Love the media : 14
1587 คำ
ผมยังคงจ้องมองคนตัวเล็กที่จ้องผมไม่ละไปไหน แววตาดูตื่นตระหนกจนเห็นได้ชัด สั่นไม่ต่างกับลูกนก เธอคงจะไม่เคยเห็นผู้ชายถอดเสื้อสินะ คิดได้ดั่งนั้นจึงเกิดความคิดอยากแกล้งขึ้นมาดื้อๆ
"พะ พี่จะทำอะไร" ผมยกยิ้มมุมปาก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาเธอก่อนจะขังเธอไว้ในอ้อมแขน
"แล้วคิดว่าผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองเขาจะทำอะไรกันล่ะ"ตอนนี้กระต่ายน้อยของผมหน้าซีด สีผิวอมชมพูฝาดดูน่ารัก
"ถ้าพี่ทำอะไรหนู หนูจะไม่คุยกับพี่จริงๆด้วย" ผมเลิกคิ้มก่อนจะผละออก
"พี่ไม่หน้ามืดปล้ำเธอหรอกน่า แค่จะให้ทำแผลให้" ผมยื่นกล่องยาให้คนตัวเล็กก่อนจะชี้ไปที่มุมปากที่แตก
"แล้วทำไมต้องถอดเสื้อด้วย" หึ นี่เธอยังไม่เลิกสงสัยใช่ไหม
"เสื้อมันเปื้อนไม่เห็นหรือไง" เธอหันไปมองเสื้อของผมก่อนจะจ้องผมเหมือนกำลังอ่านความคิดผมยังงั้นแหละ
"แล้วทำไม....."
"ถ้ายังไม่เลิกถามอีก ระวังถูกปิดปาก..ด้วยปาก" ไม่รอช้ากระต่ายน้อยของผมก็รีบทำแผลให้ผมทันที หึ สงสัยจะกลัวโดนจูบ มือนุ่มนิ่มบรรจงเช็ดแผลด้วยน้ำเกลืออ่อนโยน ความตั้งใจของพราวไหมดึงดูสายตาของผมไม่น้อย
"เสร็จแล้วค่ะ" ขณะที่เธอจะเดินเอากล่องยาไปเก็บผมก็รีบคว้าคนตัวเล็กให้มานั่งบนตักผมทันที
"พี่ติณปล่อยนะค่ะ" ผมกระชับกอดแน่นขึ้นเพื่อไม่ให้เธอดิ้นไปงั้นถ้าน้องชายผมตื่น มันจะเป็นผลเสียกับเธอ
"ไม่ถามหน่อยเหรอว่าพี่ต่อยกับไอ้ตะวันทำไม" พราวไหมมองหน้าผมก่อนจะก้มหน้าลง
"มันเป็นเรื่องของพวกพี่สามคน คนนอกอย่างหนูไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ อีกอย่างพี่จะกอดกับใครก็ไม่เกี่ยวกับหนู" ผมเลิกคิ้วก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
"หึงเหรอที่ฉันกอดกับฟ้า"
"หนูจะหึงพี่ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันซ่ะหน่อย" ผมเอาคางเกยไหล่เธอก่อนจะกัดติ่งหูคนตัวเล็กเบาๆ ซึ่งทำให้เธอสะดุ้งไม่น้อย
"พะ พี่ทำอะไร ปล่อยเลยนะ"
พรึบ!! พี่ติณจับฉันให้หันไปมองหน้าเขาพร้อมกับมือทั้งสองข้างกุมแก้มฉันไว้ แถมตอนนี้เขาก็ไม่ได้ใส่เสื้ออีก มันอันตรายเกินไป
"งั้นเราก็มาเป็นแฟนกันสิ" เกิดความเงียบขึ้น พี่ติณใช้แววตาจริงใจสื่อมาให้ ก่อนที่ริมฝีปากออกไปทางคล้ำจะเอ่ยประโยคต่อมา "พี่รักพราวไหมนะ" ฉันต้องฝันแน่ๆ เพี๊ยะ ยกมือตบหน้าตัวเองซึ่งมันเจ็บ
"ตบหน้าตัวเองทำไม ดูสิแดงหมดแล้วนะ" ไม่ ฉันไม่ได้ฝันจริงๆด้วย ฉันกระพริบตาปริบๆเมื่อร่างสูงกำลังโน้มหน้าเข้ามาเรื่อยๆ ก่อนจะสัมผัสถึงอะไรอุ่นๆที่ริมฝีปาก ฉันกลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ แถมเสียงหัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ นี่ฉันกำลังถูกพี่ติณจูบอีกแล้วเหรอ แถมถูกสารภาพรักโดยไม่ทันได้ตั้งตัวอีก
"อื้อ" ฉันร้องพร้อมกับทุบอกของเขาเพื่อให้เขาปล่อย ไม่นานร่างสูงก็ถอนริมฝีปากออกทำให้ฉันหายใจสะดวกมากขึ้น หมับ!! จู่ๆเขาก็ดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะกระชับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
"อย่าพึ่งให้คำตอบพี่ตอนนี้ก็ได้ "
"พี่แน่ใจเหรอคะ ว่ารักหนูจริงๆ" บางทีเขาอาจจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือประชดแฟนเก่าก็ได้ ถ้าเขาชอบฉันจริงๆทำไมไม่บอกชอบตอนที่พี่ฟ้ายังไม่มาล่ะ
"พี่ยังรักพี่ฟ้าอยู่ พี่ทำแบบนี้ก็...อื้อ" ริมฝีปากหนาเข้ามาประกบปากฉันทันที ลิ้นหนาค่อยๆเข้ามาหยอกล้อลิ้นของฉัน คมเขี้ยวของร่างสูงที่จัดริมฝีปากบนและล่างของฉันจนแสบไปหมด จูบที่นุ่มนวลทำให้ฉันจูบตอบเขาพร้อมกับเอื้อมมือไปคลองคอเขา
"พี่ยอมรับว่าพี่รักฟ้ามาก" หัวใจฉันหล่นวูบเมื่อได้ยินคำนั้น น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
"แต่ตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่พี่รักมากที่สุด เรื่องพี่กับฟ้ามันเป็นแค่อดีต จริงๆแล้วฟ้ารักไอ้ตะวันมาโดยตลอด" พี่ติณยื่นมือมาเช็ดน้ำใสๆออกจากแก้มของฉันก่อนจะจูบหน้าผากฉันเบาๆ
"แล้วทำไมพี่ถึงทะเลาะกับพี่ตะวัน"
"มันขมขืนฟ้า" เดี๋ยวนะพี่ฟ้ารักพี่ตะวันแล้วทำไมพี่ตะวันต้องขมขืนพี่ฟ้า หรือว่าพี่ตะวันไม่รู้ว่าพี่ฟ้ารักตัวเอง
"พี่ฟ้ายังไม่บอกความในใจให้พี่ตะวันรู้ใช่ไหมคะ พี่ฟ้าอาจจะทำให้พี่ตะวันหึงก็เลยทำเรื่องอย่างว่า" พี่ติณพยักหน้าเบาๆ
"แล้วพี่ไปต่อยเขาทำไมล่ะ" ผมมองหน้าเด็กดื่อที่สงสัยไม่เลิก ผมรู้มาตลอดว่าฟ้ารักไอ้ตะวัน และไอ้ที่เธอเลือกผมเป็นแฟนมันก็คือการจัดฉากแค่นั้น จริงๆแล้วพ่อของฟ้าไม่ชอบไอ้ตะวัน ฟ้ากลัวถ้าหากว่าเธอคบกับมันคนที่ตกอยู่ในอันตรายก็คือมัน และอีกอย่างผมยอมรับว่าเคยคิดกับฟ้ามากกว่าเพื่อน แต่ผมก็พยายามเว้นระยะห่างเอาไว้ แต่ตอนนี้มีกระต่ายน้อยที่ขโมยหัวใจผมไปแล้วแหละ
"ทำไม เป็นห่วงมันขนาดนั้นเลยเหรอ"
"เขาก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่งของหนู พอเจอเสือกัดก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา" ยัยตัวแสบ
"เลิกห่วงคนอื่นแล้วมาห่วงตัวเองดีกว่า" เธอรีบดันไหล่ผมทันทีเมื่อรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร
"ไม่อยากรู้คำตอบหรอคะ" มือเรียวค่อยๆลูบหน้าอกของผมซึ่งไม่มีเสื้อผ้าปกปิดอยู่ หมับ!! ผมรีบจับมือเธอไว้ทันทีเพราะน้องชายผมมันกำลังจะตื่น
"ทำแบบนี้รู้หรือเปล่าว่ามันอันตรายแค่ไหน" ผมผลักคนตัวเล็กในนอนราบกับโซฟาก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ
"พะ ไม่อยากรู้คำตอบแล้วเหรอคะ" หึ เสียงสั่นเชียว
"งั้นก็บอกมาสิครับ หรือว่าไม่ตกลงเป็นแฟนกับพี่" ผมค่อยๆโน้มหน้าไปจูบบริเวณต้นคอของคนตัวเล็ก
"อ้ะ ไม่ใช่นะคะ หนูก็ชอบพี่ค่ะ พี่ปล่อยหนูก่อนสิ" ผมผละออกจากคนตัวเล็กก่อนจะมองหน้ากระต่ายน้อยที่กำลังถูกเสือขย้ำแต่ยังคร่อมเธออยู่
"แค่ชอบเองเหรอ"ผมยกยิ้มก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาคนตัวเล็ก
"นะ หนูก็รักพี่ติณค่ะ" หึ ยัยเด็กชื่อบื่อยังไม่รู้เหรอว่าตัวเองทำหน้าตาแบบนี้มันปลุกอารมณ์ความเป็นชายในตัวฉันมากขนาดไหน
"นั่งรอพี่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวพาไปกินข้าว" ผมลุกจากโซฟาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อช่วยตัวเอง คนอย่างไอ้ติณทำไมต้องมาช่วยตัวเองด้วยเนี่ย
ฉันส่ายหน้าเพราะรู้สึกเกร็งไปหมด ไม่นานร่างสูงเดินออกมาจากห้องพร้อมกับเสื้อแบบสบายๆก่อนจะหยิบกุญแจรถขึ้นมา
"อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่เลี้ยง" ฉันเลิกคิ้วก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
"งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ"
ไม่นานรถก็มาจอดที่ร้านขนมเค้ก มันเป็นร้านของหวานที่ฉันชอบสุดๆ นอกจากของหวานแล้วก็มีพวกของคาวด้วยนะ
"สวัสดีค่ะ วันนี้ร้านเรามีที่นั่งสำหรับคู่รัก ไม่ทราบว่าลูกค้าสนใจไหมคะ"
"สนใจครับ" หมับ!! มือฉันที่ถูกจูงให้เดินตามเข้ามาที่ห้องหนึ่ง รู้สึกเหมือนจะเป็นห้องส่วนตัวนะ แต่สามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้ด้วย
"ลูกค้ารับอะไรดีคะ"
"ขอเป็นไอศครีมโยเกิร์ตมะนาวค่ะ"
"หน้าพราวมีอะไรติดหรือเปล่าค่ะ" ฉันยื่นมือไปจับหน้าตัวเองเพราะร่างสูงเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉันอยู่แบบนั้นแหละ
"อยากมองเฉยๆ น่ารักดี" นี่เขากำลังทำให้ฉันเขินอยู่นะ
ไม่นานของหวานที่ฉันสั่งก็มาเสริฟ ฉันตักไอศครีมไปจ่อที่ปากร่างสูง "ไม่หวานหรอกค่ะ" พอฉันบอกแค่นั้นแหละเขาก็ชิมมันทันที จากนั้นฉันก็ตักเข้าปากตัวเองก่อนที่จะไปสบตากับร่างสูงที่กำลังนั่งเท้าคางมองฉัน
"ไม่ชอบเหรอคะ" ร่างสูงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาหาฉัน และฉันต้องเบิกตากว้างเมื่อเขาเลียลิ้มริมฝีปากฉันก่อนจะเม้มริมฝีปากล่าง
"กินแบบนี้อร่อยกว่า" ฉันได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ ก่อนจะมองร่างสูงที่กำลังยกยิ้มมุมปากพร้อมกับตักไอศครีมกิน
"พี่เล่นอะไรเนี่ย"
"ไม่ได้เล่น งั้นเอาใหม่ก็ได้ครั้งนี้จะทำเล่นๆ"
"ไม่ต้องเลยค่ะ" ฉันรีบยกมือห้ามทันทีเมื่อเขาจะโน้มหน้าเข้ามาอีกครั้ง ทำไมเขาเจ้าเล่ห์แบบนี้เนี่ย
- ผู้เขียน
