บทที่ 6 ไม่ยอมเลิกแป้งร่ำยืนนิ่งไปกับที่
1089 คำ
บทที่ 6 ไม่ยอมเลิก
แป้งร่ำยืนนิ่งไปกับที่ จนคนเป็นแม่นึกเกิดสงสารลูกมากๆ จึงเข้าไปโอบกอดและปลอบประโลมโดนการลูบศรีษะเล็กเบาๆ
“ แม่ขอโทษนะแป้งร่ำ แม่ไม่น่าไปกู้เงินมาเลย แม่ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ” คนเป็นแม่รู้ว่าแท้จริงแล้วลูกสาวคนเดียวนั้นรักแฟนหนุ่มมากๆ
“ แม่ไม่ผิดอะไรนี่ค่ะ ไม่ต้องขอโทษหรอก หนูเข้าใจแม่ดีค่ะ เป็นหนูที่อยากเรียนสูงๆ แต่ไม่รู้ฐานะทางบ้านของตนเอง ทำให้เรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ ”
“ ไม่หรอก ลูกไม่ผิด เป็นแม่เองที่เกิดมาจน ไม่มีให้ลูกเหมือนลูกคนอื่น ”
“ ไม่ค่ะ หึก~ แม่อย่าว่าตัวเองแบบนั้นสิ ”
สองแม่ลูกกอดกันกลมพร้อมร้องไห้ฟูมฟาย อีกคนที่ยืนอยู่ในบ้าน ได้แต่สมเพชเวทนากับภาพที่เห็นตรงหน้าและนึกสะใจอยู่เป็นเนืองๆ
“ ถ้าเธอไม่เลิกกับลูกชายฉันก็หาเงินมาคืนฉันภายในหนึ่งเดือน ”
“ .... ” เธอกับแม่พร้อมใจกันหันไปมองคุณหญิงปราณีอย่างอดไม่ได้
“ ฉันไม่คิดดอกเบี้ยหรอก และจะไม่มีการให้ผ่อนชำระใดๆด้วย ฉันต้องการเงินก้อนคืน เอาไปเท่าไหร่ก็คืนมาเท่านั้น ”
สิ้นประโยคนั้น เธอกับแม่มองหน้ากัน แม่ก็ร้องไห้ต่อ หญิงสาวรีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วหันไปมองแม่ของแฟนหนุ่มที่ดูจะเกลียดเธอหนักหนา
“ ทำไมคุณนายไม่ให้กวินมาบอกเลิกเองล่ะคะ มันดีกว่าหนูที่ต้องไปบอกเองนะ ”
“ ทำไม! ฉันจะให้เธอบอกเลิกเอง แล้วจะทำไม ” ดูก็รู้ว่าเอาแต่ใจเหมือนกัน อีกอย่างก็น่าจะขัดใจลูกชายตนเองไม่ได้ด้วยแหละ
“ เรื่องนี้จะให้หนูตัดสินใจคนเดียวคงไม่ได้ กวินไม่ยอมแน่ ”
“ มันจะยากอะไร เธอก็แค่หาผู้ชายคนอื่นมานอนด้วย กวินก็คงไม่ยุ่งกับผู้หญิงสำส่อนแบบเธอแล้วแหละ ” เหอะ…นี่เหรอความคิดของคนเป็นแม่
“ มันไม่แรงไปเหรอคะคุณนาย ลูกสาวฉันเสียหายมากเลยนะคะ ถ้าทำแบบนั้น ”
“ ตอนนี้หล่อนคิดว่าลูกตัวเองบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่อีกเหรอ? ” ทำไม? ถึงพูดแบบนี้ออกมาได้
“ ถึงหนูจะไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนผ้าขาวแล้ว แต่การที่จะทำแบบนั้นได้ จิตใจต้องทำด้วยอะไร หนูไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะคะ จะเลิกกันต้องมีเหตุผลสิ ”
“ เธอไม่เข้าใจคำว่าจัดฉากเหรอ โง่ดักดานทั้งแม่ทั้งลูกเลยอะ ฉันก็แค่พูดให้ฟัง เธอก็นำไปคิดเองบ้างสิ ”
“ เรื่องสกปรกแบบนั้น หนูคิดไม่ออกหรอกค่ะ นอกเสียจากคนที่มีความคิดต่ำๆแหละถึงจะคิดได้ ”
“ หึ ปากดีนักนะ นังนี่! แต่ความจริงคนอย่างเธอ ถ้าให้ใครเขาฟรี มีคนเอาเยอะเลยนะ หรือจะให้ฉันจัดการหาผู้ชายพวกนั้นให้ก็ได้นะ เอาไหม ”
“ .... ” เป็นเธอที่นิ่ง แต่สายตากลับจ้องอีกฝ่ายอย่างโกรธเคือง
“ อีกอย่างเธอก็รู้ดีว่ากวินเกลียดเรื่องแบบนี้มากๆ คิดดูสิ ถ้าสำเร็จ เงินก้อนนั้นเธอก็ไม่ต้องจ่ายคืนด้วย วินๆกันทั้งสองฝ่าย ”
แป้งร่ำถึงกับนิ่งและอึ้ง ไม่คิดว่าความคิดของคนรวยจะสกปรกแบบนี้
ถ้าให้เธอต้องเลิกรากับกวิน เธอต้องมีเหตุผลมาพูดบอกและอธิบาย จะให้เธอทำตามแผนสกปรกแบบนั้นคงไม่ได้ เธออยากเลิกกันด้วยดีมากกว่าทำอะไรแบบนั้น แต่ตอนนี้ในหัวของเธอไม่มีแม้แต่คำจะบอกเลิก
อุปสรรคมันก็คือเงิน เธอจะเอาเงินที่ไหนมาคืนให้ทันภายในหนึ่งเดือนล่ะ มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ ถ้าพูดถึงพนักงานทั่วไปเงินเดือนก็ไม่ได้เศษเสี้ยวของเงินนั้นเลยนะ
“ ได้ค่ะ หนูจะหาเงินมาคืน คุณนายรอได้เลยนะคะ ” ลองดูสักตั้ง ได้ไม่ครบค่อยว่ากัน
ถ้าไม่เรียกว่าเอาเงินมาฟาดหัวก็ไม่รู้ว่าเรียกอะไรได้อีก เหอะ คนรวยนี่นะ อยากให้ใครเลิกกับใคร ใครได้กับใคร ก็หาเงินมาฟาดหัวกันเลย
“ หึ คิดให้ดีๆ ก่อนตอบสิ ”
“ ลูกกับฉันคิดดีแล้ว พวกเราจะหาเงินมาคืน ขอบคุณ คุณนายที่ช่วยจ่ายหนี้ให้ครั้งนี้ด้วยนะคะ เชิญคุณนายกลับไปเถอะค่ะ ” เป็นแม่ฉันที่พูดขึ้น
“ ได้เลย ฉันจะรอเงินก้อนนะ ถ้าเกิดว่าครบเดือนยังไม่นำมาให้ บ้านนี้ฉันจะยึดไว้ทันที ” คุณหญิงปราณีพูดจบก็เดินออกจากบ้านไปทันที ปล่อยให้สองแม่ลูกเข่าทรุดลงกับพื้นแล้วพากันร้องไห้อีกครา
( Part กวิน )
เขากลับมาถึงบ้าน ก็ไม่เห็นแม่ รถคันโปรดของแม่ก็ไม่มี แล้วที่โทรจิกเขาเพื่ออะไรกัน ไม่ใช่ให้เขารีบกลับบ้านมาหาท่านหรอกเหรอ?
“ แจ๋ว! แจ๋ว! ”
“ ค่ะ คุณหนู มีอะไรให้แจ๋วรับใช้คะ ”
“ แม่ฉันไปไหน ”
“ คุณผู้หญิงเหรอคะ แจ๋วเห็นออกไปข้างนอกค่ะ ท่านไม่ได้บอกนะคะว่าจะไปไหน ”
“ แล้วทำไมไม่ถามล่ะ ”
“ แจ๋วกลัวคุณผู้หญิงหักเงินเดือนค่ะ ถ้าถามมาก ”
“ เฮ้อ~ จะไปไหนก็ไป ไป๊!! ”
เขายืนเท้าสะเอว อารมณ์ไม่ดีอยู่กลางบ้าน หันซ้ายขวาไปมาอย่างไม่สบอารมณ์
' เรียกกลับมาทำไมวะ เฮ้อ เสียเวลาจริงๆ '
ความอดทนเขามันต่ำ เขาเลยไม่คิดอยากจะรอต่อไป เลยเดินออกจากบ้านตรงไปจะขึ้นรถแต่...
“ คุณหนู เดี๋ยวก่อนค่ะ อย่าเพิ่งไป รอคุณผู้หญิงก่อนนะคะ ”
“ แล้วแม่ไปไหนล่ะ ทำไมปล่อยให้ฉันรอ ก็รู้อยู่ว่าฉันรออะไรได้ไม่นาน ”
“ อีกสักครู่คุณผู้หญิงจะถึงแล้วค่ะ เข้าไปรอในบ้านก่อนนะคะ ”
“ ไม่อยากรอ ถ้าแม่มีอะไรจะคุยก็ให้โทรมาแล้วกัน ”
“ รัศมีขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งไปค่ะ คุณหนู!! คุณหนู!! ”
เขาไม่แม้จะหยุดฟัง ไม่มีใครขวางทางเขาได้หรอก เขาขับรถคันหรูออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปยังตลาด เพื่อจะหาซื้อของสดไปฝากว่าที่แม่ยาย และหวังจะไปฝากท้องกับท่านด้วย
❤️________❤️
นามปากกาธัญญวรินทร์
- ผู้เขียน
