คุณเฟยมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดต่อ “ฉันว่าทำตรงนี้มันก็น่าตื่นเต้นดีเหมือนกัน”
“ตะ... ตรงนี้เหรอคะ”
เขาหมายถึงตรงหน้าต่างบานใหญ่ที่ไม่มีผ้าม่านกั้น ขนาดมองออกไปยังเห็นบรรยากาศโดยรอบถึงแม้เป็นตอนกลางคืนจะไม่มีใครเห็นบทเร่าร้อนที่น่าอับอายนี้เลยงั้นเหรอ
“มีปัญหาอะไร?” พอฉันลังเลคุณเฟยก็ถามด้วยน้ำเสียงชวนหาเรื่อง เขาอยู่เหนือกว่าไม่ว่าสั่งอะไรคนที่เป็นจำเลยอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ขัดใจหรือเรียกร้องความยุติธรรม
“มะ... ไม่มีปัญหาค่ะ ตะ... ตรงนี้ก็ได้ เริ่มเลยไหมคะ”
“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”
ได้แต่ภาวนาในใจ ขณะที่มือกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าออก ขอให้อย่ามีใครเห็นการกระทำที่น่าอับอายนี้ มันค่อนข้างสบายใจได้ระดับหนึ่งตรงที่ห้องอยู่ชั้นบนสุด ตึกสูง ๆ แบบนี้คงไม่มีใครผ่านมาเห็น
“อ๊ะ!” ฉันร้องอุทานออกมาขณะที่กำลังถอดกางเกง จู่ ๆ ก็มีเลือดติด ตอนแรกก็กังวลกลัวจะเป็นอะไรที่ร้ายแรง แต่เพิ่งคิดขึ้น
