ฆ่าได้หยามไม่ได้
1033 คำ
บทที่16) ฆ่าได้หยามไม่ได้
บรืน! บรืน!
เพล้ง!
"เสียงอะไร" นายอินทร์ที่กำลังซักผ้าให้น้ำอบอยู่หลังบ้านถึงกับสะดุ้งจนสุดตัวหลังจากที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นตรงหน้าบ้าน
"น้ำอบ!" นายอินทร์เบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อพบว่าหญิงสาวนั้นมีเลือดไหลออกมาตรงขมับด้านขวาคล้ายว่าจะโดนของแข็งบางอย่างกระแทกเข้า
"น้ำอบไม่เป็นไรจ้ะ" หญิงสาวฝืนยิ้มให้กับแฟนหนุ่มก่อนจะก้มลงเก็บกระดาษแผ่นนึงที่ถูกใส่มาในขวดแก้วใบเดียวกันกับที่ทำเธอหัวแตก
'สามทุ่มที่เดิมถ้ามึงแน่จริง'
"วันนี้พี่อินทร์อยู่บ้านคนเดียวได้ไหมจ๊ะ น้ำอบมีธุระ"
"น้ำอบจะไปไหนจ๊ะ แล้วใครเป็นเจ้าของจดหมายนี้บอกพี่อินทร์ได้ไหมจ๊ะ" เพียงแค่เห็นข้อความท้าทายสั้นๆนั้นก็พลันทำให้อกแกร่งเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความเป็นห่วงแฟนสาว
"คือ..."
สามปีก่อนหน้า
เมื่อครั้งที่น้ำอบพึ่งจะหัดขับมอเตอร์ไซค์ใหม่ๆและหลงเข้าไปในถิ่นของ 'เจ๋ง' ผู้ซึ่งเป็นลูกชายของ 'กำนันจ๊อด' ที่ตามจีบเธอมานานหลายปีแต่เธอไม่ได้มีใจรักตอบอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เจ๋งที่รอโอกาสให้นางอายคลาดสายตาจากน้ำอบมานานก็รีบฉวยโอกาสเข้าหาหญิงสาวในทันที
"น้องน้ำอบมาหาพี่เจ๋งถึงนี่เลยเหรอจ๊ะ" เจ๋งลอบมองทรวงอกอิ่มที่โผล่พ้นเสื้อสายเดี่ยวนั้นด้วยแววตากระลิ่มกระเหลี่ย
"ฮิ้ว~" ลูกมืออีกสิบกว่าคนพากันหวีดร้องแซวอย่างนึกสนุกเมื่อได้เห็นว่าน้ำอบมีท่าทีหวาดกลัวพวกตนอย่างเห็นได้ชัด
"ข้าเปล่า" แม้จะรู้สึกกลัวเจ๋งอยู่ในทีแต่เธอจะไม่มีทางยอมร้องไห้ออกมาให้เจ๋งและลูกน้องได้เห็นเป็นอันขาด
"ข้าแค่หลงทาง"
"แหมๆ คิดถึงพี่ก็ไม่เห็นต้องอายเลยนี่จ๊ะ คนกันเองทั้งนั้นจะอายอะไร" เจ๋งได้ทีจึงกระชากกุญแจรถของหญิงสาวมาในตอนที่เธอเผลอ
"ข้าไม่มีพี่ชาย"
ประโยคนี้ของน้ำอบทำเอาคนที่เที่ยวประกาศไปทั่วว่าเคยหลับนอนกับเธอนับไม่ถ้วนถึงกับขบกรามกรอดด้วยความรู้สึกแค้นใจที่น้ำอบกล่าวประโยคฉีกหน้าตนจนแหกยับเยินนั้นออกมา
"ปากดีนักนะเอ็ง!" ที่สุดแล้วความอดทนอันน้อยนิดของเจ๋งก็พังทลายไป แขนแกร่งที่มีรอยสักรูปมังกรนั้นออกแรงกระชากร่างสูงโปร่งจนหญิงสาวเกือบพลัดตกจากรถเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
"เดี๋ยวคืนนี้ข้าจะจับเอ็งเล่นหนังสดให้ไอ้พวกนี้มันได้ดูเป็นขวัญตาว่าไอ้เจ๋งคนนี้มันได้ปี้เอ็งมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน"
เพี๊ยะ!
"นังคนนี้นี่! เอ็งกล้าตบไอ้เจ๋งลูกกำนันจ๊อดเลยเหรอวะ มานี่!"
เจ๋งออกแรงฉุดกระชากน้ำอบและเพราะความโมโหจนหน้ามืดตามัวจึงทำให้เขาไม่ทันได้รู้ตัวว่าน้ำอบกำลังชักมีดพกออกมาหมายจะแทงตนอยู่
สวบ!
"พวกเอ็งกล้าก็เข้ามาเลยข้าจะได้แทงให้พวกเอ็งตายๆไปซะทั้งหมด แน่จริงเอ็งก็เข้ามา!"
น้ำอบยกมีดขึ้นขู่หลังจากที่เธอตัดสินใจจ้วงแทงเข้าตรงสีข้างของเจ๋งไปสองแผลก่อนจะเลื่อนตัวไปแย่งชิงกุญแจมาจากมือของเจ๋งและรีบขับรถออกมา
หลังจากวันนั้นชีวิตของน้ำอบก็ไม่สงบสุขอีกต่อไปด้วยว่าถูกเจ๋งกลั่นแกล้งในทุกๆช่องว่างที่พี่สาวของเธอเผลอ
กริ๊ก!
"อย่าดิ้นไม่อย่างนั้นข้ายิงเอ็งแน่!"
เพราะสี่ตีนยังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ที่สุดแล้วในเย็นวันหนึ่งน้ำอบก็พลาดท่าให้กับเจ๋งที่มาพร้อมกับปืนของกำนันจ๊อดเข้าจนได้
"ถ้าเอ็งอยากได้ข้าเป็นเมียเอ็งก็ต้องซิ่งรถแซงข้าให้ได้ก่อน" น้ำอบเสนอความคิดไปแบบส่งๆด้วยอยากหลอกล่อให้เจ๋งยอมลดปืนลง
"ย่อมได้" แต่มันกลับได้ผล...
สนามแข่งรถของเจ๋ง
บรืน บรืน
"เตรียมตัว"
สาวสวยในลุคกางเกงขาสั้นเสมอแก้มก้นและบราเซียร์ตัวน้อยปกปิดเนินอกเล็กๆหันหลังให้กับน้ำอบกับเจ๋งก่อนจะโน้มตัวลงไปข้างหน้าและกระดกก้นขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอส่งสัญญาณ
"ไป!" ธงแดงในสองมือสาวสวยตวัดลงกับพื้นก่อนที่รถสองคันจะออกตัวไปอย่างรวดเร็วในเวลาไล่เลี่ยกัน
น้ำอบหมอบต่ำลงเมื่อความเร็วของรถเพิ่มขึ้น เธอเห็นว่าเจ๋งกำลังตามมาติดๆจึงรีบเร่งความเร็วและวนกลับมาจุดเริ่มต้นได้ก่อนเจ๋งอย่างเฉียดฉิว
"อย่างเอ็งให้ตายข้าก็ไม่เอาทำผัว" น้ำอบลงจากรถก่อนจะผลักอกเจ๋งอย่างไม่รักตัวกลัวตายด้วยเธอแอบได้ยินมาแล้วว่าแท้จริงปืนกระบอกนั้นไม่มีลูกกระสุนอยู่ด้านใน
"ให้ข้านอนกับเอ็งอย่างที่เอ็งบอกใครไปทั่ว สู้ข้าอ้าขาให้หมามันเด้าซะยังดีกว่า"
"นังน้ำอบ! ข้า! ข้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ"
...
"ตั้งแต่วันนั้นมันก็เลยตามจองล้างจองผลาญน้ำอบอย่างที่เห็น" นายอินทร์มองใบหน้าหวานๆตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าแฟนของตัวเองจะเคยลงมือแทงลูกชายคนเดียวของกำนันจ๊อดคนดังจริงๆ
"ทำไมไม่บอกพ่อกับไอ้นางอาย"
"ขืนบอกเรื่องราวก็จะพาลใหญ่โตไปกว่าเดิมนะสิ แค่การที่น้ำอบไม่ถูกมันแจ้งจับเข้าตะรางข้อหาพยายามฆ่ามันก็บุญแล้ว"
"แล้วมันใช่เหตุผลที่จะปล่อยให้มันทำร้ายอยู่อย่างนี้หรือไง! พี่ไม่ให้น้ำอบไป!" นายอินทร์ว่าอย่างเริ่มโมโหในเหตุผลที่ฟังอย่างไรก็ไม่ขึ้นของแฟนสาว
"น้ำอบต้องไป! พี่อินทร์ไม่เข้าใจหรือไงนี่มันเป็นศักดิ์ศรีของน้ำอบนะ!"
"งั้นพี่ไปด้วย!"
ไอ้อินทร์คือตำนานรักเมียหลงเมียจนแม่หมั่นไส้เมีย ฮ่าๆ
- ผู้เขียน
