พอลี่กระโดดลงเก้าอี้ไปหาคุณตาที่นั่งอยู่เก้าอี้อีกตัวทันที เมื่อพอลเอาแต่จ้องมองตน “คุณตาขา...พอลี่กลัว...”
“พอลี่ไม่ต้องกลัวนะ ลุงพอลไม่ทำอะไรพอลี่หรอกค่ะ” ปลอบพร้อมกับอุ้มหลานสาวนั่งบนตักตน
“คุณพ่อครับ ขอผมอุ้มพอลี่ กอดพอลี่หน่อยได้ไหมครับ” พอลขอกับพ่อตา เมื่อตอนนี้แม่ของหนูน้อยนั้นวิ่งออกไปแล้ว
“อืม...ก็มารับไปสิ” ไม่ได้ว่าอะไร ก็เขาอยากให้สองพ่อลูกคู่นี้สนิทกันอยู่แล้ว แต่มันคงยากดูจากหลานสาวเขาแล้วไม่ชอบพ่อตัวจริงเอามากๆ
“ม่าย...” พอลี่หันมากอดคุณตาไว้แน่น กลัวว่าพอลจะมาอุ้มตน
พอลมองดูกิริยาของลูกสาวแล้วแทบจะร้องตะโกนให้ลูกสาวรับรู้ว่าเขานั้นเป็นพ่อของหนูน้อย แต่ก็ทำได้แค่คิดในใจ ตอนนี้เขาต้องยอมเพื่อจะได้ใจของลูกสาว
“ไม่ต้องกลัวนะคะ ลุงพอลไม่ทำอะไรพอลี่หรอก มามะ มาให้ลุงกอดหน่อยนะคะ” พอลเดินมาหา พร้อมกับอ้าแขนรอรับลูกสาว
พอลี่จ้องมองแขนของพ่อพร้อมกับสลับมองดูหน้ายิ้มแย้มของคนต
