เสร็จคาปาก NC
933 คำ
อ๊อก! อ๊อก! บ๊วบ!
เสียงชวนฝันดังออกมายากลำคอของลิตา แม้จะเป็นครั้งแรกแต่เธอก็ทำออกมาได้ดีตามคลิปที่เธอได้ศึกษามา เล่นเอาอาจารย์ร้องครางออกมาอย่างเสียวซ่าน
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
"ซี๊ดด คอลึกจังลิตา" ผมมองดูดเธออม ให้ผมจนมิด แม้จะมีมุกอยู่หลายเม็ดแต่เธอกลับไม่กลัวเลย
ลิ้นเล็กๆของเธอกำลังละเลงอยู่บริเวณหัวจากนั้นก็อมจนมิดแล้วรูดออกมาจนสุดเธอเน้นดูดเลียตรงหัวอย่างสนุกราวกับดูดเลียไอศกรีมแท่งโปรด
"อ่าส์ ลิตาทำไมใช้ปากเก่งแบบนี้ซี๊ดด" ผมถึงกับต้องใช้มือยันกับกำแพงไว้ข้างนึง อีกข้างก็จับผมหางม้าที่เธอมัดไว้ "ลิตา อื้ออ ครูไม่ไหวแล้วเบาๆหน่อย โอ๊ยย"
อึก!
น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเต็มปาก ลิตาอ้าปากรับแล้วกลืนลงคอจากนั้นก็ดูดเลียทำความสะอาด
อาจารย์พอร์ชถึงกับหลับตาพริ้มขยับสะโพกไปมาตามแรงดูดของเธอ
"อ่าส์ ลิตาเบาๆ" ผมดึงเธอขึ้นมาจากนั้นก็รีบหยิบเสื้อผ้ามาให้เธอใส่ "กลับบ้านกัน"
"อ่าว! "
"เธอมีไข้แล้ว" ผมยื่นมือไปแตะหน้าผากของเธอจากนั้นก็พาออกมาที่รถ
คอนโดทวีสุข
ตั้งแต่กลับมาลิตาก็ยัดเยียดตัวเองเข้ามานอนในห้องของอาจารย์พอร์ช แถมเธอยังมีไข้จนอาจารย์ต้องคอยเช็ดตัวให้ทั้งคืน
ลิตาลืมตาขึ้นมาก็เห็นนาฬิกาเกือบ8โมงเช้าแต่อาจารย์ยังนอนอยู่ข้างๆ เมื่อเธอขยับไปสวมกอดก็พบว่าตอนนี้อาจารย์ก็มีไข้เหมือนกัน
"อาจารย์ติดไข้หนูเหรอคะ"
"อืม" ผมตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆจากนั้นก็หลับไปเลย
ลิตาลุกกลับมาห้องของตัวเองเพื่อไปทำข้าวต้มและเดินเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอจัดการตัวเองพร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"อาจารย์ป่วยต้องใส่ชุดพยาบาลสินะ" แน่นอนฉันสวมชุดคอสเพลย์เป็นพยาบาลสาวถักเปียสองข้าง เดินถือข้าวต้มมาวางไว้ข้างเตียง
"อาจารย์ขา" ฉันเขย่าตัวอาจารย์เบาๆ
"อื้อ" ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะลิตามาในชุดที่ทำให้ผมเกือบหัวใจวาย "ทำไมแต่งตัวแบบนี้ลิตา!"
"ก็อาจารย์ป่วยอยู่หนูก็ต้องดูแลไงคะ"
"ใส่ชุดธรรมดาก็ได้ลิตา" ผมลุกขึ้นมานั่งมองลิตา ตอนนี้เธอโคตรเซ็กซี่เลย "มานี่หน่อยซิ"
ฉันเดินไปหาอาจารย์พร้อมกับนั่งข้างๆ "อาจารย์มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ผู้หญิงคนนั้นฉันเลี้ยงดูไว้เอง ไม่ใช่แฟน" ผมตัดสินใจบอกเธอเรื่องเปียเพราะอยากให้เธอรู้ว่าผมไม่อยากมีใครในตอนนี้
"เหมือนเด็กป๋าใช่ไหมคะ" ฉันถามด้วยความใสซื่อ
"ก็ประมาณนั้น ฉันไม่ชอบผูกมัดกับใคร" ผมตอบเธอไปตรงๆแม้เวลาอยู่กับเธอจะใจสั่นก็ตาม
"เหรอคะ"
"อีกอย่างเราสองคนกำลังทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องอยู่นะ "
"หนูรู้ว่าอาจารย์ก็ต้องการหนูเหมือนกัน ไม่งั้นเมื่อวานอาจารย์ไม่...."
"พอๆอย่าพูดแบบนี้อีก" ผมลุกจากที่นอนแต่ก็ต้องล้มลงเพราะถูกลิตาดึงลงมา "โอ๊ยลิตา!"
ร่างบางรีบขึ้นคร่อมร่างของอาจารย์จนอาจารย์ไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะดูขัดขืนแต่ลึกๆกับชอบความรุนแรงอยู่เป็นนัยๆ
"หนูทำขนาดนี้อาจารย์ยังไม่สนใจหนูอีกหรือคะ"
"ลิตาที่ฉันพูดไปเธอไม่เข้าใจเลยหรือไงฮึ" เสียงสั่นๆเพราะเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เด็กอะไรขี้ยั่วชะมัดเลย
"อาจารย์พูดสิคะว่าไม่ต้องการหนู หนูจะได้ออกจากห้องเดี๋ยวนี้เลยและจะไม่มากวนใจอาจารย์อีก"
พูดสิ ผมได้แต่มองหน้าเธอพร้อมกับเม้มริมฝีปากพอถึงเวลาผมกลับพูดออกมาไม่ได้ หรือเป็นเพราะผมต้องการเธอเหมือนกัน
"พูดสิคะ"
"เธอกำลังหาเรื่องเจ็บตัวอยู่นะลิตา" ผมเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่สมองจินตนาการไปถึงบทลงโทษที่จะจัดการกับเด็กดื้อคนนี้แล้ว
พรึ่บ!
แม้ฉันจะนั่งอยู่บนร่างกายของอาจารย์แต่เวลานี้กลับถูกรวบแล้วจับพลิกให้เป็นฝ่ายนอน "อะ อาจารย์"
"กลัวหรือไงลิตา" ผมจ้องเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เธอเองก็ส่งสายตาท้าทายให้ผมเหมือนกัน
"อาจารย์จะทำอะไรเหรอคะ" มันจะรุนแรงไปหรือเปล่าสองแขนของฉันถูกจับขึงอยู่บนเตียง
"หึ!!"
กึก!
"อาจารย์ทำอะไรคะ!"
แขนของฉันถูกใส่กุญแจมือจากนั้นอาจารย์พอร์ชก็ลุกขึ้นแล้วหยิบถ้วยข้าวต้มออกไปนั่งกินข้างนอก
"อาจารย์ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ!! " ฉันพยายามแกะกุญแจมือแต่ก็ไม่สามารถแกะได้ ทำได้เพียงนอนน้ำตาซึมมองอาจารย์ที่นั่งอยู่ด้านนอก
"ไม่ต้องมาร้องเลย ครูไมเกรนจะขึ้นอยู่แล้วลิตา" ผมต้องหาแผนสำรองไว้เสมอเพราะลิตาเธอแสบเอาเรื่อง
สุดท้ายผมก็เดินมาไขกุญแจมือให้ลิตาที่นอนหลับอยู่บนเตียง ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักจนผมอดใจไม่ไหวต้องแอบจูบเธอเบาๆเพื่อไม่ให้เธอตื่น "ไอ้ดื้อรอให้ถึงเวลาก่อนเถอะจะเอาให้ไปไหนไม่ได้เลยคอยดู"
- ผู้เขียน
