EP.13 หนูไม่อยากขายตัว
1043 คำ
EP.13
คุณหญิงทิพย์อาภากลับมาพักรักษาตัวต่อที่บ้านในเวลาต่อมา...ตลอดเส้นทางนางพูดพร่ำไม่หยุดเพราะยังเสียดายซึ่งความสุขสบายระหว่างการพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้น
“ใจจริงแม่อยากจะป่วยจริงๆ สักอาทิตย์นะ นี่ติดที่คุณหมอบอกว่าอาการดีขึ้นแล้วไม่ได้เป็นอะไรมาก ให้มาพักรักษาตัวต่อที่บ้านถึงได้ยอมกลับมาเนี่ย”
ได้ยินมารดาพูดเช่นนั้น อุษารัตน์ได้ยินเข้าก็อดขำตามไม่ได้
“ขำอะไรยายหนูนา” มารดาเห็นเข้า นึกขัดใจจึงสะบัดเสียงถามอย่างทันที
“เปล่าค่ะ หนูไม่ได้ขำอะไร”
“แกขำฉันใช่ไหมยายหนูนา” มารดายังถามเสียงเขียว สีหน้าไม่พอใจ ฝ่ายอุษารัตน์กลับตีหน้าซื่อปฏิเสธ
“เปล่านี่คะ หนูจะขำคุณแม่ไปทำไมกัน”
“แต่นุ่นเห็นพี่หนูนาหัวเราะนี่คะ พี่หนูนากำลังหัวเราะคุณแม่อยู่ใช่ไหม”
แม้อยากจะขำตามพี่สาว หากกัลปวีกลับรีบข่มกลั้นอารมณ์ เพราะการโจมตีพี่สาวเป็นสิ่งที่เธอชอบที่สุด
“เปล่าจริงๆ พี่ไม่ได้ขำคุณแม่ หนูไม่ได้คิดจะหัวเราะเยาะคุณแม่เลยนะคะ”
“เออ ถ้าอย่างนั้นก็แล้วไป” คุณหญิงไม่ติดใจเอาความ ก่อนจะหันมาทางบุตรสาวคนที่สี่ “หนูนุ่น หนูเห็นควรตามคุณแม่ไหมคะ ที่คุณแม่จะพักรักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลหากว่ามีโอกาส”
“เพราะมันสะดวกสบายใช่ไหมคะ คุณแม่”
“ใช่จ้ะ เพราะมันสะดวกสบาย อาหารก็อร้อย อร่อย”
“แต่ค่าใช้จ่ายสิคะ มันแพงลิบเลยนะคะคุณแม่”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ก็มีพ่อเทพบุตรสุดหล่อ นามไพเราะเพราะพริ้งอย่างคุณภัทธิรา ตยาธิรักษ์มาช่วยจ่ายให้นี่ มันไม่ได้แพงหรืออะไรหรอก นักธุรกิจหลายพันล้านแบบนั้น ค่าหมอแสนสองแสนขนหน้าแข้งเขาไม่หลุดหรอกน่า”
“นี่หมายความว่า ค่ายาทั้งหมดของคุณแม่ คุณแม่ไม่ได้จ่ายเองหรือคะ”
“โอ้ย...จ่ายเอง แม่จะไปเอาที่ไหนมาจ่ายล่ะหนูนุ่น ลูกก็ถามอะไรโอเว่อร์ไป”
“แล้วใครล่ะคะที่จ่ายให้ เอ๊ะ เมื่อกี้คุณแม่บอกว่าชื่อ ภัทธิรา ตยาธิรักษ์ ใครกันคะชื่อคุ้นๆ”
“ก็นั่นไง เจ้าของตู้เย็น ทีวี เครื่องใช้ไฟฟ้าที่เราใช้อยู่นี่ไงล่ะ เขาเป็นผู้บริหารเครือบริษัทตยาธิรักษ์ที่เชียงใหม่น่ะ รู้ไหมว่าคุณแม่โชคดีมากนะหนูนุ่นที่ได้เขาช่วยเหลือ แถมยังจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมดอีก โอ้...ดีจริงๆ ใจดีเหลือเกิน พ่อคู้น พ่อมหาจำเริญ พ่อเจ้าประคุณทูนหัวของฉัน”
มารดาว่าพร้อมกับกุมมือกันด้วยประกายตาหยาดเยิ้ม
อุษารัตน์เห็นเข้าจึงหมั่นไส้แล้วเอ่ยแขวะ
“เขาดีขนาดนั้นคุณแม่น่าจะไปขอบคุณเขาให้ถึงบริษัทนะคะ เอาของฝากไปเยอะๆ ทำความรู้จักกับเขาให้ลึกซึ้งยังดีกว่ามาพูดพร่ำเพ้อเฉยๆ อยู่แบบนี้”
“เอ้อ ดีเลย แกพูดถูกยายหนูนา แม่จะต้องไปขอบคุณเขาให้ถึงบริษัทที่เชียงใหม่ ของฝาก เออ...ของฝากด้วย แล้วก็แกยายหนูนา แกจะต้องไปพร้อมกับฉัน”
“ห๊ะ ว่าอะไรนะคะคุณแม่”
“ให้หนูไปไม่ดีกว่าหรือคะคุณแม่” กัลปวี...เมื่อรู้ว่าคนที่มารดาเอ่ยถึงเป็นคนร่ำรวยมากมหาศาลเธอจึงเริ่มสนใจตาม
หากมารดากลับหันมาลูบผมบุตรสาวสุดที่รักแล้วว่า
“อย่าดีกว่าจ้ะ สำหรับลูกรักของแม่เขาจะต้องเป็นเจ้าชาย มากกว่ามหาเศรษฐี คนนี้ยกให้พี่หนูนาของลูกดีกว่านะ ปล่อยไปเดี๋ยวพี่เราก็แก่เหนียงยาน ขายไม่ออกกันพอดี”
“คุณแม่...หนูไม่ใช่สินค้านะคะ” อุษารัตน์เสียงดัง สีหน้าเกือบจะร้องไห้เมื่อเห็นว่ามารดากำลังจะยัดเยียดเธอให้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่วันพรุ่งนี้ลูกจะต้องไปกับแม่ ไปหาคุณภัทธิรา พ่อเทพบุตรสุดหล่อว่าที่เขยสามของแม่นะ”
“หนูไม่ไปค่ะ” ยืนยันเสียงแข็งไม่ยอมไปท่าเดียว
“ไม่ได้ หนูนา แกจะต้องไปกับแม่ ไปรู้จักกับคุณภัทธิรา ไปเป็นเพื่อนแม่นะ ไปเพื่อขอบคุณเขาที่เขาช่วยเหลือแม่ นี่ๆ อย่าลืมสิว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวเรานะ”
“ใช่ค่ะ เขาเป็นผู้มีพระคุณของเรา” กัลปวีเสริมคำของมารดาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ฝ่ายอุษารัตน์เมื่อได้ยินดังนั้นก็มองน้องสาวอย่างไม่พอใจ
“เธอก็ไปเองสิหนูนุ่น...ให้น้องไปเถอะค่ะคุณแม่ หนูไม่ไป”
เธอไม่ชอบการบังคับและที่สำคัญ เธอไม่อยากจะเป็นสินค้าสำหรับใครเพื่อที่จะได้ขายแล้วนำเงินค่าตัวมาปรนเปรอความโลภในหัวใจของมารดา
“แกจะต้องไปยายหนูนา แกคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะสมกับคุณภัทธิรา”
“แต่หนูไม่ได้รักเขา เราไม่ได้รู้จักเขาเสียด้วยซ้ำ คุณแม่คะ คุณแม่บ้าไปแล้วหรือยังไง ขายลูกสาวของตัวเองให้กับใครก็ไม่รู้จัก หนูไม่ยอมหรอกค่ะ หนูไม่ยอมบ้าบอไปกับคุณแม่หรอกค่ะ”
“ยายหนูนา!!”
ฉาด!!
ว่าพร้อมกับฟาดฝ่ามือไปยังใบหน้าของอุษารัตน์อย่างแรง
“คุณแม่...” หญิงสาวกุมตำแหน่งแก้มอย่างน้อยใจ น้ำตาเอ่อคลอหน่วยตา
“แกเป็นลูกสาวของฉัน อย่าลืมว่าแกคือลูกสาวของฉัน”
“แล้วทำไมล่ะคะ หนู พี่น้ำหนึ่ง พี่หนูนี ยายหนูนุ่นก็เป็นลูกสาวของคุณแม่ แล้วจะต้องทำยังไงล่ะคะ”
“ก็แกจะต้องเชื่อฟังฉัน แกจะต้องเชื่อฉันคนเดียวเท่านั้น”
“เชื่อเพื่อจะไปแต่งงานกับคนที่หนูไม่ได้รู้จักยังงั้นหรือคะ”
“ใช่ แกจะต้องแต่งงานกับคนที่ฉันเลือก” มารดาเสียงเข้ม ท่าทีจริงจัง ฝ่ายอุษารัตน์หลุบเปลือกตา ส่ายหน้าก่อนจะว่า
“แต่หนูไม่อยากขายตัว”
“นี่ไม่ใช่การขายตัว เพราะแกไม่ใช่สินค้า” มารดาเถียง ส่วนลึกรู้สึกผิดที่กระทำการแบบนั้นกับบุตรสาว
- ผู้เขียน
