รอเจอตัวจริงของคุณไม่ไหวแล้ว! #1
1240 คำ
09:10 a.m. Thames: Thank you for my gift. I like it and please show me your face and send me your location I will go to meet you (ขอบคุณสำหรับของขวัญ ผมชอบมัน ได้โปรดให้ผมเห็นหน้าคุณพร้อมสถานที่ ผมจะไปพบคุณ)
09:12 a.m. Chat : Good morning handsome. I am glad to hear from you. Soon we will meet in person (สวัสดีตอนเช้ารูปหล่อ ฉันดีใจที่ได้ยินคุณพูดแบบนั้น อีกไม่นานเราจะได้พบกัน)
วันนี้ทั้งวันคุณานนต์อารมณ์ดีมาก ถึงขนาดเผลอยิ้มคนเดียว
……
“บอสคะเรื่องคุณเทมส์ บอสจะทำยังไงต่อคะ” อรนีถามขึ้นมาหลังจากเอากาแฟเข้ามาให้เจ้านายสาว
“มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องเดินหน้าสิ ใกล้เวลาที่ฉันจะไปให้เขาเห็นหน้าจริงๆ แล้วล่ะ”
“คุณหญิงโทรมาเรื่องนัดทานข้าวเย็นนี้ จะให้ปุ๋ยจัดการยังไงดีคะ”
“ฉันจะไปโรงงาน บอกคนขับรถของเราให้พร้อมเลย”
“ไปตอนนี้เลยเหรอคะ”
“ใช่ เธอจะได้มีข้ออ้างไงล่ะ ว่าที่โรงงานมีเรื่องด่วน อ่อ… งานทางนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วนี่ เอกสารฉันก็เซ็นหมดแล้ว”
“ได้ค่ะบอส เดี๋ยวปุ๋ยโทรหาคุณหญิงท่านค่ะ แล้วบอสจะออกกี่โมงดีคะ”
“อีกหนึ่งชั่วโมงไปเจอกันที่รถเลย”
“ค่ะ”
อรนีแยกออกไปเพื่อจัดการเอกสาร และโทรแจ้งคุณหญิงเรื่องที่พิริยฉัตรมีธุระด่วนต้องเดินทางไประยอง
พิริยฉัตรนั่งอยู่ในรถกำลังเดินทางไประยอง สามชั่วโมงต่อมาก็มาถึงโรงงาน เธอทิ้งลูกน้องให้อยู่จัดการเอกสารกับฝ่ายจัดซื้อ อรนีกับเธอมีห้องพักพิเศษที่เธอซื้อไว้เวลามาดูงานที่ระยองจะได้ไม่ต้องหาที่พักให้ยุ่งยาก ซึ่งอยู่ห่างจากโรงงานประมาณ 20 นาที
“ปุ๋ยเธอจัดการคนเดียวนะ เดี๋ยวฉันจะไปพักสมองเสียหน่อย เจอกันวันอาทิตย์ตอนสี่โมงเย็น เดี๋ยวฉันไปกับคนขับรถเอง”
“แล้วบอสจะไปที่ไหนคะ ให้ปุ๋ยจองโรงแรมให้ไหมคะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันจะ Walk In เลย เธอทำงานต่อไปเถอะ ฉันจะขึ้นโบนัสเพิ่มให้อีก บวกพิเศษจากที่ช่วยฉันเรื่องคุณเทมส์”
“ขอบคุณค่ะบอส ปุ๋ยจะทำงานถวายหัวเลยค่ะ ทั้งเรื่องงานบริษัท หรือเรื่องผู้ชายของบอส” อรนียกมือไหว้เจ้านายของเธอด้วยความอ่อนช้อยสวยงามเป็นพิเศษ
“เขายังไม่ได้เป็นผู้ชายของฉันเสียหน่อย” พูดเสร็จก็เดินมือล้วงกระเป๋าไปขึ้นรถ
กว่าจะหาโรงแรมที่พักได้สวยถูกใจก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายสามโมงเย็น เช็กอินเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว เธอรู้สึกหิวจนตาลาย จึงกดส่งโลเคชันเข้าไปใลน์ พร้อมบอกหมายเลขเรียบร้อย เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นเลขาคนสนิทของเธอจะได้ตามมาถูก หลังจากส่งรายละเอียดไปเรียบร้อยแล้วจึงรีบโทรไปสั่งอาหารก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
15:02 p.m. Chat : ปุ๋ยฉันเจอโรงแรมที่อยากพักแล้วนะ สวยถูกใจมากเลย หลังจากตระเวนหากับลุงพร้อมจนหิวมาก รายละเอียดตามนี้นะ ถ้ามีอะไรมาตามฉันที่ห้องได้เลย แต่ถ้าไม่มีอะไรเร่งด่วน ห้าม! มารบกวนเวลาฉันพักผ่อนเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะลดโบนัสเธอ (เจอกันเย็นวันอาทิตย์นะ ฉันจะปิดเครื่องไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งสิ้นจนกว่าจะถึงวันอาทิตย์บ่ายสี่โมงเย็น **** ย้ำ! ย้ำ! อีกครั้ง ว่า ฉันลาพักร้อน สองวัน ฉันจะกิน นอน ว่ายน้ำ แล้วจะส่งรูปสวยๆ ไปอวดนะเลขาผู้ทรงประสิทธิภาพ ตอนนี้เอารูปสระว่ายน้ำกับรูปห้องนอนฉันไปดูก่อนนะ …
หลังจากส่งข้อความเสร็จเธอก็กดปิดเครื่องทันที โดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองส่งผิดคน ข้อความที่เธอส่งไปจึงไปเข้าไลน์ของคุณานนต์ ขณะที่ในห้องประชุมยัง ถกเถียงกันเรื่องการจัดงานอีเวนต์ของดีสี่ภาคที่จะมีขึ้นในอีกสองสัปดาห์ยังสรุปไม่ได้ คุณานนต์นั่งฟังหลายฝ่ายถกกันเรื่องสถานที่กับงบประมาณแล้วก็ธีมที่จะจัด เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นข้อความของพิริยฉัตรที่ส่งผิดมา ก็ยิ้มหัวเราะชอบใจ จนทุกคนงงว่าท่านประธานเป็นอะไร เพราะไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน
เธอแนบรูปพร้อมโลเคชันมาอย่างละเอียด เสร็จเขาแน่
“ผมขอเลิกประชุมเท่านี้ก่อนะครับ สำหรับข้อสรุปภายในวันจันทร์ผมต้องได้รายละเอียด”
พูดเสร็จทุกคนต่างมองหน้ากันเลิกลั่กเพราะไม่รู้ว่า ท่านประธานของพวกเขาทำไมถึงอารมณ์ดีขึ้นมากะทันหัน แถมยังเดินออกจากห้องประชุมราวกับพายุ
ปราการรีบวิ่งตามเจ้านายไปทันที
“เกิดอะไรขึ้นครับบอส”
“สั่งคนของเราเอารถออกฉันจะไประยองตอนนี้”
“บอสจะไประยองทำไมครับ”
“ปราการ!”
คุณานนต์เรียกชื่อปราการเสียงดัง ปราการรีบโทรหาคนขับรถอย่างรวดเร็วทันใจ
“แล้วบอสจะให้ผมไปด้วยไหมครับ”
“ไปสิเร็วถ้าแกช้าตายแน่” ปราการหอบเอกสารที่ยังไม่ได้วางเดินตามเจ้านายไปด้วย
พอขึ้นรถมาได้คุณานนต์ก็สั่งให้ปราการจองห้องพักของโรงแรม เอาห้องที่ใกล้เธอที่สุด พร้อมกับเร่งคนขับรถ เพราะเขาอยากไปเห็นหน้าเร็วๆ ในรูปที่ส่งมา เธอถ่ายเซลฟีมาได้แต่หน้ากับช่วงบน แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาสามารถจินตนาการต่อได้ว่า เธอสวยมากในรูป (ที่เขาภาวนาว่าขออย่าให้เธอใช้แอปแต่งรูปเลย เพราะผู้หญิงที่อยู่ในรูปมีใบหน้าที่สวยจริงๆ ขนาดแค่เห็นรูปเขายังตื่นเต้นขนาดนี้)
“ปราการส่งรูปนี้ให้นักสืบ ฉันต้องการประวัติของเธอด่วนที่สุด ทุกเรื่อง”
“ใครเหรอครับบอส”
“ฉันจะบอกนายที่หลังตอนนี้จัดการตามที่สั่ง อ้อ ถ้าไปถึงโรงแรมแล้ว นายออกไปซื้อชุดกับของใช้ส่วนตัวให้ฉันด้วยนะ แล้วก็นายกลับกรุงเทพเลย เพราะนายต้องไปเตรียมเอกสารไว้รอฉัน วันจันทร์จะรีบไปเซ็นให้”
“แล้วบอสจะอยู่ระยองกี่วันครับ”
“กลับวันอาทิตย์ นายกับลุงพร้อมเช่ารถโรงแรมกลับกรุงเทพเลย ทิ้งรถไว้ให้ฉัน”
“จะดีเหรอครับบอส ผมเป็นห่วง”
“ลูกน้องนายก็ตามฉันอยู่ตลอดไม่ใช่หรือไง”
“ใช่ครับ เพื่อความปลอดภัย จะประมาทไม่ได้เลยครับ”
“นั่นสิแล้วนายจะกลัวอะไรล่ะ ฉันอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างสิ อยู่แต่กับนายน่าเบื่อ”
คุณานนต์ที่เอาแต่จ้องโทรศัพท์จนปราการแอบมองอย่างสงสัย ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะร้อยวันพันปีเจ้านายผู้เคร่งขรึมไม่เคยยิ้ม กับยิ้มให้โทรศัพท์ราวกับมันเป็นสิ่งมีชีวิต
“ได้ประวัติแบบคร่าวๆ มาแล้วครับ ผมจะส่งให้ทางอีเมล”
“อืม… รวดเร็วดีมาก”
คุณานนต์นั่งอ่านประวัติของพิริยฉัตรทุกบรรทัด เพราะเขาต้องการรู้จักเธอแบบที่เธอรู้จักเขาทุกซอกทุกมุม ‘น่าสนใจมาก ถึงจะแก่กว่าสองปีก็เถอะ หน้าที่การงานครอบครัว เรียกว่าสูสี’
- ผู้เขียน
