บทที่ 7 เตียงหัก
รถคันหรูเคลื่อนตัวในทางถนนสายหลักอย่างเร็วจนในไม่ช้าก็ถึงซอยเข้าวัดท่ามะพร้าว ค่อยๆ ชะลอรถเพราะทางข้างหน้าเป็นทางลูกรัง
“ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีทางลูกรังอยู่อีก เดี๋ยวฉันจะยื่นเรื่องขอทำทางคอนกรีตให้นะ ”
“ พวกเราในซอยนี้ยื่นเรื่องไปหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่มีใครยอมมาทำให้ครับ ”
“ ถ้าเป็นชื่อฉัน รับรองมีคนมาทำให้แน่นอน นายสบายใจได้ ”
ขับช้าๆ เข้ามาสักพักก็มีบ้านหลังหนึ่งที่สภาพกึ่งเก่าและใหม่ ข้างบนเป็นไม้เก่าๆ ทรุดโทรมตามกาลเวลา ข้างล่างเป็นผนังปูนที่น่าจะสร้างเพิ่มเติมไปใหม่
บ้านเขายังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของเรือนไม้เล็กที่พ่อจะให้ฉันไปอยู่เลย แล้วนี่อยู่กันได้ไงสามคน เห็นแล้วรู้สึกหดหู่ใจจัง
ฉันคิดว่าเมืองพวกเราตอนนี้รุ่งเรืองเสียอีก แต่กลับไม่รู้ว่ามีชาวบ้านตัวเล็กๆ ตาดำๆ อยู่ในซอยกันดานแบบนี้อีก
ฉันจอดรถสนิท เขาก็ลงจากรถทันที ไปเปิดรั้วไม้เก่าๆ ที่เริ่มพุพัง ฉันก็
