วันถัดมา องค์ฮ่องเต้รับสั่งให้ สนมอ๋าวแต่งกายเป็นชาย และออกไปท่องเที่ยวในเมือง พร้อมพี่ชายสามของนาง มีองครักษ์ตามหลังไปห้าคน และอารักขาในที่มืดสามสิบนาย
ร่างบางชอบฟังนิทานนัก ยามนางออกจากวังมา จึงอดมิได้ ก้าวเข้าไปในร้านเล่านิทาน ยามอ๋าวปิงซวงเข้าวังไป บุรุษต่างมาร่ำไห้ที่นี่คิดถึงนาง
เช่นนี้ยามนางปลอมตนเป็นบุรุษ แต่มาพร้อมพี่สามของนาง ใครเลยจะจำมิได้กัน บุรุษต่างลุกพรึ่บในทันใด และตะโกนลั่น หอเล่านิทานในทันใด
"เสี่ยวปิงซวง ฮืออ ข้าคิดถึงเจ้า!!! "
เหล่าบุรุษต่างเร่งวิ่งออกไปด้านนอก และวิ่งไปซื้อของกำนัลที่ดีที่สุด มาในหอเล่านิทาน และมาส่งให้กับมือพี่ชายนางในทันใด ใบหน้าคมแผ่รังสีอำมหิตออกมาในทันใด แต่มิมีผู้ใดสนใจนัก
พี่ชายสามหัวเราะเบาๆ ให้ข้ารับใช้มานำของเหล่านี้ไปตรวจสอบดูก่อน และพบว่ามีกล่องหนึ่งมีพิรุจ ข้ารับใช้จึงเตะออกไป นอกหอเล่านิทานลอยไปขึ้นฟ้า ระเบิดบึ้มทันที
พี่ชายสามก
