บทที่ 5
910 คำ
ย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อน หญิงสาวจำห้องนอนห้องนี้ได้ และจำผู้หญิงที่ชื่อเอมมี่ได้ว่าเป็นใคร เหตุที่หญิงสาวตัดสินใจทิ้งชายหนุ่มไปอยู่บ้านพ่อ ก็เพราะเมื่อ 5 ปีก่อน เขาพาผู้หญิงขายส่งอย่างเอมมี่มานอนเริงรักกันในห้องนอนห้องนี้ ซึ่งเป็นห้องหอ ห้องนอนของเธอกับเขาที่นอนด้วยกันทุกคืน แต่ทุกอย่างก็สกปรกแปดเปื้อนด้วยน้ำมือของชายหนุ่ม
เมื่อคิดถึงอดีต น้ำตาของรัตนาก็ไหลออกมาอีกครั้ง แต่หญิงสาวก็รีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วเดินไปอุ้มลูกสาว เพื่อจะไปอาบน้ำด้วยกัน โดยไม่สนใจเลยว่าพอลจะเอ่ยอะไรอีก
“อาบน้ำกันค่ะพอลี่”
“ไม่กินข้าวก่อนเหรอน้องต่อ” พอลร้องไล่ตามหลังคนที่เดินหายลับเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ “สงสัยคงกินมาจากข้างนอกกับลุงเคผู้แสนดีแล้วมั้ง ไปกินคนเดียวก็ได้เรา ฝากไว้ก่อนเถอะเด็กแสบพอลี่ ถ้าเป็นลูกจริงๆ จะตีก้นให้ลายเลย”
แล้วก็เดินออกจากห้องไป เพราะก่อนจะขึ้นมา เขาได้สั่งให้นมหอมเตรียมอาหารไว้รอแล้ว
อีกด้านหนึ่งของกรุงเทพฯ ครอบครัวสุขสันต์อีกครอบครัว เพิ่งเดินทางมาถึงเมืองไทยได้ไม่กี่ชั่วโมง เจ้าลูกชายตัวแสบของพวกเขาก็สร้างเรื่องขึ้นให้แล้วสิ เรื่องแสบ เรื่องป่วนก็ต้องยกให้หนูน้อยคนนี้เลย ด้วยความเป็นเด็กไร้เดียงสา เปรียบเหมือนผ้าขาวบริสุทธิ์จึงมีแต่คนรักคนหลง
“มัมก๊าบ!...เมื่อตอนอยู่สานาม...บิน...แด๊ดคุยกับสาวต้วยก๊าบ!...”
หนูน้อยเอ่ยฟ้องแม่ทันทีเมื่อมาถึงบ้าน เป็นครั้งแรกที่หนุ่มน้อยมาบ้านเกิดของผู้เป็นแม่
“สวยกว่าแม่ไหมเซน” ดอกอ้อ ปาร์ค หรืออ้อ เอ่ยถามลูกชายทันที
“ม่าย!...จ๋วย...มัมจ๋วยกว่า...” หนูน้อยเอ่ย
“ฟ้องอะไรมัมอีกเซน แด๊ดร๊าก...มัมของเซนคนเดียวนะ”
ไบรอัน ปาร์ค หรือไบรอัน มาทันได้ยินลูกชายตัวแสบหาเรื่องให้พอดี
ครอบครัวของดอกอ้อนั้นอยู่ฝรั่งเศสตั้งแต่แต่งงานกัน ตอนนี้ก็เป็นเวลา 5 ปีแล้วที่ไปอยู่ที่นั่น จนตอนนี้มีตัวยุ่งอย่างเซนแสบมาป่วน ถึงไปอยู่เมืองนอก แต่ดอกอ้อและไบรอันก็สอนให้ลูกพูดไทยเสมอเวลาอยู่กันพ่อแม่ลูก
“ป่าว!...เซนม่าย...ได้ฟ้องราย...” หนูน้อยปฏิเสธเมื่อผู้เป็นพ่อจับได้
“แต่เมื่อกี้ใครนะบอกมัมว่าแด๊ดคุยกับสาว” ดอกอ้อเอ่ย อยากแกล้งลูกคืนบ้าง
หนุ่มน้อยซุกหน้าเข้าหมอนทันที เมื่อโดนผู้เป็นแม่หักลำคืน
“ไม่ต้องมาหลบเลยตัวแสบ มัมรู้นะว่าเมื่อกี้โกหก...คิกๆ”
หญิงสาวพยายามเก็บเสียงหัวเราะไว้ แต่ก็เก็บไม่อยู่ ยิ่งเห็นลูกชายซุกหน้าแบบนี้ยิ่งอยากขำ
“แสบนักนะ ไอ้ตัวแสบของแด๊ด” ไบรอันเอ่ยเย้าลูกชาย
“แฮะๆ ม่าย...แตบ...ม่าย...ช่าย...ลูก...แด๊ด...” หนูน้อยลุกขึ้นยืนพูดอย่างภาคภูมิใจในความเป็นลูกพ่อ
“ทีแบบนี้ไม่หลบนะสุดหล่อของมัม”
ดอกอ้อเอ่ย ใช่...เซนคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิต และเป็นตัวแทนความรักของเธอและสามี ยิ่งนับวันหญิงสาวยิ่งรักและหวงลูกชายกับสามีมากขึ้นทุกวัน หากวันใดมีใครมาแทรกตรงกลาง คนผู้นั้นไม่ได้ตายดีแน่ หญิงสาวเอ่ยบอกตัวเองในใจ
“ก็แด๊ดหล่อ...เซน...ก็หล่อ...มัมก็ตวย...”
“พูดถูกใจแด๊ดจริง...ไปอาบน้ำกับแด๊ดไหมลูก” ไบรอันชวนสุดป่วนของบ้านไปอาบน้ำด้วย
“ม่าย...แด๊ดอาบก่อนเลย เซนจาอาบกับมัม”
เอ่ยจบก็กระโดดลงจากโซฟาเข้าไปในห้องนอน โดยไม่สนใจพ่อกับแม่อีก
“แด๊ดไปอาบก่อนนะ อ้อ!...พี่เกือบลืม พรุ่งนี้เราจะนัดเตร่ากับหนูพอลี่มากินข้าวด้วยใช่ไหมจ๊ะที่รัก”
“ค่ะที่รัก พรุ่งนี้เรานัดต่อไปกินข้าวด้วยกัน เซนจะได้หายคิดถึงพอลี่ด้วยไง อีกอย่างจะคุยเรื่องโรงเรียนของลูกกับต่อด้วย”
“จ้า งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะที่รัก แต่ขาดคนถูหลัง พอมีตัวป่วนอ้อก็ไม่เคยมาอาบน้ำกับพี่เลย พี่อยากอาบน้ำพร้อมอ้อนะ จุ๊บ!...” เอ่ยพร้อมกับจุ๊บหน้าผากมนของภรรยา
“พี่ไบรอันเดี๋ยวลูกก็เห็นหรอก เดี๋ยวเซนไปโรงเรียน อ้อจะอาบน้ำให้ทุกเช้าเลยค่ะ”
“จริงๆ นะ อย่าโกหกพี่นะที่รัก”
“ไม่โกหกหรอกค่ะ พี่รีบไปอาบน้ำเถอะ พี่อาบเสร็จ อ้อก็จะบังคับตัวป่วนของเราอาบน้ำเหมือนกัน”
“จ้า” แล้วชายหนุ่มก็เดินจากไป
ดอกอ้อมองตามหลังของสามีไปด้วยความรักสุดจะบรรยาย ในโลกนี้จะมีใครโชคดีเท่าเธออีกไหมนะ หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองจะเป็นคนที่มีความสุขกว่าทุกคนบนโลกใบนี้ ตั้งแต่มีไบรอันและก็เซน ทุกอย่างในชีวิตเธอแต่ละวันเต็มไปด้วยความรัก ความสุข ไม่เคยมีวันไหนที่สองพ่อลูกทำให้เธอเสียใจ น้อยใจเลย มีแต่ทำให้เธอสุขขึ้นทุกๆ วัน
- ผู้เขียน
