ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตัวเองนั้นคิดเรื่องของตนกับคนในอ้อมกอดนานแค่ไหน จนตอนนี้คนตัวเล็กที่หลับไปก่อนหน้านี้ด้วยความเหนื่อยล้านั้นตื่นขึ้นมา
“อื้อ!....” สาวเจ้าครวญครางออกมาด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะลืมตาขึ้นมาในความมืด
ภานุวัฒน์เลยเอื้อมมือหนาไปเปิดโคมไฟข้างหัวเตียง เมื่อเห็นว่าแม่กระต่ายน้อยนั้นตื่นเสียแล้ว
“รีบตื่นทำไม ยังไม่เช้าเลย” ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เมื่อปรับระดับสายตาได้แล้วคีชฎาก็จ้องมองรอบๆ ห้องให้ชัดๆ ว่าที่นี่มันที่ไหน แล้วสาวน้อยก็เบิกตาโพลงขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อสำนึกได้แล้วว่าตัวเองมาทำอะไรที่ห้องนี้ แถมหมดแรงตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำ คิดแล้วก็อายนัก
“นายหัวปล่อยคลีนก่อนค่ะ” เธอเอ่ยบอกเสียงแผ่ว พร้อมกับผละออกจากอ้อมกอดแกร่งของคนที่นอนร่วมเตียงกับตน
“จะกลับห้องเหรอ นี่เพิ่งจะตีห้าเองนะ นอนต่อเถอะ” เมื่อเหลือบมองดูนาฬิกาที่หัวเตียงแล้วว่ามันเป็นเวลาใกล้เช้าแล้ว
“ไม่ดีกว่าค่ะ คล
