“ผมไม่เถียงว่าที่นี่ก็มีข้าวขาย แต่คุณก็ดูชุดที่ผมใส่มาก่อนสิ ว่ามันเข้ากับที่นี่หรือเปล่า” ปรินทรชี้ชุดสูทที่เขาใส่มาให้รษาดู แต่แทนที่เธอจะเดือดร้อนกลับยิ้มขำ
“รษาคิดว่าคุณอยากจะรักษาภาพพจน์ผู้บริหาร จะมากินข้าวก็ต้องใส่สูทเต็มยศ รษาก็เลยไม่กล้าบอก” รษาบอกอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งเขาได้
“อ้าวผิดอีก คุณจะรู้อะไรไหมว่าเวลาผู้ชายจะออกเดทกับผู้หญิงที่เขา เอ่อ” พูดได้แค่นั้นปรินทรก็ติดอ่างขึ้นมาทันที หันไปสนใจรายการอาหารแทน
“สั่งอาหารกันเถอะ ผมหิวแล้ว”
“ไม่ต้องแถไปเรื่องอื่นเลย คุณบอกมาให้จบ ว่าเมื่อกี้คุณจะพูดว่าอะไร” รษาคาดคั้น
“เปล่า ไม่มีอะไร ผมขอเอาสูทไปเก็บที่รถก่อนนะ ร้อนมาก คุณสั่งอาหารไปเลย” ปรินทรไม่รู้จะบอกหญิงสาวอย่างไร เขาก็เลือกที่จะเลี่ยงออกไป ชายหนุ่มล้วงมือเข้าไปในสูทหยิบกล่องแหวนออกมา ส่ายหน้ามองมันอย่างไม่สบอารมณ์
‘หมดกัน แผนเซอร์ไพรซ์สุดแสนโรแมนติกที่คิดมาทั้งวัน เดทแร
