Love the media : 10
1486 คำ
ผ่านไป 3 ชั่วโมง รถก็จอดอยู่ที่มหาลัย ฉันหันไปมองร่างสูงที่กำลังนอนหลับอยู่ก่อนจะเขย่าแขนพี่เขาเบาๆ
"พี่ติณ ถึงแล้วค่ะ" ไร้เสียงตอบรับ ฉันหันไปมองเพื่อนก่อนที่จะพยักหน้าให้มันเมื่อมันชี้ไปที่ข้างล่างเป็นเชิงว่ามันจะลงไปรออยู่ข้างล่าง
"พี่ติณ ตื่นค่ะ" ฉันยื่นมือไปกุมแก้มพี่เขาที่นอนซบไหล่ฉันอยู่พร้อมกับเขย่าเบาๆ สุดท้ายพี่เขาก็ยอมลืมตา ฉันจึงรีบชักมือกลับคืน แต่ หมับ!! พี่เขาดันจับมือฉันไว้ที่แก้มเขา
"ถึงแล้วเหรอ" เขาพูดพร้อมกับทำท่าทางงัวเงีย
"ค่ะ ถึงแล้ว" เอ่อ ทำไมมันรู้สึกอึดอัดจัง จู่ๆพี่เขาก็มองหน้าฉันนิ่งๆ ทำให้ฉันเกร็งมากเลย
"อะแฮม ที่แท้ก็หนีมานั่งกับน้องนางฟ้าของพี่ปลื้มนี่เอง ปล่อยให้กูรับมือกับน้องซาร่าตั้งนาน" เสียงพี่ปลื้มทำให้พี่ติณดีดตัวลุกขึ้นทันที
"ใครน้องนางฟ้าของมึงวะ"
"ก็น้องพราวไหมคนสวยไง" ฉันได้แต่ยิ้มให้กับความขี้เล่นของพี่ปลื้ม
"ไปได้แล้วมึงอ่ะ" ไม่นานพี่ติณก็กอดคอพี่ปลื้มลงจากรถ ฉันหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่ยืนรอฉันอยู่
"แกให้พวกฉันไปส่งไหม" ต้นหอมพูดขึ้น
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวนั่งวินไป" จริงๆที่ฉันไม่ให้มันไปส่งเพราะว่าทางไปคอนโดฉันกับมันคนละทางนะสิ
"งั้นกลับดีๆนะ ว่าแต่ คืนนี้ไปผับกันดีไหม" ตีตี้พูดขึ้น
"อืม ไปก็ได้ งั้นเจอกัน" ฉันโบกมือลาพวกมันก่อนจะเดินไปหน้ามหาลัย
"เดี๋ยว" ฉันหยุดเดินเพราะมีคนจับแขนไว้ ก่อนจะหันไปพบกับซาร่า
"เธอมีอะไรกับฉันหรือเปล่า" และฉันต้องนิ่วหน้าเจ็บเพราะซาร่าบีบแขนฉัน
"เธอเป็นอะไรกับพี่ติณ"
"เปล่านิ" พรึบ!! เธอปล่อยมือฉันก่อนจะยืนกอดอก
"หึ แกคงอ่อยเขาสินะ เขาถึงต้องยอมหนีฉันแล้วไปนั่งรถบัสกับแก" ฟู้ ฉันเป่าลมออกจากปากเพื่อระงับอารมณ์ของตัวเอง
"อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ทำอะไรที่ต่ำๆเหมือนเธอทำหรอกนะ"
"นี่แก" พรึบ!! ตุ๊บ!! ขณะที่ฉันกลั้นลมหายใจพร้อมกับรอรับลูกตบของเธอ แต่จู่ๆเธอก็เซล้มลง ซึ่งทำให้ฉันขมวดคิ้วทันที
"นี่แกกล้าผลักฉันเหรอ ฮือ" และฉันต้องขมวดคิ้วมากกว่าเดิมเมื่อเธอร้องใหไ แต่ที่น่ากลัวกว่ายัยนี่ก็คือกลิ่นธูป ใช่ ฉันได้กลิ่นธูปอีกแล้ว
"เกิดอะไรขึ้น" ฉันหันไปตามเสียงก็พบกับพี่ติณที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนๆของเขา
"ฮึก ซาร่าแค่เดินมาทักทายพราวไหม แต่ไม่รู้ซาร่าไปพูดอะไรให้เธอไม่พอใจหรือเปล่า เธอก็เลยผลักซาร่านี่แหละค่ะ" What นี่มันอะไรกัน ฉันเลิกคิ้วมองซาร่าที่เดินไปเกาะแขนพี่ติณ นี่มันคนหรือปลิงกันแน่ เกาะดีจัง
"เธอผลักซาร่าจริงๆใช่ไหม"
"ไม่จริงค่ะ" ฉันกอดอกก่อนจะหันไปมองทางอื่น
"มีอะไรจะอธิบายอีกไหม" ควับ!! ฉันมองหน้าไอ้พี่ติณทันที นี่เขาไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ
"ไม่ พี่จะคิดยังไงก็แล้วแต่เถอะค่ะ ฉันแสดงละครไม่เก่งเหมือนใครบางคน"
"พราวไหม" ฉันไม่สนใจเขาก่อนจะหันหน้าเดินออกไป เสียเวลาจริงๆ หิวข้าวก็หิว
ผมสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของซาร่าทันที "พี่ติณ ข้อเท้าซาร่าแพลงน่ะค่ะ" ผมหันไปมองไอ้ปลื้มก่อนที่มันพยักหน้าให้ผมก่อนที่จะเดินไปหาซาร่า
"น้องซาร่าเจ็บตรงไหน เดี๋ยวพี่ปลื้มจะนวดให้"
"พี่ติณคะ"
ตึก ตึก ผมไม่สนใจเสียงเรียกก่อนจะรีบวิ่งตามพราวไหม จริงๆผมก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วแหละ ซาร่าที่จะตบพราวไหมแต่จู่ๆเธอล้มลงไปนั่งที่พื้นเพราะวิญญาณไอ้เด็กแสบผลักไงล่ะ จริงๆ ผมก็มองออกว่าซาร่าชอบผม แต่ผู้หญิงชอบให้ร้ายคนอื่นแบบนี้ผมเกลียดที่สุด แต่ที่ผมถามพราวไหมแบบนั้นก็แค่อยากจะรู้ว่าเธอจะทำยังไงเพื่อให้ผมเชื่อเธอ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่ทำอะไร หึ ซื่อบื่อแถมอวดเก่งอีก
หมับ!! ผมรีบคว้าแขนพราวไหมไว้ทันที "พี่มีอะไรเหรอคะ แล้วตามหนูมาทำไม" ใช่ แล้วผมตามน้องมาทำไม ไม่รู้สิ ผมรู้สึกว่าผมต้องตามมาก็แค่นั้น
"เดี๋ยวไปส่ง" เธอหันมามองผมนิ่งๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ หนู กลับ เอง ได้" ท่าทางแบบนี้โกรธแน่นอน พรึบ!! ไม่รอช้าผมอุ้มพราวไหมพาดบ่าก่อนจะพาเธอเดินไปที่รถ
"เฮ้ๆ พี่ปล่อยหนูนะ" ตุ๊บ ผมยัดเธอเข้าในรถก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
"จะไปไหน" ไร้เสียงตอบรับ ผมกดไฟเลี้ยวหักรถจอดข้างทาง ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาเธอ
"พะ...พี่จะทำอะไร"
ฉันยกมือปิดปากตัวเองทันทีเมื่อพี่ติณโน้มหน้าเข้ามาหา "ฉันถามว่าเธอจะไปไหน เดี๋ยวไปส่ง" เขาพูดเสร็จก็กลับไปนั่งที่เดิม
"ไปร้านข้าวมันไก่" เขาชะงักก่อนจะหันมามองฉัน
"ร้านข้าวมันไก่" ฉันพยักหน้าเบาๆ ก็ฉันหิวข้างนี่น่า แรกๆก็ว่าจะไปกินข้าวนี่แหละ พอดีดันมีเรื่องซ่ะก่อน จะว่าไปยัยนั่นต้องชอบไอ้พี่ว้ากติณแน่เลย
"ค่ะ" ว่าแต่ฉันกินข้าวมันไก่มันแปลกตรงไหน
เอี๊ยด ไม่นานจอดก็จอดอยู่หน้าร้านข้าวมันไก่ "ป้าคะ เอาผสมสองที่ค่ะ" ฉันหยิบน้ำขึ้นดื่มก่อนจะหันไปสบตากับร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้ามฉัน
"เธอกินอาหารแบบนี้ด้วยเหรอ" ฉันเลิกคิ้วก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"หนูว่ามันอร่อยกว่าอาหารหรูๆอีก ได้เยอะ แถมยังถูกอีกด้วย"
"ข้าวมันไก่ผสมสองที่ได้แล้วค่ะ" ฉันมองอาหารตรงหน้าก่อนที่จะจัดการกับมัน
"พี่ไม่กินเหรอ" อย่าบอกนะว่าไม่เคยกิน
"ฉันไม่หิว" ฉันอมยิ้มให้กับคนปากแข็ง ก่อนจะตักไก่ไปจ่อปากเขา
"ลองดู มันอร่อยมากเลยนะ" เขามองก่อนจะหันหน้าหนี ชิ๊ ไม่กินก็แล้วแต่
"อ้าว พราวไหม มากินข้าวมันไก่ด้วยเหรอ" ฉันหันไปมองพี่ตะวันที่เดินเข้ามาในร้าน
"ใช่ค่ะ พี่คงจะเป็นลูกค้าประจำร้านนี้แน่ๆ ใช่ไหมคะ" ตุ๊บ เสียงวางแก้วของคนตรงหน้าฉันทำให้ฉันกับพี่ตะวันหันไปมองทันที
"พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ" พี่ตะวันนั่งลงข้างๆฉัน ไม่นานข้าวมันไก่ที่พี่เขาสั่งก็มาเสริฟ และฉันต้องเลิกคิ้วทันทีเมื่อพี่ตะวันตักไก่ทอดมาให้ฉัน
"พี่เห็นเหมือนพราวไหมจะชอบกินไก่ทอด" เผลอยิ้มให้พี่ตะวันก่อนจะตักไก่ หมับ!!! แต่ไม่ทันได้ตัก จู่ๆร่างสูงตรงหน้าก็ตักไก่ไปกินก่อน
"อืม ก็อร่อยดีนะ" ฉันแอบอมยิ้มเมื่อเห็นเขาเริ่มจัดการข้าวที่อยู่ตรงหน้า
"พี่ติณหิวข้าวแล้วใช่ไหมคะ" เขามองหน้าฉันพร้อมกับเคี้ยวอาหาร
"พี่เห็นร้านข้าวมันไก่เปิดใหม่ ว่าจะไปลองซ่ะหน่อย งั้นว่างๆพี่พาพราวไหมไปลองดีไหม" พี่ตะวันพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆมาให้ฉัน
"จริงเหรอคะ สงสัยพราวต้องล้างท้องไว้ซ่ะแล้ว"
ตุ๊บ พี่ติณวางเงินไว้กับโต๊ะ "กลับได้แล้ว" จู่ๆเขาก็เดินมาลากฉันออกจากร้านจนเดินมาหยุดที่รถ อะไรของเขา ยังไม่ได้ลาพี่ตะวันเลย จะรีบไปไหนเนี่ย
"ขึ้นรถ" อะไรทำไมต้องทำเสียงเหมือนจะว้ากด้วย
"อะไร" พี่เขามองฉันก่อนจะขมวดคิ้ว
"เงินค่าข้าวมันไก่ค่ะ หนูไม่ได้มากินของฟรีนะ" ฉันหันมามองฉันก่อนจะหันหน้าขับรถต่อ
"ทำไม ทีกับมันเธอยังให้มันเลี้ยงได้เลย" ฉันได้แต่อ้าปากค้าง เพราะตอนนี้พูดอะไรไม่ออกจริงๆ
"แล้วทำไมพี่ต้องโมโหด้วยเล่า"
"อะไร ฉันไม่ได้โมโหสักหน่อย" นี่ไง ก็เห็นๆอยู่ว่าโมโหอ่า
- ผู้เขียน
