บทที่ 7 ลูกคนที่สามต้องมา (2)

1793 คำ

เวลาผ่านมาครึ่งวันแล้วทำไมพวกเขาถึงยังไม่เห็นหน้าพ่อจ๋ากับแม่จ๋าอีก สองแฝดหน้ามุ่ยไม่พอใจหลังจากรอบิดามารดามานานหลายชั่วโมง “งอนแล้ว พี่ลูกงอนพ่อจ๋า งอนแม่จ๋า โป้งๆๆๆ” เจ้าอ้วนแก้มกลมคิ้วขมวดมุ่นบ่งบอกถึงอารมณ์โมโห งอนพ่อแม่จริงจังมาก ถ้าพ่อจ๋ากับแม่จ๋าไม่มาหาเร็วๆ พี่ลูกจะชวนน้องจั๊มร้องไห้แล้วลงไปนอนดิ้นพราดๆ เหมือนที่เคยเห็นตอนไปเที่ยวห้างเลยคอยดู เด็กฉลาดคิดในใจอย่างโมโห “โป้งๆๆๆ น้องจั๊มโกรธพ่อจ๋า โกรธแม่จ๋า” เจ้าอ้วนพุงป่องหน้างอเป็นจวักตักแกง มองหน้าปู่ย่าด้วยความไม่เข้าใจ พ่อกับแม่ไปไหนทำไมไม่มาหาพี่ลูกกับน้องจั๊ม คุณปู่คุณย่าไม่รู้จะทำอย่างไรหลานชายถึงยอมหายโกรธ ดีอยู่อย่างคือเติมรักกับเต็มรักไม่ร้องไห้ แค่ทำคางยื่นปากยาวเท่านั้น “นั่นไงลูกพ่อกับแม่มาแล้ว” คุณย่าชี้ให้หลานชายดูเมื่อหันไปเห็นคู่แต่งงานใหม่เดินจูงมือกันมาทางนี้ ใบหน้าของทั้งคู่ช่างแตกต่างจากเด็กแฝดเหลือเกิน “ม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม