หรือเราควรจะเลิกกัน...

898 คำ

แม้จะทำตัวให้ห่างกันแต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบมาเจอกัน ลิตาเดินออกมาจากห้องน้ำครูจากนั้นก็เดินเลาะอีกทางเพื่อไปขึ้นตึก ไม่เกิน3นาทีอาจารย์พอร์ชก็เดินออกมาจากห้องน้ำเหมือนกัน นักเรียนม.ต้นที่นำขยะมาทิ้งถึงกับยืนงงทำอะไรไม่ถูกจึงได้นำเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนๆ ช่วงบ่ายลิตาเดินมาที่ห้องซ้อมดนตรีเพื่อซ้อมร้องเพลงกับเพื่อน หลังจากซ้อมเสร็จเธอก็เดินมานอนฟุบหน้าบนโต๊ะม้าหินอ่อน "ลิตาเพลียอะไรหรือเปล่านะ" เสียงเพื่อนต่างห้องพูดแซว และเสียงนินทาที่ตามมา "มันเหนื่อยที่ต้องตามตอบคำถามอีพวกตอแหลทั้งหลายไง!" ดาด้าหันไปสวนจนเกือบมีเรื่อง "ใครมันเอาไปพูดวะ!" นิสาเริ่มหงุดหงิด "กูผิดเองแหละ" "แล้วนี่มึงบอกอาจารย์ไปยังว่ามีคนเอาเรื่องนี้ไปพูด" "บอกแล้วอาจารย์บอกว่าเดี๋ยวจัดการเอง" ห้องอาจารย์พอร์ช ครูดาวเดินพรวดเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตทำให้อาจารย์พอร์ชวางปากกาที่มือลงกับโต๊ะและมองหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม