ฟางหานตงก้มหน้ายิ้มให้สาวน้อยตรงหน้าที่ตอนนี้นางไม่ใช่สาวน้อยอีกต่อไปแล้ว เพราะวันนี้มีอายุครบสิบห้าหนาว เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ แถมไม่เจอกันตั้งห้าปี น้องสาวตัวเล็กของเขาเติบโตเป็นโฉมสะคราญปานล่มเมืองเสียแล้ว
“ท่านแม่ทัพโปรดเก็บกระบี่ก่อนดีหรือไม่ เดี๋ยวถิงเอ๋อร์ของกระหม่อมจะตกใจเอาได้” ฟางหานตงบอกสหายคนสนิท
“เจ้าทำงานที่ข้ามอบหมายให้เสร็จแล้วหรือ” หลี่เฟยหลงถามฟางหานตงและเก็บกระบี่ลงในฝัก
“กระหม่อมจัดการภารกิจที่พระองค์มอบหมายให้เสร็จเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ” หานตงยิ้มที่มุมปาก ส่งสายตารู้ทันไปให้อ๋องหน้านิ่ง
‘อย่าคิดว่ากระหม่อมจะไม่รู้ว่าพระองค์วางแผนทำอะไรไปบ้างตอนที่กระหม่อมไม่อยู่นะพ่ะย่ะค่ะ’ หานตงยิ้มอย่างมีเลศนัย
‘เจ้ากลับมาได้ถูกที่ถูกเวลาเสียจริง คิดจะทำอะไรกันแน่ ถึงเจ้าจะเป็นพี่ชายของนาง แต่ก็ใช่ว่าจะมากอดสตรีของข้าเช่นนี้ได้’ หลี่เฟยหลงคิดในใจเหมือนรู้ทันความคิดของหานตง สหายที่ส
