EP.14 ลูกที่แม่ไม่เคยรัก
1053 คำ
EP.14
แต่...เธอไม่มีทางเลือก หนี้สินที่รุมเร้า มันจะต้องได้รับการสะสาง แถมผีพนันในตัวกำลังตีกันรบเร้าให้เดินทางไปยังบ่อนพนัน
นางไม่มีเงิน แล้วจะไปเสี่ยงดวงได้อย่างไรกัน
เพราะฉะนั้น อุษารัตน์จะต้องได้แต่งงานกับภัทธิรา เพื่อจะได้นำเงินค่าสินสอดมาแก้ต่างความต้องการของตนเอง
“ยังไงหนูก็ไม่ไปและหนูขอพูดตรงนี้เลยนะคะ หนูจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายที่คุณแม่ยัดเยียดให้กับหนูเด็ดขาด”
ฉาด!!
อุษารัตน์หน้าหันตามแรงตบ เมื่อมารดาฟาดมือไปอีกครั้งอย่างไม่ยับยั้งอารมณ์ของตนเอง
“ฆ่าหนูเถอะค่ะคุณแม่ ฆ่าให้สมกับที่คุณแม่ได้ให้ชีวิตกับหนูมา เอาลมหายใจของคุณแม่กลับไปเสียสิค่ะ”
“อุษารัตน์ ฉันขอสั่งแก แกจะต้องเชื่อฟังฉันและจะต้องได้แต่งงานกับคุณภัทธิรา”
“ไม่!!”
ลูกสาวยังยืนยันคำเดิม ฝ่ายคุณหญิงทิพย์อาภายิ่งโกรธจัดเมื่อถูกขัดใจ
“แกจะไม่มีวันได้ดี อุษารัตน์ แกขัดใจฉัน แกจะไม่มีวันได้ดี”
“ถึงหนูจะไม่ได้ดี แต่หนูก็สบายใจที่ไม่ต้องถูกใครมาบังคับ”
“แต่ฉันเป็นแม่ของแกนะยายหนูนา!!”
“หนูพูดด้วยเหตุผลนะคะคุณแม่ หนูไม่ได้รักคุณภัทธิรา คุณแม่เชื่อหนูเถอะค่ะหนูไม่ได้รักเขา อยู่กันไปก็ไม่มีความสุขเหมือนพี่หนูนี หนูไม่ได้รู้จักกับเขามาก่อนถึงแม้ว่าเราจะมารู้จักกันภายหลังแต่มันก็ไม่ได้ยืนยันนี่คะว่าหนูจะรักเขาหรือแต่งงานกับเขาได้”
“อยู่ๆ กันไป เดี๋ยวก็รักกันเองแหละ” มารดาว่าอย่างไม่สนใจในความรู้สึกของลูกสาว “อย่างยายน้ำหนึ่งยังมีลูกกับไอ้เขยแขกนั่นได้เลย”
“แล้วคุณแม่คิดหรือคะว่าเด็กที่เกิดมาจากความใคร่ มากกว่าความรักจะมีความสุข จริงอยู่ที่พี่น้ำหนึ่งมีลูกกับพี่ราเอลแต่นั่นก็เป็นภายหลังจากที่แต่งงานไปแล้ว ไม่ได้เกิดจากความรัก ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจ มันเป็นการบังคับของคุณแม่ทั้งสิ้น แล้วพี่หนูนีอีก คุณแม่ไม่รู้อะไร พี่หนูนีต้องใช้ชีวิตยังไง พี่หนูนีต้องพบเจอกับอะไรบ้าง ทั้งความเสเพลของคุณราเมศ ทั้งผู้หญิงของเขาที่มาระราน พี่หนูนีไม่ได้มีความสุขกับชีวิตการแต่งงานเลยนะคะ”
“ฉันไม่สน เพราะฉันได้ทำหน้าที่แม่ที่ดีที่สุดให้กับพวกแกแล้ว คนเป็นแม่ย่อมรู้ดีว่าจะส่งลูกสาวไปให้ใครดูแลและฉันก็มั่นใจว่าคนที่ฉันเลือกให้กับลูกสาวของฉันแต่ละคนจะสามารถดูแลลูกสาวของฉันให้ได้ดี อยู่ดีและกินดี”
“ทั้งๆ ที่ความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยน่ะหรือคะ คุณแม่ คุณแม่ไม่เห็นใจพวกเราเลยหรือยังไง”
“ฉันเห็นใจ แต่ความเห็นใจมันจะสู้น้ำเงินได้ยังไง แกก็รู้ว่าสมัยนี้อะไรสำคัญที่สุด ถ้าไม่ใช่เงิน”
“แต่หนูหาเงินเองได้ ไม่จำเป็นจะไปให้ใครเขาเลี้ยงดูอย่างกับสัตว์เลี้ยง”
“แกคิดหรือว่าจะอยู่ตัวคนเดียวได้ยายหนูนา”
“คนเราเกิดมาก็มาตัวเปล่า ตายไปก็ไปตัวเปล่า จะไปอะไรนักหนาถ้าเราจะอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ไปตลอดชีวิตล่ะคะ” อุษารัตน์เถียง อย่างไรแล้วเธอจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รักเด็ดขาด
“ก็ได้ ถ้าอุดมการณ์ของแกมันเหนียวแน่นเกินกว่าสายเลือดของฉันกับแก อุษารัตน์”
ว่าแล้วคุณหญิงทิพย์อาภาก็เดินหนีขึ้นบ้านไปอย่างทันทีทันใด ทิ้งให้อุษารัตน์มองตามทั้งน้ำตาที่นองหน้า
มารดาไม่เคยเห็นใจลูกคนไหน...แม้กระทั่งเธอ
“พี่หนูนาทำให้คุณแม่เสียใจ” กัลปวีหันมาเหวใส่พี่สาว
“เธอก็เหมือนกันยายหนูนุ่น ระวังจะถูกคุณแม่ขายไปอย่างพี่น้ำหนึ่งและพี่หนูนี”
“เมื่อถึงเวลานั้น หนูนุ่นคงจะได้ดีแหละ เพราะหนูนุ่นเชื่อว่าคุณแม่จะเลือกสิ่งดีๆ ให้กับหนูนุ่น” ว่าแล้วก็สะบัดหน้าพรืดแล้วเดินจากไปอีกคน
“ฉันจะคอยดูเธอ หนูนุ่น” พี่สาวว่าตามหลังแล้วถอนใจ เธอนึกถึงใครอีกคนซึ่งเวลานี้คงจะสุขสบายทั้งกายและใจ เพราะไม่ต้องมาคิดระแวงว่าจะถูกมารดานำตัวไปขายให้ใครอย่างกับสินค้า
“น้องน้ำตาล เธอโชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้อยู่กับคุณแม่”
น้ำตาพลันไหลพราก อุษารัตน์ยกมือขึ้นปาดหยาดน้ำสีใสแล้วเดินขึ้นห้องเพื่อต่อสายโทรหาพี่สาวทั้งสองคนเพื่อปรึกษาในเหตุการณ์ถูกบังคับที่เกิดขึ้น
ภคมนและศวิตาเดินเคียงคู่กันเข้ามาภายในซอยเพื่อมุ่งตรงสู่บ้าน ก่อนหญิงสาวทั้งสองจะหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งแล้วภคมนก็ยกมือขึ้นโบกลาเพื่อนสาว
“ไว้เจอกันนะน้ำตาล”
“จ้า...ไว้เจอกัน”
เพื่อนสาวเดินเข้าบ้านไปแล้ว ศวิตาจึงเดินต่อไป เพื่อไปยังบ้านของตนเองซึ่งอยู่ถัดไปภายใต้ร่มเงาของหมู่แมกไม้ร่มรื่น
พอมาถึงบ้านก็เห็นคุณสัญชณี อาผู้ชุบเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ กำลังห่อขนมเพื่อจะนำไปขายในเช้าของวันรุ่งขึ้น หญิงสาวจึงยกมือไหว้ทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณอา หนูกลับมาแล้วนะคะ”
“จ้า...แปะ เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะ”
ศวิตารับคำด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปในที่สุด แล้วออกมาอีกทีด้วยชุดลำลองและเข้าไปช่วยผู้เป็นอาทำขนมอย่างไม่เกี่ยงงอนในหน้าที่
ทั้งสองอาหลานช่วยกันทำขนมจนแล้วเสร็จ พระอาทิตย์ก็ลาลับไปอย่างรวดเร็ว พร้อมความมืดมิดของราตรีก็ได้โอบกอดโลกใบนี้เอาไว้อีกครั้ง
ศวิตาเข้าครัวเพื่อทำกับข้าวรอคุณสัญชณีที่จัดเก็บของทุกอย่างให้เข้าที่และเตรียมนำไปทำในกรรมวิธีต่อไป
- ผู้เขียน
