บทที่ 1 คุณเป็นได้แค่แม่ของลูก (2)
1364 คำ
คินน์ คิริฮาระ ฮาร์คินสัน คือผู้ชายสมบูรณ์แบบ มีพ่อเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ มีแม่เป็นคนลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติ รูปร่างหน้าตาหล่อยิ่งกว่าพระเอก ทว่าแววตากลับเย็นชาเหมือนคนไร้ความรู้สึก
ปัจจุบันเขาทำงานเป็นรองประธานของบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้ารายใหญ่โดยมีลูกพี่ลูกน้องเป็นประธานบริษัท นอกเหนือจากนี้เขายังมีธุรกิจในมืออีกหลายอย่างที่หุ้นร่วมกับเพื่อนอย่างเช่น สถานบันเทิง ร้านอาหาร ชีวิตจึงวุ่นวายกับการทำงานเป็นหลัก
“วันนี้ผมจะนอนที่นี่ เดี๋ยวผมเล่านิทานให้ลูกฟังเอง”
เขาเดินมาบอกเธอที่เพิ่งทำอาหารเย็นเสร็จพอดี ชายหนุ่มพึงพอใจไม่น้อยหลังจากได้เห็นอาหารหน้าตาน่ารับประทานในจาน บอกตามตรงเขาติดรสมือเธอ
“จริงเหรอคะ แล้วคุณคินน์จะนอนห้องไหน บ้านของเรามีแค่สองห้องเอง”
แม่คนอยากได้พ่อของลูกมาเป็นสามียิ้มดีใจจนออกนอกหน้า คินน์ไม่เคยนอนค้างที่บ้านหลังนี้นับตั้งแต่ลูกเกิด คราวนี้แหละเธอจะใช้วิชาเด็ดมัดใจเขา
“ห้องของคุณไง หรือคุณจะให้ผมไปเบียดกับลูก” ถามมาได้เขาไม่มีทางเอาตัวเองไปนอนกับลูกชายแน่นอน เตียงลูกออกจะเล็กถ้ามีใครต้องเสียสละก็ควรเป็นเธอสิเพราะตัวเล็กกว่า
“เปล่าค่ะ น้ำก็แค่ถามทำไมต้องดุด้วย”
บางครั้งหญิงสาวก็อยากถอดใจมองหาผู้ชายคนใหม่ ทำไมคินน์ไม่พูดกับเธอเหมือนพูดกับลูก เธออยากให้เขาใช้เสียงหวานคุยด้วยบ้าง
ถึงน้อยใจอย่างไรน้ำปั่นก็ยังไม่ยอมรามือ เรื่องความรักต้องไปให้สุด เจ็บให้สุดแล้วค่อยหยุด ถ้าเธอหันหลังให้ก็อย่าหวังว่าเขาจะมีโอกาส
“เอาเป็นว่าผมจะนอนห้องคุณ ส่วนคุณจะไปนอนที่ไหนก็แล้วแต่ เชิญตามสบาย”
ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ยี่หระทั้งๆ ที่ตัวเองมาแย่งเตียงนอนของคนอื่น คินน์ไหวไหล่เล็กน้อยหลังจากเห็นสีหน้าของน้ำปั่น บอกแล้วไงเขาไม่ใช่สุภาพบุรุษ
“ทำไมน้ำต้องไปนอนที่อื่น น้ำจะนอนบนเตียงของตัวเอง”
เธอเองก็ไม่ใช่นางฟ้านางสวรรค์ ทำไมต้องเสียสละ อีกอย่างเตียงขนาดคิงไซซ์นอนพร้อมลูกก็ยังได้ คินน์ไล่เธอเพราะกลัวอดใจไม่ไหวลุกขึ้นมาจับเธอเปลื้องผ้าใช่ไหม
“แต่ผมไม่อยากนอนกับคุณ” คนเอาแต่ใจเอ่ยเสียงห้วนไม่พอใจ ทำไมเธอไม่ยอมทำตามคำสั่ง
“คุณคินน์ไม่อยากนอนกับน้ำเพราะกลัวอดใจไม่ไหวใช่ไหมคะ น้ำรู้หรอก”
หญิงสาวยิ้มยั่วคิดเข้าข้างตัวเอง ถึงเธอจะไม่สวยมากแต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ซะหน่อย ที่สำคัญข้างบนคัปซี ส่วนข้างล่างอวบอูม ถ้าคินน์จะอดใจไม่ไหวอยากทำเรื่องอย่างว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
อีกอย่างเขากับเธอใช่ว่าไม่เคย แม้จะห่างหายไปนานเท่ากับอายุของลูกแต่เธอยังจำลีลาเด็ดเผ็ดร้อนของเขาได้ดี บอกเลยพริกขี้หนูหมดสวนยังแซ่บน้อยกว่าลีลาบนเตียงของคินน์
“ผู้หญิงอย่างคุณ ต่อให้แก้ผ้าอ้าขา ผมก็ไม่เอา ครั้งเดียวพอ”
“แต่น้ำอยากได้คุณคินน์หลายครั้งนะคะ ครั้งเดียวไม่พอ”
คนอยากได้พ่อของลูกมาเป็นคู่ชีวิตยิ้มยั่วด้วยความชอบใจ ก่อนจะยกกับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะ วันนี้แม่บ้านลาเธอจึงลงครัวเอง
คินน์กัดฟันกรอดจ้องมองแม่ของลูกด้วยความไม่พอใจ อดีตเขาหลงกลหลงคารมเธอทำให้เผลอไผลไปมีความสัมพันธ์ด้วย
สุดท้ายเธอเดินมาบอกว่าท้องพร้อมกับถามหาความรับผิดชอบ เขาเป็นลูกผู้ชายพอรับผิดชอบแน่แต่รับผิดชอบแค่ลูกเท่านั้น
สามคนพ่อลูกนั่งกินข้าวฝีมือน้ำปั่นอย่างเอร็ดอร่อย คินน์ยอมรับอย่างหนึ่งฝีมือการทำอาหารของเธอไม่ต่างจากเชฟโรงแรมห้าดาว
จนบางครั้งเขาก็อยากให้เธอทำแล้วเอาไปส่งที่บริษัท แต่ก็ไม่เคยออกปากพูดเพราะกลัวมีคนเห็นหญิงสาวกับลูกแล้วตั้งคำถามว่าสามคนนี้เป็นใคร ตอนนี้เขายังไม่พร้อมบอกครอบครัว
“พี่ลูกชิ้นครับ แม่บอกว่ายังไง กินข้าวต้องกินผักด้วยถึงจะแข็งแรง ทำไมหนูไม่ยอมกินแล้วเอาไปใส่จานน้องแบบนั้น”
คุณแม่แอบเห็นพฤติกรรมสุดซ่าของลูกชายคนโต เวลาพ่อมากินข้าวด้วยเติมรักจะเป็นแบบนี้ตลอด
“ก็พี่ลูกไม่ชอบแต่น้องจั๊มชอบ เนอะน้องจั๊ม”
เด็กแก้มกลมหาเหตุผลมาค้านมารดา เขาไม่ได้โกหกน้องชายฝาแฝดชอบแคร์รอตจริงๆ
“...” น้องชายพยักหน้าหงึกๆ โต้ตอบมารดาไม่ได้เพราะข้าวเต็มปาก
“แต่ผักอันนี้อร่อยมาก ถ้าพี่ลูกกินพรุ่งนี้ตื่นมาตัวจะสูงเท่าพ่อจ๋าเลย”
น้ำปั่นพยายามเกลี้ยกล่อมทำให้คนอยากสูงเท่าพ่อตาวาว รีบหันไปขอความจริงจากปากพ่อที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากินข้าวด้วยความเอร็ดอร่อยจนปากมันไปหมด
“จริงเหรอคับพ่อจ๋า”
“ตอบลูกไปสิคะคุณคินน์”
“จริงครับ ไม่เชื่อลองกินดู พรุ่งนี้เรามาวัดความสูงกัน”
“น้องจั๊มจะกินเยอะๆ พรุ่งนี้น้องจั๊มตัวสูงเท่าพ่อจ๋าแน่นอน”
“พี่ลูกก็จะกินเหมือนกันคับ แบ่งพี่ลูกด้วยน้องจั๊ม”
สองแสบตัวกลมตั้งใจกินผักในจานของตนเองมากเพราะอยากตัวสูงเหมือนบิดา พวกเขาหวังว่าพรุ่งนี้หลังจากตื่นขึ้นมาความสูงจะเท่าพ่อจ๋าเลย
น้ำปั่นอมยิ้มด้วยความชอบใจหลังจากเห็นลูกกินข้าวหมดจานกินผักไม่เหลือ เธอจึงหันไปขอบคุณพ่อของลูกด้วยรอยยิ้มจริงใจ
คินน์ที่ตั้งแง่กับแม่ของลูกถึงกับตาพร่า ใจเต้นไม่เป็นจังหวะยามที่เหลือบไปเห็นเต้าอวบสองลูกในบราสีดำ
หญิงสาวใส่เสื้อคอกว้างเมื่อเอื้อมมือไปตักอาหารทำให้เผยความเซ็กซี่อย่างไม่รู้ตัว ปากเขาบอกไม่มีทางกลับมากินของเดิม ครั้งเดียวเกินพอ แต่ดูเหมือนร่างกายสวนทางไม่เห็นด้วย
หลังจากส่งลูกเข้านอนเรียบร้อย ชายหนุ่มกลับมาที่ห้องของหญิงสาว ก่อนจะกวาดตามองไปรอบห้องราวกับจับผิด
เมื่อไม่เห็นอะไรผิดสังเกตมุมปากยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจอย่างไม่รู้ตัว
“ลูกหลับแล้วใช่ไหมคะ”
“อืมหลับแล้ว คุณใช้ห้องน้ำเสร็จแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ คุณคินน์ตามสบายเลย”
หญิงสาวในชุดนอนผ้าลื่นสีดำสั้นแค่คืบผายมือไปทางห้องน้ำ ก่อนจะย่างกรายไปนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งทำเป็นไม่สนใจคนตัวโตที่เอาแต่จ้องหุ่นของเธอตาเป็นมัน
คินน์บอกตัวเองอย่าได้หลงกลยัยแม่มดตรงหน้าเด็ดขาด เธอคือนางมารร้าย
“คุณคิดจะยั่วผมเหรอ ไม่มีทางสำเร็จหรอก”
“เปล่าค่ะ น้ำใส่ชุดแบบนี้นอนทุกคืน”
“...” คินน์กลืนน้ำลายลงคอดังอึก สายตาไม่รักดียังคงจ้องมองรูปร่างของน้ำปั่นอย่างไม่ละสายตา
“แต่ถ้าคุณคินน์อยากน้ำก็พร้อมสนอง เราจะได้มีลูกอีกสักคน”
“ฝันไปเถอะ ชาตินี้คุณจะไม่มีวันได้นอนครวญครางใต้ร่างของผมอีก”
“ไหนๆ เราก็มีลูกด้วยกันแล้วคุณคินน์ไม่คิดเปลี่ยนใจให้น้ำเป็นภรรยาตัวจริงหน่อยเหรอคะ”
“ผมไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างคุณมาเป็นภรรยา”
“แต่น้ำจะทำให้คุณคินน์ยอมมาเป็นสามีให้ได้ คอยดูเถอะคุณคินน์ต้องกลืนน้ำลายตัวเองเข้าสักวัน”
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน คุณเป็นได้แค่แม่ของลูกเท่านั้น จำใส่สมองน้อยๆ ของคุณเอาไว้น้ำปั่น”
- ผู้เขียน
