แผนรุก (ไม่รอเพราะคุณคือคนที่ใช่) # 2
1495 คำ
“ผมสาบานครับบอส ผมไม่เคยรับรู้เรื่องนี้จริงๆ”
“แม่ฉันไม่ได้รู้ตารางงานของฉัน นายคิดว่าใครจะรู้ว่าฉันพักห้องไหนตอนเราไปเชียงใหม่ ก็มีแต่นายที่รู้” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาตามหลักความเป็นจริง เพราะถึงแม่อยากจะให้เขาแต่งงาน ก็ไม่คิดว่าท่านจะทำแบบนี้
“ผมสาบานครับบอส ผมไม่เคยรับรู้เรื่องนี้จริงๆ”
“ถ้าฉันมารู้ที่หลังฉันจะสั่งนายไปประจำอยู่ต่างจังหวัด และนายตายแน่” กล่าวออกไปเสียงเหี้ยมจนคนฟังหัวหด
“ผมจะไปหานักสืบครับ เอาเป็นว่าเรื่องนี้เราต้องทำเป็นความลับ เพราะตอนนี้น่าจะไว้ใจใครไม่ได้เลยครับ”
“ดีไปจัดการ แต่จะว่าไปฉันชักอยากจะเห็นหน้าคนที่ส่งของมาให้ฉันเร็วๆ แล้วสิ ขอให้สวยนะ”
“ผมคิดว่าต้องสวยมากแน่ครับ”
“นายรู้ได้ไง” คุณานนต์หรี่ตามองลูกน้องคนสนิทอย่างจับผิด
ปราการโดนมองแบบนั้นให้รู้สึกหวาดกลัว ถึงจะไม่ได้รู้เห็นว่าใครก็เถอะ
“ผมเดาเอาครับ จากของที่เธอส่งมาให้เจ้านาย”
“แล้วไป อย่าทำให้ฉันผิดหวัง นายก็รู้ว่าฉันไม่ใจดีกับคนที่มันทรยศหักหลังฉันหรอกนะ”
“ผมรู้ครับ อยู่กับเจ้านายมาหลายปีทำไมผมถึงจะไม่รู้”
“ออกไปได้แล้ว จัดการให้เงียบที่สุด ฉันจะเป็นฝ่ายบุกบ้าง” คุณานนต์นั่งลงก่อนจะใช้มือหยิบของขวัญขึ้นมาดูอีกครั้ง ‘ไม่เลว ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผมจะต้องรู้ให้ได้’
จัดการเก็บของขวัญไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน ส่วนดอกกุหลาบเขาเสียบมันลงไปบนแจกันที่เขาให้เลขาไปหามาให้ ก่อนจะเริ่มทำงานด้วยสีหน้ายิ้ม ‘เอ๊ะวันนี้ทำไมถึงไม่มีจดหมายนะ หรือคนส่งจะลืมหยิบให้’ แปลก ปกติมันต้องมีจดหมายแนบมาทุกวัน
หน้าจอโทรศัพท์สว่างวาบขึ้นมา ชายหนุ่มหยิบมันขึ้นมาดู
09:05 a.m. Chat : Mission days 16 (ภารกิจวันที่ 16)
good morning Handsome (อรุนสวัสดิ์ตอนเช้าสุดหล่อ)
Sorry I don’ t have enough time to write the card for you. So I text you instead
(ฉันขอโทษที่วันนี้ไม่มีเวลาพอที่จะเขียนการ์ดให้คุณ ฉันเลยต้องส่งข้อความหาคุณแทน)
09:07 a.m. Thames : Who’ re you? Show me your face (คุณเป็นใคร โชว์หน้าของคุณ)
09:08 a.m. Chat : Not today you have to be patient (ไม่ใช่วันนี้ คุณต้องอดทน)
09:09 a.m. Thames : I don’ t have time to play games with you (ผมไม่มีเวลามาเล่นเกมกับคุณหรอกนะ)
09:10 a.m. Chat : I’ m not playing a game with you. I am serious . Please calm down (ฉันไม่ได้เล่นเกมกับคุณ ได้โปรดใจเย็น)
09:11 a.m. Thames: I can’ t come down. With the way you behave. You drive me crazy (ผมใจเย็นไม่ได้กับสิ่งที่คุณทำ คุณทำให้ผมเป็นบ้า)
09:12 a.m. Chat : smile my darling. My future husband (ยิ้มค่ะที่รัก สามีในอนาคตของฉัน)
09:13 a.m. Thames : stop! calling me this. Send me your picture if not I will block you (หยุด! เรียกผมแบบนี้นะ ส่งรูปของคุณมาถ้าไม่ผมจะบล็อกคุณ)
09:14. A.m. Chat : You're so mean to me. (คุณใจร้ายกับฉันมากๆ ) this is me when I am 7 years old (นี่คือรูปถ่ายฉันตอนอายุ 7 ขวบ)
09:15 a.m. Thames : I want present picture not when you’ re a kid (ผมต้องการรูปปัจจุบันของคุณไม่ใช่รูปตอนที่คุณเป็นเด็ก)
09:16 a.m. Chat : I will send you later. Have a lovely day. I have to start my day. So nice to chat with you today. Bye handsome man (ฉันจะส่งให้คุณทีหลัง ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของคุณนะคะ ฉันต้องเริ่มทำงานแล้ว ดีใจที่ได้คุยกับคุณวันนี้ ลาก่อนค่ะสุดหล่อ)
09:17 a.m. Thames: Are you stalker? (คุณเป็นสตอล์กเกอร์หรือเปล่า?)
ฉัตรส่งรูปไปให้เขาดูเพิ่มเติม แต่เป็นรูปมือของเธอกำลังจับแก้วกาแฟอยู่ ก่อนจะยิ้มคนเดียวในห้องทำงานเหมือนคนบ้า
คุณานนต์พยายามกดโทรออก แต่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเขา จนทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิด “บ้าที่สุด คุณจะเล่นแบบนี้กับผมใช่ไหม ได้!… เรามาลองดูสิว่าใครจะชนะ”
คุณานนต์สบถอยู่คนเดียวอย่างหัวเสีย กดซูมดูรูปตอนเด็กที่เธอส่งมา เด็กหญิงฉัตรตอน 7 ขวบ ก็น่ารักดี รูปมือเธอที่ส่งมาอย่างน้อยก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอน่าจะสวยล่ะนะ
ชายหนุ่มจมจ่อมควงปากกาในมือไปมาอย่างใช้ความคิด เขาจะตลบหลังเธอยังไงดีนะ ช่างเริ่มสนุกแล้วสิ ชายหนุ่มกดส่งรูปที่ตัวเองเปลือยอกไปให้ เพื่อแกล้งลองดูว่าเธอจะโทรกลับมาหาเขาไหม
“กรี๊ด…” พิริยฉัตรกรีดร้องอยู่คนเดียวในห้องทำงาน ตาบ้าลามกที่สุด
10:25 a.m. Chat : I like your pink nipple (Winks) (ฉันชอบหัวนมสีชมพูของคุณ)
10:26 a.m. Thames : Haha
ของขวัญปริศนายังคงส่งมาหาคุณานนต์ทุกวันราวกับตั้งเซตเวลาไว้ ตอนเช้าทุก 9 โมงเขาจะได้รับของขวัญไม่ซ้ำกันเลยแม้แต่ชิ้นเดียว มีตั้งแต่ น้ำหอม (เธอเขียนแนบมาในการ์ดว่าพอเห็นแล้วได้ลองดมก็คิดถึงเขาทันที อยากให้เขาลองใช้ดู รับรองเธอจะดมเขาทั้งวันทั้งคืน) , รองเท้าใส่ออกกำลังกาย, เสื้อทีมฟุตบอลที่เขาโปรดปราน, ถุงเท้า, เนกไท, แม้แต่กางเกงในบอกเซอร์,เข็มขัด, ทุกบ่ายสองโมงจะมีกาแฟพร้อมของว่างมาส่งถึงโต๊ะ จนเขาเกิดเป็นความเคยชิน และที่ทำให้ถึงกับอึ้ง ก็คือวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเธอส่งไวน์ที่เขาโปรดมาให้ เขารู้ว่าเธอต้องไปหามาจากต่างประเทศ เพราะเป็นไวน์ที่มีอายุหลายปี มาพร้อมกุหลาบกล่องโต ความใส่ใจของเธอทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ ภารกิจของเธอผ่านมาแล้ว 17 วัน
เธอส่ง Code พิเศษมาให้เพิ่มเติม และมันใกล้จะได้ครบทุกตัวแล้ว เธอบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะได้ ไอดีเฟซเธอครบ หลังจากนั้นเขาจะได้รู้เสียทีว่าเธอเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง ถ้าสวยคงได้สานสัมพันธ์จนจบภารกิจ แต่ถ้าไม่สวยก็คงต้องล้มเลิกกลางคัน
“วันนี้บอสมาบริษัทแต่เช้าเลยนะครับ ผมตื่นเต้นแทนเลยว่าวันนี้ของขวัญที่ถูกส่งมาจะเป็นอะไร”
“สู่รู้นักนะ ไปเอาแกแฟมาให้ฉันแก้วสิ ง่วงฉิบเมื่อคืนกว่าจะแยกกับไอ้ตาร์ได้ก็เกือบเที่ยงคืน” คุณานนต์ใช้มือสางผมไปมา เขารู้สึกหนักหัวมากตอนนี้ ไม่น่าเผลอดื่มมากจนเมาเลยเมื่อคืน ตื่นขึ้นมาเขาปวดหัวแทบจะระเบิดออกมา
“บอสครับคืนนี้คุณมะปรางบอกให้ไปทานข้าวที่บ้านนะครับ เพราะนานแล้วที่บอสไม่ได้กลับบ้าน”
“มีเรื่องอะไรสำคัญหรือเปล่า”
“ไม่เห็นท่านพูดเรื่องอื่นนะครับ มีแต่บอกให้บอสกลับบ้าน”
“อืม… ก็ได้” ตอบรับก่อนจะก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ ปราการจึงออกไปเอากาแฟมาเสิร์ฟให้เจ้านายก่อนจะออกไปนั่งทำงานที่โต๊ะตัวเอง
ปราการเดินเข้ามาอีกรอบพร้อมของขวัญกล่องใหญ่ กับกุหลาบที่หอบเข้ามาด้วย เขาวางลงบนโต๊ะของเจ้านายด้วยความอยากรู้ว่าข้างในจะเป็นอะไร
“เจ้านายเปิดเลยไหมครับ เพราะวันนี้กล่องใหญ่มากเลยครับ ผมอยากเห็น”
“นายนี้มันสอดรู้สอดเห็นดีเหลือเกินนะ” ว่าให้ปราการ แต่ตัวเขาเองดวงตาไหวระริกจนปิดไม่มิด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดถ่ายรูปเพื่อส่งไปให้คนที่ส่งของมาให้ คุณานนต์ค่อยๆ แกะกระดาษออก ก่อนจะเห็นกล่องข้างใน เปิดออกมาเป็นชุดสูทแบรนด์อาร์มานีสีน้ำเงินเข้ม
“ว้าว บอสครับ คือเลิศมาก ลงทุนมากเลยนะครับ ผมหาราคาของคร่าวๆ ของที่ส่งมาให้บอสในรวมกัน 17 วันมานี้ หลายแสนเลยครับ”
“อือ… ใครกันนะ แล้วนักสืบของนายละ ได้เรื่องอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”
- ผู้เขียน
