ตอนที่ 5 ของเล่น
1947 คำ
เมื่อเค้กให้แท็กซี่ขับตามเรนเข้ามาในโรงแรม เธอก็ชะงักอึ้งทันทีเมื่อเห็นเรนกำลังเดินโอบเอวเจนนี่ลูกสาวเจ้าสัววันชัยเจ้าของบริษัทผลิตเฟอร์นิเจอร์เดินเข้าโรงแรม เธอได้แต่นั่งนิ่งน้ำตาคลอเบ้าเพราะไม่คิดว่าสิ่งที่คิดเรื่องที่เขามีคนอื่นมันจะเกิดขึ้นจริง เค้กตัดสินใจลงจากแท๊กซี่แล้วรีบตามเขาเข้าไปในโรงแรมแล้วยืนแอบอยู่เพื่อไม่ให้เขาเห็น
“ห้อง 409 นะคะคุณลูกค้า ต้องการอะไรเพิ่มเติมโทรเรียกพนักงานได้เลยนะคะ”
“ห้อง 409 งั้นหรอ”
เค้กพูดขึ้นเบาๆ เมื่อได้ยินพนักงานแจ้งหมายเลขห้องพักให้กับเรน เมื่อเรนขึ้นไปได้สักพักเธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาพนักงานต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ติดต่อห้องพักใช่มั้ยคะ”
พนักงานพูดต้อนรับเค้กด้วยรอยยิ้ม ส่วนเค้กก็ยิ้มตอบพนักงานแล้วพูดขึ้นทันที
“ค่ะ”
เค้กตอบกลับไปสั้นๆ เธอต้องแกล้งมาติดต่อห้องพักเพราะเป็นทางเดียวที่เธอจะเข้าไปได้
“ของคุณลูกค้าห้อง 411 นะคะ ต้องการอะไรเพิ่มเติมโทรเรียกพนักงานได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อจ่ายเงินแล้วได้กุนแจห้องเรียบร้อยแล้ว เค้กก็เข้าลิฟต์ขึ้นไปยังห้องที่เรนอยู่ทันที เมื่อมาถึงหน้าห้องของเรนเค้กก็ยืนทำใจอยู่นานเพื่อที่จะจบความสัมพันธ์เด็ดขาดกับเขาสักที ตอนแรกเธอตั้งใจจะเคาะประตูแต่ก็ลองเปิดลูกบิดที่ประตูดูก่อนว่าห้องล็อกหรือเปล่า เมื่อเธอลองหมุนลูกบิดที่ประตูปรากฎว่าห้องไม่ได้ล็อกเพราะเรนนั้นรีบเดินเข้าห้องจนเผลอลืมล็อกประตู เมื่อรู้ว่าห้องไม่ได้ล็อกเค้กก็เปิดประตูเข้าไปเงียบๆ มือเล็กรีบยกขึ้นปิดปากไว้ทันทีเมื่อเห็นเสื้อผ้าของเรนและเจนนี่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นแถมตอนนี้เรนก็กำลังนอนคร่อมเจนนี่ไว้แล้วจูบกันอย่างดูดดื่ม เค้กน้ำตาไหลออกมาทันทีเมื่อได้เห็นภาพบาดตาตรงหน้า ถึงเธอจะเริ่มไม่โอเคกับการเป็นแฟนของเรนแต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้รักเขาแล้ว
“ว้าย! เรน ยัยเค้กมา”
เรนรีบหันหลังกลับไปทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนี่ เรนเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเค้กกำลังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา ทั้งเจนนี่และเรนก็รีบเอาผ้าคลุมตัวไว้ทันที
“ตั้งแต่เมื่อไหร่คะพี่เรน พี่กับพี่เจนนี่ทำแบบนี้กับเค้กได้ยังไง”
เค้กเอ่ยถามเสียงสั่นมือเล็กกำหมัดแน่นทั้งโกรธทั้งเสียใจ ส่วนเรนก็ได้แต่เงียบไม่พูดไม่จาอะไร ยิ่งทำให้เค้กนั้นโกรธมากกว่าเดิม
“ทำไมไม่ตอบคะ พี่นอกใจเค้กทำไมพี่เรน”
เค้กตวาดใส่เรนด้วยความโกรธ
“หึ นอกใจงั้นหรอ คำนี้ควรเป็นฉันมากกว่าที่ต้องพูด”
เจนนี่พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเยาะใส่เค้ก
“พี่เจนนี่หมายความว่าไง”
เค้กเอ่ยถามเจนนี่เมื่อไม่เข้าใจกับคำพูดของเธอ
“เธอคิดว่าเรนเป็นแฟนเธอ แล้วเรนได้เห็นเธอเป็นแฟนรึเปล่าล่ะ เรนเคยพาเธอไปเจอพ่อแม่เค้ารึยัง เคยไปนอนค้างที่บ้านเค้ามั้ย และที่สำคัญเขาเคยพูดเรื่องหมั้นหรือเรื่องแต่งงานกับเธอรึเปล่า”
เค้กชะงักนิ่งมองหน้าเรนทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนี่ ส่วนเรนก็เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาอะไร สิ่งที่เจนนี่พูดมานั้นเธอยังไม่เคยได้ทำสักอย่าง เพราะเรนไม่เคยพาเธอไปเจอพ่อแม่เขา ไม่เคยพาไปนอนค้างที่บ้าน และไม่เคยพูดเรื่องหมั้นหรือแต่งงานกับเธอเลยสักครั้ง
“ที่พี่เจนนี่พูดมาต้องการจะสื่ออะไร”
เค้กเอ่ยถามเสียงแข็งแววตามองเจนนี่และเรนด้วยความโกรธ
“หึ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ฉันจะบอกให้เอาบุญแล้วกันนะ ฉันกับเรนเราคบกันก่อนที่จะรู้จักเธอซะอีกเพียงแค่ฉันไม่อยากเปิดเผยให้ใครรู้เท่านั้น พ่อแม่ของเราสองคนรับรู้เรื่องที่เราคบกันและเดือนหน้าฉันกับเรนก็จะหมั้นกันด้วย”
เค้กเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนี่
“ถ้าพี่กับพี่เรนคบกันแล้วพี่เรนจะมาจีบเค้กทำไม พี่ก็รู้นิว่าพี่เรนจีบเค้กแถมยังเป็นแม่สื่อให้พี่เรนอีกต่างหาก”
เค้กเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะเจนนี่นั้นเป็นคนพาเรนเข้ามาจีบเธอเองด้วยซ้ำ
“หึ ฉันกับเรนก็เล่นเกมกันโดยมีเธอเป็นหมากในเกมยังไงล่ะ นิสัยเย่อหยิ่งหวงเนื้อหวงตัวของเธอมันขัดตาฉัน ฉันก็เลยให้เรนลองจีบเธอดู กว่าเรนจะจีบเธอเล่นเอาซะฉันเกือบเบื่อกับเกมนี้ก่อน ตอนแรกฉันก็ไม่โอเคหรอกนะที่จะให้ผัวตัวเองไปเอากับคนอื่น แต่เห็นว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ก็เลยอยากให้เรนได้ลิ้มลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง เอาง่ายๆ เธอมันก็แค่ของเล่นของเรนเท่านั้นล่ะ”
เค้กกำหมัดแน่นน้ำตาไหลออกมาด้วยความโกรธเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนี่
“จะ…จริงหรอคะพี่เรน ที่พี่เจนนี่พูดมามันเป็นเรื่องจริงหรอคะ”
เค้กหันไปถามเรนทันทีเมื่อเจนนี่พูดจบ
“ที่เจนนี่พูดเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง”
เรนตอบเค้กสั้นๆ แต่ไม่มองหน้าเธอเลยสักนิด เค้กเข่าแทบทรุดเมื่อได้รู้ความจริงว่าที่ผ่านมาเรนไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่น้อย
“หึ ตกใจล่ะสิ อ้อ! ฉันจะบอกอะไรให้ฟังอีกอย่างนะ เรนบอกว่าเรื่องบนเตียงเธอโคตรห่วย หัดไปศึกษาบ้างนะจะได้เอาไว้ใช้กับผู้ชายคนอื่น หรือถ้าเธอยังอยากเป็นของเล่นให้เรนอยู่ฉันก็ไม่ติดนะ”
“ไม่มีวัน ฉันไม่มีวันเป็นของเล่นให้ใครเด็ดขาด ต่อจากนี้ฉันกับพี่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกพี่เรน”
เค้กพูดขึ้นแล้วก้มลงหยิบเสื้อผ้าทุกชิ้นพร้อมกับกระเป๋าเงินและโทรศัพท์ของเรนและเจนนี่วิ่งออกไปจากห้องทันที สร้างความตกใจให้เรนและเจนนี่ไม่น้อย
“อีบ้า เอาเสื้อผ้ากระเป๋าฉันมาเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดด”
เจนนี่กรี๊ดร้องด้วยความโกรธเพราะตอนนี้เธอและเรนนั้นเหลือแต่ตัวเปล่าไม่มีเสื้อใส่สักชิ้น ทางด้านเค้กเมื่อหอบเสื้อผ้าข้าวของของเรนและเจนนี่ออกมาได้ก็เอาไปทิ้งขยะหน้าทางเข้าโรงแรมทันทีแล้วเดินร้องไห้มาตามทางจนมาหยุดที่สวนสาธารณะเธอจึงหยุดแล้วนั่งลงกอดเข่าร้องไห้ที่พื้นหญ้าอย่างเจ็บปวดเพราะไม่คิดว่าเธอจะโดนเล่นกับความรู้สึกแบบนี้ เค้กรักและซื่อสัตย์กับเรนมาตลอด เธอเชื่อใจและไว้ใจเขามากแต่เขากลับทำลายความรักของเธอลงง่ายดายแถมยังไม่เคยรักเธอจริงๆ อีก ขณะที่เค้กกำลังกอดเข่าก้มหน้าก้มตาร้องไห้ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนยื่นผ้าเช็ดหน้ามาต่อหน้าเธอ
“คะ…คุณ”
เค้กเงยหน้าขึ้นมองก็เอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น เพราะเป็นผู้ชายที่ช่วยเธอที่ผับวันนั้น
“หยุดร้องแล้วเช็ดน้ำตาก่อนดีมั้ยครับ หน้าสวยๆ แบบคุณไม่ควรมีน้ำตานะ”
รามินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่รามินกำลังจะขับรถไปผับเขาเห็นเธอตั้งแต่เธอวิ่งหอบเสื้อผ้าของใครไม่รู้มาทิ้งถังขยะหน้าโรงแรมแล้วเดินร้องไห้มาตามทาง รามินจึงค่อยๆ ขับตามเธอช้าๆ เพราะอยากรู้ว่าเธอจะไปที่ไหน เมื่อเห็นว่าเธอมานั่งร้องไห้เขาจึงตัดสินใจลงจากรถมาหาเธอ
“ขอบคุณค่ะ”
เค้กรับผ้าเช็ดหน้าจากรามินแล้วเช็ดคราบน้ำตาออกทันที ส่วนรามินก็นั่งลงข้างๆ เธอทันทีหลังจากเธอรับผ้าเช็ดหน้าไปแล้ว
“เจอเรื่องหนักมาหรอครับ”
เค้กพยักหน้าตอบรามินขณะที่กำลังเช็ดน้ำตาอยู่
“อยากระบายมั้ยครับ เล่าให้ผมฟังได้นะ ถึงผมจะช่วยอะไรไม่ได้แต่ก็เป็นผู้ฟังที่ดีให้คุณได้ ดีกว่าคุณจะเก็บไว้คนเดียวนะครับ”
เค้กหันไปมองหน้ารามินทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเขา เธอจึงตัดสินใจระบายให้เขาฟังเพราะเขาก็เป็นคนที่เคยช่วยเธอไว้
“ฉันโดนแฟนนอกใจมาค่ะ ไม่สิ เรียกว่า ไปแย่งแฟนคนอื่นมาโดยไม่รู้ตัวมากกว่า”
รามินคิ้วขมวดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำพูดเค้ก
“หมายความว่าผู้ชายคนนั้นมีแฟนอยู่แล้วมาคบกับคุณหรอครับ”
เค้กพยักหน้าตอบรามินอย่างไม่ปิดบัง
“เขามาจีบฉันโดยที่แฟนเค้าก็รู้เห็นเป็นใจเพราะพวกเขากำลังเล่นเกมกันว่าจะจีบฉันติดรึเปล่า พวกเค้าเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่น เค้าเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งแค่นั้น ฮึก พูดแล้วก็สมเพชตัวเองที่ไปรักคนที่เค้าไม่เคยรักฉันสักนิด ฉันยอมเค้าทุกอย่างแม้แต่ความบริสุทธิ์ที่ฉันหวงแหนมานานยังยอมมอบให้เค้า ฉันเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงและคิดว่าตัวเองนั้นมีค่ามากพอที่จะให้คนที่ฉันรักภูมิใจที่มีฉันเป็นแฟน ฮึก แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเพราะเขาเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นเท่านั้นเอง ฉันทำอะไรผิดทำไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ฮือออ”
เค้กปล่อยโฮร้องไห้ออกมาทันทีเมื่อได้ระบายให้เขาฟัง ส่วนรามินก็นั่งฟังเงียบๆ เมื่อเห็นเธอร้องไห้เขาก็พูดขึ้นมาทันที
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกครับ อีกอย่างคุณก็ไม่ใช่คนไร้ค่า ผมก็ปลอบใจคนไม่เก่ง แต่ผมแค่อยากเตือนสติคุณว่าโลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายแค่คนเดียว ความเจ็บปวดวันนี้จะเป็นเกราะป้องกันให้คุณในวันข้างหน้า ในเมื่อผู้ชายคนนั้นมองไม่เห็นค่าในตัวคุณ คุณก็ไม่ควรไปให้ค่าเค้าเหมือนกัน หยุดร้องเถอะครับ ถ้ายังไม่หยุดผมจะร้องไห้ตามแล้วนะ”
เค้กเปลี่ยนมาหัวเราะทันทีเมื่อได้ยินคำพูดเล่นๆ ของเขาตอนหลัง
“คุณจะมาร้องไห้ตามฉันทำไม คุณเป็นผู้ชายนะ”
เค้กหยุดร้องแล้วหันไปพูดกับรามินทันที
“เอ้า! ผู้ชายก็คนนะครับ อีกอย่างผมเป็นคนอ่อนไหวง่ายนะ ถ้าคุณไม่หยุดผมจะร้องไห้ตามจริงๆ แล้วนะ”
พูดจบรามินก็แกล้งทำหน้าจะร้องไห้จนเค้กได้แต่หัวเราะออกมารู้สึกสบายใจไม่น้อยเมื่อได้นั่งคุยกับเขา
“ดีขึ้นยังครับ”
รามินเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนจนเค้กได้แต่ยิ้มตอบเขา
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มานั่งรับฟังฉัน ตรงนั้นมีร้านเหล้าถ้าคุณไม่มีธุระที่ไหนไปดื่มเป็นเพื่อนฉันได้มั้ยคะ”
เค้กเอ่ยชวนรามินอย่างไม่เคยชวนใครแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกสบายใจและปลอดภัยเมื่อได้อยู่ใกล้เขาจึงตัดสินใจชวนเขาไปดื่ม
“ได้สิครับ”
รามินตอบตกลงทันทีเมื่อได้ยินคำชวนของเธอ เพราะไม่อยากให้เธอไปดื่มคนเดียว เมื่อตกลงกันได้รามินและเค้กก็เดินตรงไปที่ร้านเหล้าทันที
- ผู้เขียน
