปิดบังเรื่องนี้กับลูกตัวเอง คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่พอลี่จะมีพ่ออย่างเด็กคนอื่นเขา
“คุยพ่อว่าต่อควรทำยังไงคะ” หันมาถามผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“แล้วแต่ลูกเถอะ เรื่องนี้พ่อให้ต่อตัดสินใจเอง”
เคารพการตัดสินใจของลูกสาวทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เขาก็ไม่เคยขัด
“ลูกจะบอกพอลี่ว่าพี่พอลเป็นพ่อของพอลี่ค่ะ” พูดด้วยเสียงหนักแน่น ก่อนจะหันไปดูสองพ่อลูกเห
