Chapter 8
1309 คำ
หลังจากที่หญิงสาวเงียบไปนานเพราะกำลังประชดเขาด้วยการไม่คุยด้วยไม่สนใจกดแต่โทรศัพท์เขาจึงเบี่ยงเบนความสนใจเธอด้วยการชวนไปช็อปปิ้งที่ห้างแทน
"มือยังเจ็บอยู่มั้ย"
เขาดึงเธอมานั่งลงบนตักมองสำรวจข้อมือที่ดูจะดีขึ้นมากแล้วไม่อย่างนั้นคงทำอาหารเช้าไม่ได้ หญิงสาวไม่สนใจเพราะน้อยใจที่เธออุตส่าห์ดราม่าไปตั้งมากมายแต่สุดท้ายเขาก็ไม่แก้ตัวหรืออธิบายใดๆกับเธอ ความเงียบของเขาเป็นคำตอบชั้นดีเลย
"น่าจะหายแล้วมั่งงั้นไปช็อปปิ้งดีมั้ย วันนี้จะซื้อให้อยากได้อะไรก็เลือกเลย"
"ไม่ค่ะแตงกวาไม่ชอบช็อปปิ้ง"
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะก้มหน้ากดโทรศัพท์ต่อ เขาพยายามพูดนั่นนี่ให้เธอหันมาสนใจเขาบ้าง รู้แหละว่างอนแต่แตงกวาเป็นคนลืมง่ายเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ
"ซื้อแบรนด์เนมมั้ยคอลเลคชั่นใหม่สวยเยอะแยะเลย"
"ไม่ค่ะไม่ชอบซื้อแบรนด์เนมมันแพง"
"ก็จ่ายให้ไงของฟรีนะ"
เขากอดเอวเธอไว้ก่อนจะดึงโทรศัพท์มือถือของเธอออกแล้ววางไว้บนโต๊ะ หญิงสาวกอดอกส่ายหน้าไม่ยอมรับสิ่งที่เขาเสนอให้ ก็แค่คำหวานๆที่พูดให้เธอสบายใจแค่นี้เองทำไมเขาถึงปากหนักเหลือเกิน
"แตงกวาไม่ชอบช็อปปิ้งค่ะไม่เข้าใจเหรอ"
"งั้นไปทะเลมั้ย..."
หญิงสาวชะงักไปก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยถามในสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้ เธออยากไปทะเลมากแต่เขาไม่เคยพาไปเลยสักครั้ง อ้อนวอนให้ตายก็ไม่พาไปแต่ว่าอยู่ๆจะพาไปเสียอย่างนั้น แปลกมากจริงๆ
"จริงเหรอคะ โกหกแน่ๆ"
"พูดจริง ไปตอนนี้เลยอยากไปมั้ยล่ะ"
หญิงสาวมองเขาอย่างลังเล ใจหนึ่งก็อยากไปแต่อีกใจก็กำลังน้อยใจเขาอยู่ เธออยากจะโกรธเขานานกว่านี้แต่แพ้สิ่งที่เขาเอามาหลอกล่อเหลือเกิน
"ตามใจนะวันนี้ว่างพรุ่งนี้มะรืนก็ว่าง ไปอยู่หลายวันเลยด้วยไม่อยากไปก็ตามใจแล้วกัน"
"ไปค่ะแตงกวาอยากไป ไปตอนนี้เลยนะคะ"
หญิงสาวหันไปกอดแขนชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเสียงอ้อน ณภัทรยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไปหาลูกน้องให้เตรียมรถเดินทางไปเที่ยวทะเล แต่คงไปไม่ไกลมากและจะค้างที่โรงแรมของเพื่อนสนิทเขา
"เตรียมรถด้วยฉันจะไปพัทยา"
เขาวางโทรศัพท์ก่อนจะหันไปหาหญิงสาวที่ตอนนี้ยิ้มแก้มปริวาดฝันถึงการไปว่ายน้ำที่ทะเลในบรรยากาศที่แสนสดชื่น
"ไปเตรียมกระเป๋าสิ"
"ค่ะ งั้นแตงกวาเก็บกระเป๋าให้คุณณภัทรด้วยนะคะ"
"อืม"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวยิ้มแก้มปริกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจที่ได้ไปเที่ยวตามที่หวังไว้ ณภัทรยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนเพื่อจองห้องพักที่โรงแรมสักสองสามคืน จากนั้นก็ไปเก็บของที่จำเป็นแล้วจะพาหญิงสาวไปแวะที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อหาซื้อชุดสวยไปใส่ที่ทะเล
"แตงกวาเดี๋ยวจะพาไปแวะห้างสรรพสินค้า อ่ะนี่บัตรอยากได้อะไรก็ซื้อ"
"แต่ว่าแตงกวามีบัตรที่คุณณภัทรให้อยู่นะคะ ใช้ใบนั้นก็ได้"
เธอล้วงกระเป๋าของตัวเองหยิบบัตรเครดิตที่ชายหนุ่มทิ้งไว้ให้ขึ้นมา เขาเก็บใบนั้นมาไว้ที่ตัวเองก่อนจะส่งใบใหม่ไปให้ที่ไม่จำกัดวงเงิน
"อันนี้ไม่จำกัดวงเงิน"
"แตงกวาไม่ใช้อะไรหรอกค่ะ คุณแม่ก็ให้เงินทุกเดือนอยู่แล้วคุณณภัทรไม่จำเป็นต้องให้ก็ได้"
เธอยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรับมาเก็บไว้ตามเดิม ถ้าไม่รับไว้เขาก็จะบ่นไม่เลิกแต่ว่าจะใช้หรือไม่ก็ดูอีกที แต่ตอนที่มีเธอก็ไม่เคยใช้เลยสักครั้ง
"ไม่ต้องไปใช้เงินแม่ ใช้อันนี้แหละ"
"แตงกวาใช้เงินเท่าไหร่ซื้ออะไรก็ได้เหรอคะ คุณณภัทรจะไม่มาทวงทีหลังใช่มั้ย"
เธอเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ เกรงว่าถ้าวันหนึ่งลาจากกันไปเขาจะตามมาทวงทีหลังเธอไม่มีปัญญาหามาคืนหรอก ณภัทรถอนหายใจออกมาเหนื่อยใจกับความคิดเล็กคิดน้อยของเธอ
"จะคิดเล็กคิดน้อยทำไม ซื้อไปเถอะจะเอาไปซื้อบ้านซื้อรถฉันก็ไม่ว่าหรอก"
"จริงเหรอคะ ใจดีจังเลยแตงกวาจะไปซื้อบ้านแล้วชวนแม่ไปอยู่ด้วย"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะถูกชายหนุ่มรัดคอไว้แล้วเอ่ยกระซิบด้วยน้ำเสียงข่มขู่
"ใครให้เธอซื้อบ้าน"
"เอ้า ก็เมื่อกี้คุณณภัทรบอกว่าซื้อได้นี่นา ทำไมกลับคำไปมาอ่ะ"
เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ตัวเองเป็นคนบอกว่าซื้ออะไรก็ได้แท้ๆ พูดกลับกลอกไปมาเชื่อถือไม่ได้เลย
"บ้านเธอก็มีอยู่แล้วไงจะไปซื้ออีกทำไมสิ้นเปลืองเปล่าๆ ถ้าอยากได้รถก็ไปเอาที่โชว์รูมสิรถหรูเยอะแยะเธอจะเอารุ่นไหนบอกว่าฉันให้มาเอาไปเลือกเลย"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ คืองงว่าทำไมต้องซื้อบ้านกับรถ เอาจริงบ้านเขาใหญ่โตอยู่สบายแถมยังมีรถหรูให้เลือกขับตั้งสิบคัน เธอไม่ควรมีความคิดว่าจะซื้อของพวกนี้เลยด้วยซ้ำไป
"แต่อนาคตถ้าคุณณภัทรเบื่อแตงกวาแล้วยังไงก็ต้องออกไปอยู่ที่อื่น"
"ฉันก็ไม่ได้เบื่อเธอสักหน่อย"
"แต่อนาคตคุณอาจจะเบื่อก็ได้ค่ะ แตงกวาก็ต้องหาทางไปของตัวเองเผื่อเอาไว้"
หญิงสาวสาวเอ่ยออกมาอย่างใสซื่อโดยที่หนุ่มๆทั้งสามคนหันมามองหน้ากัน ไม่มีทางที่เธอจะได้ออกจากชีวิตของณภัทรหลังจากนี้ เพราะในท้องคงจะมีเบบี๋ติดมาด้วยแล้ว และทริปทะเลในครั้งนี้ท่าทางจะปั๊มลูกโดยตรง ถ้าแตงกวารู้ขึ้นมาน่าจะโกรธคุณณภัทรน่าดู
"อย่าไปคิดถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึงสิ ป่ะถึงห้างแล้วอยากซื้ออะไรก็ซื้อเลย"
เขากุมมือพาหญิงสาวขึ้นไปยังโซนเสื้อผ้า แตงกวาไปเล็งชุดว่ายน้ำไว้ซึ่งณภัทรก็ไม่ได้ห้ามอะไร ห้องพักที่เขาจองมีสระว่ายน้ำเป็นส่วนตัว ถ้าเธออยากใส่ว่ายน้ำเล่นก็ไม่ว่าอะไรแต่ถ้าใส่ไปเดินที่คนมากคงต้องเจอกันหน่อย
"ชอบเหรอ"
"ชอบค่ะ ใส่ได้มั้ยคะ"
"ได้สิ ซื้อเลย"
เขาอนุญาตให้เธอซื้อชุดว่ายน้ำมาหลายชุดและยังมีชุดเดินเล่นอีกหลายอย่าง เครื่องประดับแสนสวยเข้าชุดอีกหลายชุดทำให้แตงกวาอารมณ์ดียิ้มไม่หุบ
"แล้วบอกไม่ชอบช็อปปิ้ง เพลินเลยนะ"
เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม แตงกวาส่งถุงหลายใบไปให้ลูกน้องของเขาช่วยถือก่อนจะกอดแขนชายหนุ่มแล้วเอ่ยเสียงออดอ้อน
"ก็แตงกวากำลังน้อยใจคุณณภัทรอยู่ไง แต่ตอนนี้หายดีแล้วค่ะไม่โกรธแล้ว"
"ก็ดี ขี้เกียจง้อ"
เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะส่งแก้วนมเย็นไปให้หญิงสาว แตงกวารับมาก่อนจะยิ้มแก้มปริวิ่งไปดูร้านรองเท้าต่อ
"ท่าทางคุณแตงกวาดูสนุกนะครับ"
เขาหันไปมองมองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ บางทีก็สับสนกับอารมณ์ของตัวเองเหมือนกัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เฮ้อ!
- ผู้เขียน
