Love the media กลิ่นสื่อรัก

Love the media : 16

รถที่เคลื่อนตัวมาจอดหน้าคณะ ฉันหันไปมองร่างสูงที่ขับรถมาส่งฉันก่อนจะยื่นกระดาษให้ร่างสูงที่กำลังนั่งขมวดคิ้วอยู่

"พราวไม่อยากวิ่งรอบสนามแล้ว เพราะฉะนั้นต้องเซ็นต์ชื่อให้พราวตามสัญญาที่พี่ติณให้ไว้" อย่าบอกนะว่าลืม

"พี่ไม่ให้ที่รักวิ่งรอบสนามหรอกน่า แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" บอกแล้วไง ว่าเขาหน่ะเป็นผู้ชายจอมเจ้าเล่ห์

"ไม่มีข้อแลกเปลี่ยนค่ะ ก็พี่ติณบอกพราวแล้วถ้าพราวหาพี่เจอก็จะเซ็นต์ชื่อให้" ร่างสูงดันฉันชิดกับประตูรถก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"งั้นพี่ไม่เซ็นต์" ทำไมเขาขี้โกงแบบนี้เนี่ย

"งั้นก็บอกข้อแลกเปลี่ยนมาค่ะ" เขาชี้ไปที่แก้มตัวเองก่อนจะชี้ไปที่ปากก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้

"พี่จะบ้าเหรอ นี่มันในมหาลัยนะ"

"นะครับ ไม่งั้นพี่คงไม่มีกำลังในการเรียน" นี่เขากลายเป็นคนขี้อ้อนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ว่าแต่อยู่ในรถคงไม่มีใครเห็นหรอกมั้ง

"งั้นหลับตาก่อน" พอร่างสูงหลับตาฉันค่อยโน้มหน้าไปหอมแก้มเขาก่อนจะจูบปากเขาเบาๆแล้วผละออก

"พราวทำตามข้อแลกเปลี่ยนแล้วค่ะ" ฉันเลิกคิ้วเมื่อร่างสูงมองฉันแปลกๆ

"แบบนั้นเขาไม่เรียกว่าจูบหรอกนะ" และฉันต้องเบิกตากว้างเมื่อเขาประกบปากจูบฉัน ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดหน้าของฉัน มือหนาที่กดท้ายทอยของฉัน เรียวลิ้นของร่างสูงค่อยๆเข้ามาชกชิมความหวานในปากของฉัน

"อื้อ" ฉันร้องประทวงทันทีเมื่อมือหนาเลื่อนมาวางอยู่ที่หน้าอกของฉันโดยที่ไม่มีการรุกล้ำอะไร

"พี่ติณ พอก่อนค่ะ" เมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากออกฉันก็รีบร้องห้ามทันที

"กลัวเหรอ" ฉันพยักหน้าทันที

"พี่ขอโทษ" ร่างสูงดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะจูบหน้าผากฉันเบาๆ

"รีบไปเรียนได้แล้ว เลิกเรียนนั่งรอพี่หน้าคณะนะ"

"ค่ะ" ฉันเดินลงจากรถก่อนจะเดินมาหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"อารมณ์ดีแต่เช้าเชียวนะ" ฉันเลิกคิ้วอมยิ้มมองต้นหอม แต่ต้องขมวดคิ้วเมื่อสายตาทั้งสองคนมองฉันแปลกไป

"คอไปโดนอะไรมาย่ะ" ฉันหยิบกระจกมาส่องก็พบรอยแดงเป็นจ้ำๆสองสามจุด

"ใครทำรอยไว้อ่ะ หรือว่าจะเป็น..." เจ้าเล่ห์นักนะแอบลักหลับคนอื่นเนี่ย กลับไปโดนแน่ไอ้พี่ติณ

"ไม่มีอะไรหรอก ไปเรียนกันเถอะ"

ผมยืนรอกระต่ายน้อยหน้าคณะก็ยังไม่เห็นวี่แววจะลงมา สงสัยยังไม่เลิกเรียน "ติณคะ" ผมหันไปตามเสียงเรียกก็เห็นนิสากำลังเดินมา

"มีอะไร" เธอเดินมาควงแขนผมก่อนจะส่งสายตาเชิญชวนมาให้ผม ถ้าเป็นแต่ก่อนผมจะสนองกลับทันที แต่ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว เพราะฉะนั้นผมจะไม่ทำให้กระต่ายน้อยของผมเสียใจ

"ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับฉันอีก" เธอเข้ามากอดผมทันทีเมื่อผมจะเดินออก

"แต่นิสารักติณนะคะ" ผมพยายามแกะมือเธอออกแต่กลับไม่เป็นผล

"ทำอะไรกัน" ผมหันไปมองตามเสียงก็พบกับกระต่ายน้อยของผมที่กำลังยืนมองอยู่

"พราวไหม" พรึบ!! ผมแกะมือนิสาออกก่อนจะวิ่งตามพราวไหม หมับ!! และผมต้องชะงักอีกครัั้งเมื่อนิสาจับแขนผมไว้

"เพราะมันใช่ไหม" พรึบ!! ผมสะบัดมือนิสาออกทันที

"ใช่ ฉันรักพราวไหมได้ยินชัดนะ" ผมวิ่งหาพราวไหมแต่กลับไม่เจอ โถ่เว้ย ทำไมจังหวะมันดีขนาดนี้วะ

ผมขับรถมาที่คอนโดพราวไหมก่อนจะวิ่งขึ้นลิฟต์ ก๊อก ก๊อก ผมยืนเคาะประตูแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหา "ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก" ผมกดปิดโทรศัพท์ก่อนจะลงไปขอคีย์การ์ดห้องกับพนักงาน

ผมเปิดประตูเข้ามาแต่ต้องโล่งอกเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอม "เข้ามาทำไมคะ" นั่นไงโกรธแน่ๆ

"โกรธเหรอครับ" เธอหันหน้ามาพร้อมกับทำหน้าบึ้ง

"ถ้าพี่เห็นพราวกอดกับผู้ชายคนอื่นพี่จะโกรธไหมล่ะ" หมับ!! ผมดึงพราวไหมมากอดทันที

"จะไม่มีใครได้กอดผู้หญิงของพี่ทั้งนั้นแหละ พี่ขอโทษนะครับ"

"จริงๆแล้วพี่เลิกติดต่อกับนิสาตั้งนานแล้วนะ หายโกรธนะครับกระต่ายน้อยของพี่"

"--__--" เงียบแบบนี้แปลว่ายังไม่หายโกรธ ผมดึงคนตัวเล็กมานั่งบนตักทันที

"โอเค งั้นด่าพี่มาเลย ตบตีพี่ก็ได้" ผมจับมือเธอเพื่อนจะเอามาตีผม เพี๊ยะ

"ไม่เอา อย่าเล่นแบบนี้สิ" เธอชักมือกลับก่อนจะก้มหน้ามาดูแก้มของผม ผมจับใบหน้าหวานให้หันมาหาผมก่อนจะประกบปากจูบ ผมค่อยๆขยับปากขบเม้มปากคนตัวเล็กเบาๆก่อนที่เธอจะเปิดช่องทางให้ผมได้เข้าไปชกชิมความหวานในโพรงปากของเธอ ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองหน้าคนตัวเล็ก

"พี่รักพราวคนเดียว เรื่องนิสา พี่เคลียร์แล้วแต่เหมือนเธอจะไม่ยอมจบ เชื่อใจพี่สักครั้งได้ไหม"

"พราวเกิดมาพร้อมกับความสูญเสีย หากพี่ติณคิดว่าไม่มีทางทำให้พราวเสียใจ ทุกสิ่งทุกอย่างแม้แต่หัวใจพราวก็จะมอบให้"

"ถ้าไม่อยากให้พี่ทำก็บอกนะ" ผมโน้มหน้าเข้าไปจูบคนตัวเล็กอีกครั้งไม่นานผมต้องอมยิ้มเมื่อเธอจูบตอบผมถึงจะเป็นจูบที่เงอะงะแต่มันกลับกระตุ้นความต้องการในตัวผม ผมเลื่อนมือสวดเข้าไปในชุดนักศึกษาก่อนจะบีบเค้นหน้าอกเธอเบาๆ

ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะเปลี่ยนมาคลอเคลียที่ซอกคอเธอแทน "อ้ะ" คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกเล็กน้อยเมื่อผมขบเม้มต้นคอของเธอ

ผมลูบทั่วแผ่นหลังของคนตัวเล็กก่อนจะเปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก ผมมองหน้าอกที่มีบราปกปิดอยู่ก่อนจะเผยยิ้มออกมาเมื่อคนตัวเล็กไม่ขัดขืน

ผมก้มลงไล้จูบเนินอกของคนตัวเล็กก่อนจะขบเม้มเบาๆ "อ้ะ อย่าทำรอย " ผมผลักคนตัวเล็กให้นอนราบกับโซฟาก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ

"แน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ห้ามพี่" น้องมองผมด้วยสายตาสั่นไหว ผมก้มลงไปจูบหน้าผากคนตัวเล็กก่อนจะปลดสายเข็มขัดตัวเองออก

"ถ้าไม่รีบห้าม พี่ถอยไม่ได้แล้วนะ"คนตัวเล็กไม่พูดอะไรแต่กลับพยักหน้าให้ผม

"อื้อ" ไม่รอช้าผมก้มไปจูบเธอทันที ตอนนี้ร่างกายผมมันร้อนไปหมด ผมลูบไปทั่วร่างกายของคนตัวเล็กก่อนจะจัดการถอดบราของเธอออกเผยให้เห็นอกงาม ไม่รอช้าผมก้มไปเลียยอดอกก่อนจะใช้ปากกัดเบาๆ "อ้ะ อย่ากัด"

ผมอุ้มคนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะวางเธอลงที่เตียงนุ่มๆ จัดการขบเม้มยอดอกอย่างบ้าคลั่งส่วนมืออีกข้าวก็บีบเค้นหน้าอกที่ล้นมือ

"ทำไมที่รักซ่อนรูปแบบนี้ละ" พรึบ!! ผมจัดการถอดกระโปรงนักศึกษาของคนตัวเล็กก่อนจะจัดการถอดเสื้อของตัวเอง

"อื้อ อย่าค่ะ" คนตัวเล็กรีบร้องห้ามทันทีเมื่อผมจูบขาอ่อนของเธอ ผมเลื่อนขึ้นมาจูบที่ซอกคอของเธอก่อนจะใช้ลิ้นเลียซอกคอขาวหอมพร้อมที่จะขบเม้มติ่งหูเพื่อปลุกอารมณ์ของคนใต้ร่าง