"นารา..."
"นารา!"
"หะ ห้ะ! อะไรข้าว?..."
"แกเหม่ออะไรเนี่ย...ฉันจะถามว่าชุดนี้สวยไหม" ข้าวฟ่างทาบเสื้อตัวสีดำให้นาราได้ดูเพื่อถามความคิดเห็นของเพื่อนตัวเล็ก
"สวย...เหมาะกับข้าวมากเลย~" นารายกยิ้มบางๆ ตอบเพื่อนด้วยจิตใจที่เหม่อลอยทว่าพยายามจะปกปิดมันไว้
"เอาตัวนี้ค่ะ" ซึ่งทันทีที่ข้าวฟ่างหันไปคุยกับแม่ค้า รอยยิ้มบางๆ ที่อยู่บนใบหน้าก็ค่อยๆ จางลงเป็นเรียบนิ่งดังเดิม หลังจากที่ออกมาจากบริษัทหรู นาราก็เอาแต่คิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า รอยยิ้มและสายตาที่เรย์ใช้มองผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอเริ่มคิดทุกอย่างไปต่างๆ นาๆ จนตอนนี้ความรู้สึกมันสับสนยุ่งเหยิงกันไปหมด
"เป็นอะไร ไม่สนุกเหรอ?" กระทั่งความหม่นหมองต้องหายไปอีกครั้งเมื่อข้าวฟ่างเดินออกมาจากร้านแล้วเอ่ยถามเพื่อนตัวเล็กอีกคนที่กำลังเก็บอาการแต่เธอก็ยังดูออก
"เปล่า...สนุกสิ" นารายิ้มตอบ
"แกดูเปลี่ยนไปตั้งแต่ออกจากบริษัทนั้น..."
"...มีอะไรหรือเป
