ร่างบางนั่งเหม่ออยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งโดยมีจิ๋นอิ่งช่วยทำผมให้ พร้อมกับหยิบปิ่นลายผีเสื้อกับมวลดอกไม้ ซึ่งตัวปิ่นนั้นทำจากเงินแล้วประดับด้วยหยกสีม่วงอ่อน มีพู่ห้อยระย้าลงมา เก็บใส่ในกล่องเพื่อจะนำไปใช้ในพิธีปักปิ่นของคุณหนู
“คุณหนูจะไม่ใช้ปิ่นหยกลายดอกเหมยที่ท่านแม่ทัพส่งมาให้จริงหรือเจ้าคะ” จิ๋นอิ่งถามผู้เป็นนายพลางเก็บปิ่นปักผมของท่านแม่ทัพที่ส่งมาให้เมื่อวานนี้ ในตอนเย็นหลังจากที่คุณหนูเข้าพักผ่อนที่ห้องแล้วลงกับโต๊ะเครื่องแป้ง
“ข้าจะใช้ปิ่นของตัวเอง” ถิงเอ๋อร์ยกมือขึ้นสำรวจใบหน้าโฉมสะคราญของตัวเองที่มีร่องรอยของความเศร้าหมอง แต่ด้วยความที่จิ๋นอิ่งตกแต่งใบหน้าให้ด้วยเครื่องประทินโฉมจึงทำให้กลบความหมองคล้ำนั้นได้
หลังจากที่หญิงสาวแต่งตัวเสร็จด้วยชุดใหม่ที่มารดาตัดเย็บให้เองกับมือ ก็ออกมาจากห้องเพื่อเดินไปเข้าพิธีปักปิ่นที่เรือนรับรอง วันนี้มีแขกมาร่วมงานอย่างมากมาย ส่วนใหญ่เป็นพว
