“ถ้าเจ็บก็จิกมาตรงนี้” พี่โชว์มือผมที่กำปอกหมอนให้มาวางไว้ที่ต้นแขนล่ำกล้ามของเขา
“เดี๋ยวพี่เจ็บ”
“เชื่อเถอะว่าแรงที่ดรีมทำพี่เจ็บยังไม่เท่ากับความเจ็บที่ดรีมจะได้รับจากพี่เลย”
อึก!
ผมตั้งใจเอาไว้แล้วว่าไม่ว่ายังไงผมจะไม่จิกเล็บคมๆของตัวเองลงบนแขนพี่โชว์เด็ดขาด ทว่าสุดท้ายแล้วผมก็ต้องกลื่นคำพูดตัวเอง แค่เพียงฝ่าใหญ่ที่ร้อนระอุขยับเฉียดผ่านท่อนเนื้อที่น้ำซึม ผมก็เกร็งไปทั้งตัว หายใจติดขัด หน้าท้องมวลแน่นด้วยพลังบางอย่างที่ก่อตัวเป็นลูกอยู่ข้างใน สุดท้ายก็ต้องจิกเล็บลงที่เนื้อผิวสีแทนนั่นจนได้
“ฮื้ออ!” ผมต้องอ้าปากครางเสียงแผ่วไม่หยุดเมื่อถูกกลั่นแกล้ง พี่โชว์ถูไถส่วนแข็งใหญ่ของเขาไปทั่วด้านหลังของผม ไม่ยอมใส่มันเข้ามา ให้นอนหายใจหอบผวาว่าเขาจะย่ำยีร่างกายผมให้ยับในเวลาไหน
“อ๊ะ!!”
ร่างกายผมเหมือนกำลังจะแตกสลายออกมาเป็นเสี่ยงๆตอนที่พี่โชว์กำลังใส่มันเข้ามาในร่างกายผม มันค่อนข้างยากที
