แสงแดดอุ่นยามเช้าส่องผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามาเพียงนิด หากแต่ก็สามารถทำให้คนบนเตียงรู้สึกตัว แพขนตางอนยาวเริ่มขยุกขยิกและค่อยๆ เปิดขึ้นทีละน้อยจนกระทั่งเต็มตา เจ้าของใบหน้าเนียนกระจ่างใสเหลือบมองไปยังนาฬิกาเรือนหรูหัวเตียงที่ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม เวลาเกือบจะสิบโมงเช้า
รษาประสานฝ่ามือเข้าหากัน พลางเหยียดตรงขึ้นไปในเหนือศีรษะเพื่อบิดไล่ความขี้เกียจ ก่อนจะสะบัดผ้าห่มออก กวาดสายตาไปรอบห้องก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องทำงานของชายหนุ่มเหมือนตอนก่อนนอนหลับ
แต่ในห้องกลับไร้ร่างเจ้าของห้องสูทสุดหรู มุมห้องมีโต๊ะอาหารตัวเล็กจัดอาหารเช้าไว้สำหรับเธอ พร้อมกระดาษโน้ตใบเล็กให้คนอ่านยิ้มออกมาได้ทันที
“อรุณสวัสดิ์ครับมาดามปภากุล วันนี้ผมยุ่งมาก มีประชุมทั้งวัน ไม่ได้อยู่รอมอนิ่งคีสคุณตอนตื่น ทั้งที่อยากแทบขาดใจ วันนี้หกโมงเย็นแต่งตัวสวยๆ มาเจอผมที่ห้องทำงานนะครับ ผมจะพาคุณไปเดทครั้งแรก ผมเตรีย
