สามวันผ่านไป
"นารา"
"นารา!"
"ห ห้ะ…ว่าไงข้าว" เสียงใสที่เค้นเสียงเรียกเพื่อนสนิททำให้เจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้งตัวโยนหลุดออกจากห้วงภวังค์ความคิดของตัวเอง ใบหน้าเล็กของนาราหันมาทางเพื่อนสนิททันที
"เหม่ออะไรเนี่ย..."
"เราเรียกตั้งนาน เห็นเปิดหน้านี้นานแล้วนะ…เป็นอะไรหรือเปล่า" ข้าวฟ่างพยักหน้าไปทางหนังสือเรียนที่คนตัวเล็กกำลังอ่าน
"…" ก่อนที่นาราจะนิ่งอย่างไม่เอ่ยตอบอะไร
"เธอเหม่อลอยแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ไม่สบายใจอะไรบอกเราได้นะ" ข้าวฟ่างเอ่ยกับเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วงเพราะเท่าที่สังเกตมาพักหลังนาราเอาแต่เงียบไม่ค่อยชวนคุยและร่าเริงเหมือนปกติ
"ข้าว…ข้าวว่าเราน่ารำคาญหรือเปล่า?..." นารานิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองคิดมากไปในที่สุด
"ห ห้ะ…ใครมาว่าเธอกัน!" ข้าวฟ่างขมวดคิ้วยุ่งพร้อมกับเค้นเสียงถามพยายามจะปกป้องเพื่อนสนิท
"ไม่ใช่แบบนั้น...เอาเป็นว่าข้าวตอบเราก่อน
