ร่างสองร่างนอนหมดแรงอ่อนเพลียไปตามๆ กันโดยเฉพาะสาวน้อยหัดรักมือใหม่ แทบไม่ต้องให้บอกเลยว่าเหนื่อยแค่ไหน ทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บตรงกลางหว่างขาจนแทบจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ สาวน้อยพยายามขยับกายแต่ก็ขยับไม่ได้ เมื่อมีร่างใหญ่โตทาบทับอยู่บนตัวของตน ถึงจะเหนื่อยเพลียหมดแรงกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาแค่ไหน แต่เมื่อคิดได้ว่าตนต้องกลับไปนอนที่ห้องของตน อีกอย่างเธอมานานป่านนี้แม่คงเป็นห่วงแย่แล้ว
“อื้อ!....จะเอาอีกเหรอคลีน...ฉันยังเหนื่อยอยู่นะ นอนนิ่งๆ ขอพักยกสักพักนะ” คนเหนื่อยร่างพึมพำออกมาด้วยความเหนื่อยล้า
“คลีนจะกลับห้องค่ะ ป่านนี้แม่คงตามหาแล้ว คลีนเอาข้าวมาให้นายหัวนานไปแล้วนะคะ” สาวเจ้ายกเหตุผลขึ้นมาอ้าง พร้อมพยายามผลักร่างหนาออกไปให้พ้นตน แต่พยายามแล้วก็ไม่สำเร็จเมื่อร่างหนานั้นกอดรัดเธอไว้จึงหลุดไม่พ้นสักที
“ให้ป้าเพ็ญหาไปเถอะ นอนกับฉันนะคลีนจ๋า...” นายหัวหนุ่มเอ่ยอ้อนเสียงหวาน
คีชฎาได้ยิ
