วันนี้พอลตื่นแต่เช้า เพื่อมาเอาใจลูกสาวก่อนไปเรียน อยากทำหน้าที่พ่อเหมือนอย่างคนอื่นบ้าง ถึงแม้ว่าตอนนี้หนูน้อยยังไม่ยอมรับเป็นพ่อ ได้เป็นลุงก็ยังดี หลังจากกลับมาจากบ้านของพ่อตาวันนั้น พอลี่ก็ยอมพูดคุยกับเขามากขึ้น แต่คุยถึงเรื่องพ่อทีไรก็ปฏิเสธเช่นเคยเหมือนที่ผ่านมา อีกอย่างตอนนี้พอลี่ก็ได้แยกไปนอนห้องข้างๆ แล้ว ส่วนตัวเขานั้นก็นอนห้องเดียวกับรัตนา หญิงสาวยอมให้เขานอนด้วย ยอมให้กอดให้รัก ซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร หากเป็นเพราะยอมให้อภัยเขาแล้วคงไม่ใช่ แต่จะด้วยอะไรก็ตาม ในเมื่อเวลานี้เขามีความสุขที่สุดที่ได้อยู่กับหญิงสาว
“มี๊เตร่าขา...พอลี่คิดเถิง...ลุงเคค่า...” เมื่อดื่มนมในแก้วหมดก็หันมาบอกผู้เป็นแม่ที่นั่งมองอยู่ด้านข้างทันที
ด้านพอลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะแทบจะร้องออกมาทันทีว่าไปคิดถึงคนอื่นทำไม เขานั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน ทำไมไม่บอกว่าคิดถึงเขาบ้าง ลูกหนอ...ลูก...
“พอลี่ไม่คิดถึง
