ข้าไอ้อินทร์...ผัวน้ำอบ
1043 คำ
บทที่17) ข้าไอ้อินทร์...ผัวน้ำอบ
วันนี้นายโอ่งเกิดอุบัติเหตุลื่นล้มในห้องน้ำจึงเป็นเหตุให้น้ำอบเผลอลืมไปชั่วขณะว่านัดอะไรไว้กันกับเจ๋งลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของกำนันจ๊อด
บ้านป้อ
ปัง ปัง ปัง!
"ป้อ!"
มือใหญ่ทุบลงบนบานประตูที่ใกล้จะพังอยู่ร่อมร่อนั้นด้วยความร้อนรนใจ
ปัง ปัง ปัง!
"ป้อ! ข้าเอง! อินทร์เอง!"
"คุณอินทร์มีอะไรกับป้อหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้อเปิดประตูให้ผู้มาเยือนอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักด้วยว่าป้อยังไม่รู้ว่านายอินทร์ได้ปรับความเข้าใจกับน้ำอบแล้วนั่นเอง
"พาข้าไปหาไอ้เจ๋งที"
ป้อที่ได้ยินชื่อของชายที่เลื่องลือเรื่องความอุบาทว์จัญไรก็ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจอยู่ในที
"เจ๋งไหนจ๊ะ? อย่าบอกนะว่าเจ๋งลูกกำนันจ๊อดเขา!" และป้อยังคงมีความหวังว่าคงจะเป็นคนละคนกัน...
"ใช่เจ๋งนั้นแหละ" นายอินทร์ตอบรับอย่างเริ่มรำคาญในท่าทีงกๆเงิ่นๆของชายที่อยู่ตรงหน้า
"เอ็งมีรองเท้าให้ข้ายืมไหมป้อ รองเท้าข้า ข้าถอดขว้างหมาตรงปากซอยไปแล้ว เพราะมันจะงับข้า"
"มีจ้ะ"
เมื่อก้มลงต่ำแล้วมองเห็นรอยเท้าที่เต็มไปด้วยบาเแผล ความบาดหมางในใจของป้อก็หายไปทันทีเมื่อคิดว่าบางทีนายอินทร์อาจจะเดินเท้ามาหาเขา
"พอได้ไหมจ๊ะ?"
"ได้อยู่"
นายอินทร์ก้มลงมองส้นเท้าของตัวเองที่โผล่พ้นออกมารองเท้าเล็กๆของป้อด้วยความรู้สึกอนาจใจตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็คงจะดีกว่าการเดินไปทั้งที่ไม่มีรองเท้าอย่างเมื่อก่อนหน้านี้
สนามแข่งรถของเจ๋ง
"ที่นี่แหละจ๊ะ"
ดวงตาคมตวัดขึ้นมองกลุ่มเด็กหนุ่มและเด็กสาวจำนวนหลายร้อยคนที่นั่งเรียงกันอยู่รอบสนามกีฬาเก่าที่มีความกว้างประมาณสิบไร่เศษ ภายในสนามนั้นมีเส้นทางคล้ายถนนลาดยางคดเคี้ยวไปมาจนถึงเส้นชัยที่คาดว่าจะมาจากเงินงบประมาณที่กำนันจ๊อดได้มานั่นเอง
"ข้าเข้าไปเองพวกเอ็งรออยู่นี่" นายอินทร์หันมาตกลงกับป้อโป้งปื้ดและสามที่มาด้วยกันซึ่งทั้งสี่คนที่เหลือก็พยักหน้าตกลงแต่โดยดี
"พี่เจ๋งจ๊ะ! ใครมาขอพบพี่ก็ไม่รู้" 'จ๊าบ' ลูกของคนสนิทของเจ๋งวิ่งมารายงานพร้อมด้วยร่างกายที่สั่นงกๆเพราะกลัวในความตัวสูงใหญ่ของผู้มาเยือนคนใหม่นั่นเอง
"ใคร...
"ข้าไอ้อินทร์...ผัวน้ำอบ"
เจ๋งที่กำลังจะปอกถั่วปากอ้าเข้าปากชะงักกึกก่อนจะปรายตาหันมายังคนที่บังอาจมาชิงตัดหน้าคว้าน้ำอบไปเป็นเมียก่อนเขา!
"อ๋อ...มึงคือลูกอีไฮโซที่ติดตะรางอยู่ตอนนี้ใช่ป่ะ"
เจ๋งรู้จักเจ้าเอยหรือที่ชาวบ้านเรียกขานว่าคุณนายหงษ์สาศิโรคุณเป็นอย่างดี ด้วยว่าเจ้าเอยนั้นเคยคิดที่จะทำลายสนามแข่งรถของเขา แต่ช่างเดชะบุญที่อำนาจกำนันของพ่อนั้นช่วยเขาเอาไว้ได้เสมอ...
"ข้าจะมาบอกเอ็งว่าอย่าได้คิดมายุ่งกับเมียข้าอีก" ตาคมดุกร้าวและก้าวไปหาเจ๋งอย่างไม่นึกสนใจคำที่เจ๋งพูดถึงแม่ตัวเองเพราะรู้ดีว่ามันจงใจจะยั่วยุเขา
"แล้วจะหาว่าข้าไม่เตือน"
"มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย"
เจ๋งว่าอย่างนึกคะนอง แค่คิดไปถึงใบหน้าของนังคุณนายคนนั้นที่ได้มาเห็นภาพลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองกำลังควบขี่มอเตอร์ไซค์แต่งซิ่งที่มันเกลียดนักหนาเจ๋งก็รู้สึกสนุกแล้ว
"ว่าไป!"
"แข่งรถกับข้าสิ! ชนะข้าให้ได้แล้วข้าจะเลิกวุ่นวายกับน้ำอบมัน แต่...ถ้าเอ็งแพ้เอ็งก็ต้องยอมรับด้วยว่าไอ้เจ๋งคนนี้มันก็มีสิทธิ์ครอบครองน้ำอบได้เหมือนกัน"
เจ๋งที่ในตอนนี้อายุยี่สิบสอง มีเมียสามคนและลูกอีกสามคน วัยสี่กับห้าขวบและอยู่ในท้องเมียคนที่สามอีกหนึ่งคน แต่ก็ยังไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะคว้าน้ำอบมาเป็นเมีย ด้วยว่าน้ำอบนั้นได้ชื่อว่าเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในอำเภอแม้ตำแหน่งเทพีจะเป็นของพี่สาวเธอก็ตามทีเถอะนะ!
"กลัวเรอะมึง"
เจ๋งหัวเราะออกมาอย่างคนเหนือกว่าเมื่อได้เห็นความหวาดวิตกในดวงตมคู่นั้น
แน่นอนว่าเจ๋งรู้ว่าไอ้ลูกคุณหนูคนนี้มันขับมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น เจ๋งจึงกล้าเอ่ยปากท้าอย่างไรละ!
และที่แน่นอนยิ่งกว่าก็คือต่อให้ไอ้คนนี้มันชนะเจ๋งได้แต่เจ๋งก็ยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะจับน้ำอบมาเป็นเมียอยู่ดี...
แค่พูดไปถึงหลักฐานในวันที่มันถูกแทงน้ำอบก็กลัวมันจนตัวสั่นพั่บๆ แล้ว...
"ข้าตกลง! ข้าขอเวลาสองเดือน"
"ค่อยมาหาขาอีกทีในวันที่ยี่สิบสี่สองเดือนข้างหน้า"
"เป็นยังไงบ้างจ๊ะ" ป้อ ปื้ด โป้งและสามผลัดกันดูเนื้อตัวของนายอินทร์ด้วยความเป็นห่วงว่าเขาอาจจะโดนเจ๋งทำร้ายจนเลือดตกยางออกมา
"มอไซค์นี่ขับยากไหมป้อ"
เพียงเท่านั้นดวงตาอีกสี่คู่ก็ลอบมองกันด้วยสายตาหวั่นพรึง เพราะพอที่จะรับรู้ได้แล้วว่าเจ๋งนั้นหมายจะเอานายอินทร์จนถึงชีวิต...
เจ๋งไม่เคยใสสะอาดสักครั้งในการแข่งมอเตอร์ไซค์และมักจะใช้แผนจัญไรในการปลิดชีวิตของคู่แข่งอยู่เสมอ...
หากจะมีอยู่แค่คนเดียวที่แข่งกับเจ๋งมาหลายต่อหลายครั้งแล้วก็ยังรอดมาได้นั่นก็คือ...น้ำอบ
"อย่าแข่งกับมันเลยจ๊ะ ใครๆก็รู้ไอ้เจ๋งมันขี้โกง" เป็นสามที่กล้าหาญชาญชัยในการเอ่ยปรามนายอินทร์ด้วยความหวังดี
"ข้าเสียอะไรไปก็ได้ในชีวิตนี้ แต่ไม่ใช่เมียข้าที่ชื่อน้ำอบ"
รักเมียมากยอมได้ทุกอย่างงงงงงง
- ผู้เขียน
