Chapter 7
1291 คำ
เมื่อมาถึงคอนโดทั้งสองคนก็ควงแขนกันเดินขึ้นลิฟต์ไปถึงในห้องนอน แตงกวาเริ่มงอแงคนที่ไม่เคยดื่มมาก่อนก็จะคออ่อนมากดื่มไปแก้วสองแก้วก็จะอาการออกแล้ว
"ไปอาบน้ำก่อน"
"ไม่เอา ไม่อาบอยากกอด"
แตงกวาอ้าแขนจะเข้าไปกอดชายหนุ่ม ณภัทรส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นมาพยายามจะถอดเสื้อแล้วพาไปอาบน้ำแต่เธอก็ดื้อจับนั่นจับนี่ตามตัวเขาไม่หยุด
"แตงกวาอยู่นิ่งๆจะพาไปอาบน้ำ"
"ไม่เอาไม่อาบไง"
"ดื้อจริงๆ อย่าหากินอีกนะแอลกอฮอล์อ่ะ ไม่งั้นจะตีให้ตายเลย"
เขาเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนอุ้มเธอไปในห้องน้ำแล้วเปิดน้ำอุ่นราดบนตัวของหญิงสาวเพื่อให้เธอสงบลง แตงกวามองหน้าเขาตาใสแป๋วในใจคิดไม่ตกกับสิ่งที่เขาทำกับเธอทุกวันนี้ ยิ่งถ้าเขาไม่ยอมยกย่องเธอเป็นที่หนึ่งและยังปฏิเสธต่อเธอแบบนี้ จะเป็นเธอเองที่ยอมแพ้ถอยห่างออกมาจากชีวิตของเขา
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเขาก็อุ้มหญิงสาวมานอนลงบนเตียงก่อนจะหาเสื้อผ้ามาสวมให้แล้วจับเธอไปนอนห่มผ้าบนเตียงนอน แตงกวากอดชายหนุ่มไว้แน่นในใจยังคิดว่าจะเอายังไงกับสถานะของเราสองคน เธอไม่อยากเรียกร้องอะไรอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้เขาจะยอมให้เธอหึงหวงได้แต่ก็ใช่ว่าจะได้เป็นเจ้าของยิ่งเป็นหัวใจของเขาแล้วด้วยแทบไม่มีโอกาสเลย
"นอนเถอะมีอะไรค่อยคุยพรุ่งนี้"
เขาลูบผมเธอเชิงกล่อม แตงกวาหลับตาเคลิ้มก่อนจะลืมตาขึ้นมองสบตากับเขาด้วยสีหน้าที่จริงจังมากจนเขาแอบกลัว
"มองอะไร"
"ถ้าคุณณภัทรไม่ได้รักแตงกวาเลยแม้แต่นิดเดียวก็ปล่อยกันไปเถอะนะ ให้แตงกวาไปเจอคนที่เค้ารักแตงกวาจริงๆเถอะ อย่าฝืนกันไปแบบนี้เลยค่ะ"
เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ เขาเงียบไปไม่พูดอะไรก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วจูบริมฝีปากหญิงสาวอย่างดูดดื่ม สองคนประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกันและไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของณภัทรได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่... คนที่สามารถตอบคำถามได้ก็มีแค่ตัวเขาคนเดียวเท่านั้น
วันต่อมา...
แตงกวาตื่นนอนแต่เช้ากุมขมับตัวเองไว้แน่นก่อนจะลุกขึ้นมาทำของอร่อยให้ชายหนุ่ม เมื่อคืนเธอดื่มแอลกอฮอล์และไม่รู้ว่าตัวเองเผลอทำอะไรไปบ้างแต่เท่าที่จำได้นั่นคือเธอน้อยใจเขามากแต่เขายังเป็นคนเดิมคือเฉยชาไม่ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา
"ทำอะไร"
ณภัทรในชุดคลุมอาบน้ำเดินเข้ามาหาเธอในครัวก่อนจะยื่นหน้ามองในกระทะที่เธอกำลังทำอาหารอยู่
"ทำข้าวผัดค่ะ"
"หิวพอดีทำเยอะๆเลยนะ"
เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นก่อนจะกดรับสายแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าคอนโดทันที
แอ๊ดดดดดด
"นี่ครับนายของที่สั่ง"
เรารับแผงยามาจากลูกน้องหยิบขี้นมาดูก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ ดรีมกับดราฟเห็นรอยยิ้มนั่นก็นิ่วหน้าออกมาอย่างสงสัย
"นายเอายาคุมไปทำอะไรเหรอครับ"
"นั่นสิ ให้เราสองคนเอาไปเปลี่ยนตัวยานี่นายคิิดจะทำอะไรเหรอครับ"
เขามองแผงยาคุมที่ตัวยาข้างในคือวิตามินทำมาคล้ายกันมากที่สุดจนไม่มีใครสามารถแยกออกก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจมาก"
เขาปิดประตูห้องนอนก่อนจะถือแผงยาเข้าไปข้างใน แตงกวาที่ทำอาหารเสร็จก็เดินไปเปิดกระเป๋าของตัวเองตามหายาคุมก็ค้นกระเป๋าเสียทั่วแต่ก็ไม่เจอสักอย่าง
"ยาคุมหายไปไหน"
แตงกวามองอย่างแปลกใจก่อนจะเดินออกมาหาเผื่อว่ามันตกที่ไหนในห้อง ณภัทรที่เดินเข้ามาเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความสงสัยว่าเธอกำลังหาอะไรอยู่
"หาอะไรอยู่เหรอ"
"หายาคุมค่ะจะกินก่อนทานข้าว หาไม่เจอเลยค่ะไม่รู้ว่าไปตกอยู่ที่ไหน"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนหันไปหาตามโซฟา ชายหนุ่มเงียบไปเพราะตัวเองเป็นคนปาทิ้งลงถังขยะเมื่อก่อนหน้านี้เอง เขาส่งยาแผงใหม่ไปให้เธอก่อนจะเอ่ยออกมา
"นี่ใช่มั้ย"
"ใช่ค่ะ เจอที่ไหนคะ"
แตงกวาเดินมาหยิบไปจากมือของเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่หาเจอจนได้ ถ้าไม่กินทุกวันมีพลาดท้องแน่นอนและเธอจะไม่ยอมให้ตัวเองท้องเด็ดขาดเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าจะรับผิดชอบหรือเปล่า ตัวเขาเองก็ไม่เคยพูดเรื่องลูกเธอจึงคิดว่าเขาคงไม่อยากมีกับเธอ เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งมาเลยไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก
"ตกที่พื้นนะ กินสิ"
"ค่ะ กับข้าวเสร็จแล้วนะคะอยู่บนโต๊ะแตงกวากินยาคุมก่อนแล้วจะตามไปค่ะ"
"อืม"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปที่โต๊ะเพื่อทานอาหารเช้าด้วยท่าทีที่อารมณ์ดีสุดๆ หลังจากที่เธอกินยาคุมเสร็จก็เดินมานั่งลงตรงข้ามกับเขาแล้วทานอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหย เมื่อวานเธอรอเขาตอนเย็นไม่มีอะไรตกถึงท้องด้วยซ้ำ เช้ามาไม่หิวให้มันรู้ไปสิ
"หิวเหรอกินเยอะเชียว"
"ค่ะ เมื่อวานตอนเย็นไม่ได้กินข้าวค่ะ"
เธอเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าทานของตัวเองต่อ ณภัทรรู้เลยว่าเธอกำลังประชดเขาอยู่ก็เลยเลือกที่จะเงียบไม่ทะเลาะด้วย หลังจากที่ทั้งสองคนทานข้าวเสร็จก็ไปนอนเล่นตรงโซฟาต่อ ณภัทรนั่งดูหนังไปพลางๆโดยมีแตงกวานั่งอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน
"น่ารักจังเลย แตงกวาชอบเด็กผู้หญิงค่ะน่ารักที่สุด"
"อยากมีลูกเหรอ"
ณภัทรเอ่ยถามแตงกวาเป็นเชิงชวนคุยมากกว่า หญิงสาวพยักหน้ายิ้มตอบเขาไปโดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย
"ถ้ามีก็ดีค่ะเพราะแตงกวาชอบเด็ก แต่คงไม่มีง่ายหรอกค่ะเพราะถ้าวันหนึ่งแตงกวาจะมีลูกพ่อของเด็กคงไม่ใช่คุณณภัทร"
"ทำไมล่ะ... ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน"
เขาหน้าตึงเล็กน้อยที่เธอสวนกลับเขามาแบบนั้น ถ้าเขาไม่ใช่พ่อเด็กแล้วมันจะเป็นใครได้ ทุกวันนี้เธอก็นอนอยู่กับเขาคนเดียวถ้าไม่ติดว่ากินยาคุมเธอท้องไปตั้งนานแล้ว และที่สำคัญคือเขาไม่เคยบังคับให้เธอป้องกันด้วย
"ก็คุณณภัทรไม่ชอบเด็กและคงไม่อยากมีลูกกับแตงกวาหรอก อนาคตคุณก็คงจะเจอผู้หญิงที่เหมาะสมถึงตอนนั้นคงจะมีลูกกับเธอและอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอย่างมีความสุข ส่วนแตงกวาคงไปตามทางของตัวเอง"
เธอเอ่ยออกมาด้วยอารมณ์น้อยใจก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลออกมา เธอต้องเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ นั่งคิดนอนคิดอยู่นานคำตอบก็ยังเหมือนเดิม
'คือเขาไม่เคยรักเธอเลยสักนิดเดียว ที่ทำไปทุกอย่างก็แค่หวงก้างเฉยๆ'
- ผู้เขียน
