Love the media : 17
1305 คำ
คนตัวเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อผมใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งเคล้นคลึงหยอกล้อเม็ดทับทิมจนแข็งเป็นไต
เสียงคราวดังกระเส่าคลอไปด้วยเสียงหอบหายใจที่ร้อนแรง ผมค่อยๆใช้ลิ้นเลียเม็ดทับทิมสีชมพูเพื่อลิ้มรสความหวานส่วนมืออีกข้างก็บี้เม็ดทับทิมสลับกับบีบเค้น สอดมือเข้าไปในชั้นในตัวจิ๋วก่อนจะใช้มือลูบคล่ำกลีบกุหลาบ ใช้นิ้วกลางสอดเข้าไปในรูที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำใสๆที่ไหลออกมา
"อ๊ะ ซี๊ด อื้อ เจ็บ" ผมค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ ผมชักมืออกก่อนจะถอดชั้นในตัวจิ๋วออกพร้อมกับเลื่อนมาจูบท้องแบนก่อนยกขาคนตัวเล็กพาดบ่า
"อย่าค่ะ" คนตัวเล็กรีบร้องห้ามทันทีเมื่อผมใช้ลิ้นเลียน้ำหวานของเธอ ทำให้เธอแอ่นเอวด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายที่บิดเร้าสร้างความมีเสน่ห์ไม่น้อย
"พราวไม่ไหมแล้ว อ๊าห์" ร่างกายคนตัวเล็กกระตุกหนึ่งครั้งก่อนจะมีน้ำใสๆไหลออกมา
"ซี๊ด อย่ารีบหนีพี่สิ" ผมผละออกจากคนตัวเล็กก่อนจะลุกถอดกางเกงตัวเองออก พร้อมกับหยิบซองสีเทามาใส่
"อื้อ" ผมประกบปากจูบคนตัวเล็กอีกครั้งพร้อมกับจับความเป็นชายของผมถูรอบๆกลีบกุหลาบ
"พี่จะเข้าแล้วนะ" ไม่รอช้าผมจัดการเอาความเป็นชายของผมเข้าไปในร่องรักทันที
" เจ็บ พราวเจ็บ" ผมจูบซับน้ำตาของคนตัวเล็กก่อนจะมองหน้าเธอ
" อ๊าห์ อย่าเกรงนะครับ" น้องค่อยๆทำตามที่ผมบอกไม่รอช้าผมรีบดันความเป็นชายของผมเข้าไปอีกครั้ง จนรู้สึกถึงเยื่อบางๆขาดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา
ผมจูบหน้าผากเธอก่อนจะยกยิ้มเพราะรู้ว่าผมคืออคนแรกของเธอ ใบหน้าหวานคลอไปด้วยน้ำตา พรมจูบใบหน้านวลเชิงปลอบประโลม
" ทนหน่อยนะครับ พี่ไม่ไหวแล้ว" ผมค่อยๆขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
"เสียว" เสียงครางของเธอกระตุกอารมณ์ผมทันที มือบางที่จิกข่วนผมจนแสบไปหมด
"อย่าตอดพี่สิที่รัก" ผมรู้สึกปวดหนึบๆเมื่อร่องรักของคนตัวเล็กตอดรัดผมแน่น พรึบ!! ผมหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะพลิกตัวให้คนตัวเล็กคร่อมผมแทน
"ทำให้พี่หน่อย" ผมบอกคนตัวเล็กพร้อมกับบีบหน้าหน้าอกเธอไปด้วย
"พราวทำไม่เป็น" ผมยกยิ้มก่อนจะจับสะโพกคนตัวเล็กขยับเป็นนัยบอกแนวทาง และเหมือนกระต่ายน้อยของผมจะเรียนรู้ได้เร็ว สะโพกหมนดูดกลืนสิ่งดุดันขยับโยกความแรงอารมณ์
"แบบนั้นแหละ เร็วกว่านี้" คนตัวเล็กขยับสะโพกไม่เว้นจังหวะ ก่อนจะโน้มหน้ามาขบเม้มที่ซอกคอของผม
"อ่าห์ กัดแรงๆ อ้ะ ซี๊ด" ปกติผมจะไม่ให้ใครทำรอยไว้ แต่เพราะว่าเธอคือเจ้าของผมเพราะฉะนั้นผมจึงไม่ห้าม
มันรู้สึกดีและเต็มอิ่มจนเผลอหลุดครางออกมา ผมบีบสะโพกเธอก่อนจะพลิกให้เธอมาอยู่ใต้ร่างเช่นเดิม
ผมกระแทกพลุบเข้าพลุบออกก่อนที่ร่างกายกระตุกพร้อมกับน้ำอุ่นๆที่ไหลออกมา
"ลุกออกได้แล้ว พราวหนัก" ผมฟุบอยู่ที่หน้าอกของคนตัวเล็กโดยที่ยังไม่ถอดความเป็นชายออก
ผมถอดความเป็นชายออกก่อนจะล้มตัวนอนข้างกาย ก่อนจะลุกเดินเข้าไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่
"เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้" ผมจัดการเช็ดตัวให้คนตัวเล็กก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้เธอ จูบหน้าผากคนที่หลับตาพริ้มก่อนจะดึงเข้ามากอด
ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบร่างสูงที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ ฉันเม้มปากแน่นพลางนึกถึงเรื่องเมื่อคืน นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันค่อยๆยกแขนร่างสูงออกก่อนจะค่อยๆลงจากเตียง แต่พอเท้าแตะถึงพื้นก็รู้สึกเจ็บที่ส่วนล่างทันที ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ และฉันต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆเต็มตัวไปหมด
ฉันอาบน้ำเสร็จก็เดินไปนั่งลงข้างๆร่างสูงที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม ยื่นมือไปลูบผมดำพริ้ว ก่อนจะสบตากับร่างสูงที่กำลังลืมตามองฉันอยู่
"ทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ" ร่างสูงกอดเอวฉันก่อนจะนอนหนุนตักของฉัน
"ไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวพราวทำอาหารรอ" พี่ติณกอดฉันแน่นขึ้นก่อนจะเอาหน้ามาซบกับท้องแบนราบของฉัน
"วันนี้มีเรียนไหม" ฉันเลิกคิ้วก่อนจะส่ายหน้า
"วันนี้ไม่มีเรียน มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไปทานข้าวข้างนอกกัน"
"งั้นก็ลุกไปอาบน้ำค่ะ" ร่างสูงลุกก่อนจะจูงมือฉันให้เดินตาม
"เดี๋ยวๆ อย่าเนียน ปล่อยมือเลย" ร่างสูงหันมาหาฉันก่อนจะทำหน้ามุ้ย
"อยากให้ที่รักอาบให้" ฉันยกนิ้วชี้ขึ้นมาก่อนจะส่ายไปมา
"ไปอาบน้ำเลย พราวจะไปรอข้างนอก" ร่างสูงปล่อยมือฉันก่อนจะทำหน้าบึ้งเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันมองบ้านหลังหนึ่งที่ใหญ่มากๆ ก่อนจะถูกร่างสูงจูงมือฉันให้เดินตาม "พี่ติณไหนบอกว่าจะมาทานข้าวข้างนอกไง"
"ก็มาทานข้าวบ้านพี่ไง" ห้ะ นี่เขาคงไม่พาฉันมาพบพ่อแม่เขาหรอกนะ ฉันเดินมาหยุดอยู่ในบ้านก่อนจะพบผู้ชายกับผู้หญิงซึ่งก็คือพ่อแม่ของพี่ติณนั่งยิ้มให้พวกเราอยู่
"หายหน้าหายตาไปนานเลยนะเจ้าลูกชายตัวแสบ"
"แม่อ่า ผมก็มาทานข้าวด้วยแล้วไง หายงอนน๊า" ฉันอมยิ้มเมื่อเห็นแม่ลูกหยอกล้อกัน
"แล้วไหนบอกว่าจะพาแฟนมาไหว้แม่ละ"
"สวัสดีค่ะ หนูพราวไหม" ฉันยกมือไหว้ท่านทั้งสองทันที
"น่ารักเชียว ตาติณตาถึงเหมือนกันนะเนี่ย" แม่ของพี่ติณเดินมาหาฉันก่อนจะมองสำรวจร่างกายฉัน
"ก็ผมลูกป๊า เชื้อก็เลยไม่ทิ้งแถว เลยได้เมียสวยเหมือนม๊า" แป๊ะ ท่านเดินไปตีแขนลูกชายตัวเองก่อนจะเดินมาจับมือฉัน
"นั่งคุยกันไปเลยพ่อลูกน่ะ เดี๋ยวแม่จะพาหนูพราวไหมไปเข้าครัวก่อน" ฉันเดินตามท่านจนมาถึงครัวพร้อมกับเป็นลูกมือให้
"หนูรู้หรือเปล่าว่าตาติณมีสัมผัสพิเศษ"
"หนูรู้ค่ะ แต่กว่าจะรู้ก็สงสัยมานาน พี่เขาไม่ยอมบอกเลยสักนิด ต้องทำให้พราวรู้เองตลอด" ฉันตอบก่อนจะส่งยิ้มไปให้ท่าน
"แล้วหนูกลัวที่จะใช้ชีวิตอยู่กับลูกชายแม่หรือเปล่า" ฉันเม้มปากแน่น จริงๆฉันก็ไม่ต่างจากเขานักหรอก
"หนูไม่กลัวค่ะ จริงๆแล้วหนูก็...."
"หนูก็มีสัมผัสพิเศษเหมือนกันใช่ไหม" ฉันขมวดคิ้วเมื่อท่านพูดขึ้นมา
"คุณแม่รู้" ท่านส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"หนูพราว ติณน่ะสามารถมองเห็นวิญญาณก็จริง แต่เขาไม่สามารถรับรู้ว่าสถานการณ์มันอันตรายหรือไม่อันตราย ยังไงแม่ก็ฝากหนูช่วยดูเขาด้วยนะ" งั้นก็แปลว่าฉันสามารถรับรู้ว่าวิญญาณมาดีหรือมาร้ายด้วยการดมกลิ่น
"หนูรับปากค่ะ"
- ผู้เขียน
