"ลา ลั้ล ลา ลา ลั้ล ลา~" เสียงหวานเดินผิวปากร้องเพลงออกจากห้องนอนด้วยท่าทีอารมณ์ดีและมีความสุข ก่อนที่เธอจะเดินยิ้มหวานมาช่วยผู้เป็นยายที่นั่งอยู่ในครัวทำขนม
"อารมณ์ดีเชียวนะเอ็ง" ไม่วายที่หญิงชราจะส่ายหัวให้หลานสาวตัวเล็ก
"วันหยุดทั้งที่ก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษสิยาย ไหนวันนี้มีอะไรให้หนูช่วยคะคนสวย" นารายิ้มบอกพร้อมกับเดินไปนั่งบนแคร่ไม้ที่อยู่ในครัว
"ตอนนี้ไม่มีอะไรให้เอ็งช่วย รอแค่ห่อขนมอย่างเดียวแล้ว" บัวเอ่ยตอบ
"อ่าว...ทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่ายายทำเองหมดแล้ว ทำไมถึงไวอย่างนั้นล่ะ หนูก็ไม่ได้ตื่นสายนี่หนา" นาราหันไปมองทางหม้อที่กำลังต้มขนมอย่างทุกวัน ทั้งยังมีแป้งที่ผ่านการนวดไว้ดิบดีเตรียมห่อไว้ตรงหน้า ใบหน้าสวยเลิกคิ้วถามผู้เป็นยายด้วยความสงสัย
"ยายไม่ได้ทำเองหมดทุกอย่างหรอก มีคนมาช่วยยายแทนเอ็งแล้ว"
"ช่วย?...น้าพิณไม่ได้ไปทำงานหรอกเหรอ"
"ไม่ใช่นังพิณ"
"แล้ว?" ใบหน้าเล็กมองหน้าคนชราด
