Tell me ชั่วโมงนี้ยอมรับมาซะดีๆว่ารักฉัน18+

ออดี้สีแดงเพลิงที่จอดอยู่ในโรงแรมหรูแห่งหนึ่งใจกลางกรุงพร้อมกับเจ้าของรถที่นั่งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เข็มขัดที่ถูกรัดร่างใหญ่เพื่อความปลอดภัยทำให้อึดอัดอยู่ไม่น้อย ลมหายใจร้อนพ่นออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะปลดเข็มขัดออกจากตัวแล้วหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวม สายตาส่องมองดูกระจกอย่างชั่งใจพร้อมกับมือหนาที่เอื้อมไปเปิดประตูรถแล้วก้าวขาลงอย่างสง่าและสุขุม กางเกงยีนส์สีซีดกับเสื้อยืดสีขาวเซอร์ๆพร้อมแว่นกันแดดสีดำทำให้เขาดูเท่ห์อย่างประหลาด Arrr... "ว่าไง" น้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์กับใบหน้านิ่งๆเป็นจุดหน้าสนใจชั้นยอดเลยทีเดียว (ถึงหรือยัง) เสียงเข้มจากปลายสายถามก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของ ทามะ จะกดตัดสายทิ้งแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ทันที เมื่อเข้ามายังลิฟต์มือหนาก็กดไปยังชั้นสิบสอง ซึ่งเป็นสถานที่ของการนัดหมายครั้งนี้ "เข้ามาสิ ฉันลอล่า" ผู้หญิงหน้าตาสะสวยใบหน้าเฉี่ยวเหมือนสาวลูกครึ่งที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยชุดนอนบางเบาเสมือนเตรียมพร้อมไว้รอเขาก็ไม่ปาน เธอกวักมือเรียกชายหนุ่มอย่างเย้ายวนพร้อมมือนุ่มที่ดึงแขนเขาตรงเข้ามาในห้อง ปัง!! เสียงประตูปิดลงพร้อมกับแรงกระแทกของร่างสูงใหญ่ที่ถูกผลักติดกับผนัง ก่อนที่สาวเจ้าจะตรงเข้ามาปลดเปลื้องเสื้อของชายหนุ่มออกอย่างชำนาญ "มาสนุกกันเถอะพ่อเสือน้อย" ร่างกายกำยำถูกยึดติดผนังพร้อมกับสองมือหนาที่ขยุ้มผมสาวเจ้าไว้แน่นเมื่อร่างอวบอั๋นพยายามจะล้วงมือเข้ามาสัมผัสหน้าอกแกร่ง สายตายั่วยวนส่งมาเป็นระยะก่อนที่เจ้าหล่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าก้มหน้าเข้าหาร่างสูงที่ทำหน้าตาเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด "พอได้แล้วลอล่า หยุด!!" "อะไรกันย่ะ ชิ! นิดๆหน่อยๆไม่ได้เลยนะ" ฉันยืนกอดอกจ้องมองบุคคลสองคนที่กำลังเล่นบทรักกันอยู่หน้าประตูอย่างหงุดหงิด ยัยผู้หญิงหน้าด้านเมื่อกี้คือเพื่อนสนิทของฉันเอง ส่วนผู้ชายอีกคนคือหนุ่มน้อยที่ฉันกำลังตามจีบอยู่ แต่ดูท่าทางเมื่อกี้แล้วหมอนี่คงร้ายน่าดู! ท่าทีเหมือนไม่พอใจ... แต่ยังคงปล่อยให้ยัยชะนีนั่นคลอเคลียไม่เลิก ถ้าฉันไม่หยุดไว้ก่อนคงไม่ได้กันไปแล้วหรือไง "มานี่" ฉันกวักมือเรียกทามะก่อนจะเห็นสีหน้าเรียบตึงของร่างสูงที่ปรายหางตามองฉันนิดหน่อย แล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง "บอกให้มานี่ไง" "น่ารำคาญ" เสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไปสมทบกับเพื่อนของเขาอีกสองสามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก การรวมตัวในวันนี้จุดประสงค์ก็คือ... ปาร์ตี้วันเกิดของฉันเอง "วันเกิดทั้งทีทำไมถึงเลือกคอนโดตัวเองวะ น่าจะเข้าผับหาล่อเหยื่อสักหน่อย ท่าทางคงสนุกสุดๆ" เสียงของไอ้เบนบ่นมาหลังจากที่ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟา "เอาน่า ผับก็เข้ากันทุกวันอยู่แล้ว เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไม่ดีหรือไง" ฉันบอกอย่างไม่ใส่ใจนักเพราะสายตาจดจ้องอยู่กับใบหน้าคมของทามะที่นั่งหลับตาอยู่บนโซฟา ท่าทีไม่สนใจโลกของเขาทำให้ฉันสนใจมันและมันน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเจอท่าทางต่อต้านของเขา อะไรที่ได้มายากมันรู้สึกสนุก! "ไหนๆก็มาครบแล้ว เริ่มเลยแล้วกัน" ยัยลอล่าพูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปปิดไฟและเปิดเพลงเสียงดังลั่นโดยไม่กลัวข้างห้องจะด่าเพราะมันเป็นห้องเก็บเสียง "เริ่มเลยล่ะกัน วันนี้ไม่เป่าเค้กนะ มันน่าเบื่อ" ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินตรงไปหาทามะแล้วทรุดนั่งตักร่างสูงทันที "ไง เบื่อม่ะ?" "..." "ทามะ" "ออกไป!" ร่างสูงลืมตาขึ้นมาช้าๆแล้วออกปากไล่ฉันทันที แต่ฉันชินแล้วล่ะมันเป็นแบบนี้มาร่วมเดือนได้แล้วตั้งแต่เริ่มจีบเขามา เราอายุเท่ากันนะ เรียนที่เดียวกันด้วย แต่หมอนี่เป็นพวกล้าหลังหัวโบราณน่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมาหมอนี่ยังไม่เคยคบใครเลยนะ "เขินหรือไงเด็กน้อย" ฉันขยับตัวเข้าใกล้เขาอีกนิดพร้อมกับยกสองมือโอบรอบคอร่างสูงไว้แล้วก้มหน้าลงไปกระซิบใกล้ๆ จากนั้นจึงออกแรงจิกเล็บลงบนต้นคอหนาแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว "หยุดทำแบบนี้สักที ไม่รู้หรือไงว่ามันหน้าด้านแค่ไหน" "แล้วแค่ไหนล่ะที่เรียกหน้าด้าน แบบนี้ หรือแบบนี้" ฉันเอ่ยถามอย่างสงสัยพร้อมกับขบเม้มเบาๆที่ต้นคอแล้วผละออกมาเม้มที่ริมฝีปากเขาพลางเอ่ยถามแนบชิดริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างอ้อยอิ่ง "คริส!" เสียงเข้มดังขึ้นทันทีก่อนจะออกแรงผลักฉันจนตัวของฉันล้มลงกับพรมสีแดงเข้ม "เป็นอะไรกันน่ะ" เสียงของยัยลอล่าดังขึ้นแล้วเดินตรงเข้ามาหา "เปล่าหรอก แกไปสนุกต่อเถอะ ฉันขอเคลียร์กับทามะก่อนเดี๋ยวตามไป" "อย่านานนะ ฉันอิจฉารอบสองรอบก็พอ...อิอิ" "เออน่ะ" ฉันบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะจ้องมองทามะอีกครั้งซึ่งในตอนนี้ร่างสูงเอาแต่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับหลับตาลง เหอะ...จะชิ่งหนีกันหรือไง "มาคุยกันหน่อยสิ!" ฉันยืนกอดอกจ้องมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์นิดๆกับท่าทีของเขาก่อนจะหันหลังเดินกลับมาที่ห้องนอนของตัวเองแล้วนั่งรอร่างสูงอยู่บนเตียงกว้าง ยังไงเขาก็ต้องมาเชื่อสิ! ถึงปากจะบอกว่ารำคาญแค่ไหนก็เถอะ ยี่สิบนาทีผ่านไป... เฮ้อ!! ฉันคิดผิดเองแหละที่บอกว่าเขาจะตามมา ฉันนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้วยังไม่เห็นจะมีวี่แววของทามะเลยด้วยซ้ำ หมอนี่ชักจะมากไปแล้วนะ แอ๊ดดด!! ร่างสูงที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วจ้องมองเขาอย่างหงุดหงิด ทำไมไม่เข้ามามันซะพรุ่งนี้เลยล่ะ ถ้าจะนานขนาดนั้นน่ะ "มีไร" เสียงราบเรียบเข้าประเด็นทันทีที่เห็นหน้าฉัน พร้อมกับสองเท้าที่ย่างก้าวเข้ามาใกล้ "บอกเหตุผลที่นายปฏิเสธฉันหน่อยสิทามะ มันนานแล้วนะที่ฉันตามจีบนายน่ะ" "..." "นี่! เลิกเงียบแล้วตอบมาสักที ฉันอยากรู้" "ทำไมต้องอยากรู้" "แล้วทำไมนายไม่ตอบสักที มันยากนักหรือไงเรารู้จักกันนานมากพอแล้วนะ" "มีแฟนมาแล้วกี่คน ผมเป็นคนที่เท่าไหร่" "ถามอะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ" "ตอบด้วย" "โอเค มีแฟนมาแล้วสามคน นายเป็นคนที่สี่มีปัญหาตรงไหนอีกไหม?" "งั้นก็อย่ามายุ่งกับผม เพราะผมเกลียดผู้หญิงแบบคุณ" "เดี๋ยว...หมายความว่าไง" ฉันกระชากแขนของเขาไว้เมื่อเราเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่องก่อนจะโดนคนตัวโตสะบัดออกอย่างแรง แล้วเดินห่างออกไป "เลิกยุ่งกับผมสักทีเถอะ มันน่ารำคาญหวังว่าคุณจะเข้าใจ" น้ำเสียงนิ่งเรียบของเขาที่เอ่ยออกมายาวเหยียดทำให้ฉันยืนตัวชาวาบอย่างกับโดนน้ำแข็งสาดยังไงยังงั้น มันน่ารังเกียจมากใช่ไหมกับคำว่าชอบของฉันน่ะ เราเรียนที่เดียวกัน กินด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่ความผูกพันระหว่างเราทำไมถึงไม่มีเลยนะ หมอนั่น!! จะปิดกั้นตัวเองไปอีกนานแค่ไหนกันนะ ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากห้องอีกครั้งแล้วนั่งร่วมวงกับเพื่อนที่ตอนนี้ค่อนข้างเมามายกันมากแล้ว แต่ละคนเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เดินสะเปะสะปะไปทั่ว ฉันนั่งลงใกล้ๆยัยลอล่าที่นั่งจูบกับเบนอย่างมัวมันก่อนจะเหลือบสายตาไปมองทามะที่ไม่สนใจโลกอีกครั้ง แล้วยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก น้ำขมๆไหลผ่านลงคอจนหมดแก้วพร้อมกับร่างกายของฉันที่เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อยเพราะผลจากน้ำเมานั่น ความจริงฉันไม่ใช่ผู้หญิงดีเด่อะไรมากมายหรอก ออกจะเหลวไหลซะด้วยซ้ำ แต่ฉันก็ไม่เคยนอนลู่นอกทางถึงขนาดเกินเลยกับใครนะ เพราะงั้นถึงได้เลิกมาแล้วสามคนไง เพราะผู้ชายต้องการแค่เซ็กส์ ในเมื่อเราให้ไม่ได้ก็ต้องปล่อยเขาไปมันคือสัจธรรม แต่กับทามะฉันกลับรู้สึกหลงใหลในตัวของผู้ชายคนนี้ ถึงแม้เราจะเรียนด้วยกันมาเกือบสามปีแต่หมอนั่นไม่เคยชายตามองฉันเลย เพราะแบบนี้ล่ะมั้ง...ที่ทำให้ฉันอยากได้เขามากมายขนาดนี้ พูดอย่างไม่อายปากเลยว่า... จะต้องเอาเขามาเป็นของฉันให้ได้ ถึงจะหน้าด้านแค่ไหนในสายตาของเขาก็ยอม