ตอนที่ 11
แม้จะหวาดหวั่น หากศศิกานต์ก็กล้าที่จะสนองตอบจุมพิตร้อนแรงที่สูบเอาเรี่ยวแรงหลุดจากร่าง เธอสอดนิ้วเข้าไปเกี่ยวพันกับเส้นผมหนานุ่ม พลางบดเบียดกายานุ่มนิ่มกับกายใหญ่เพื่อให้สองกายได้แนบชิดกันมากขึ้น
ติณภพถอนจุมพิต ก่อนสอดแขนรอบเอวเล็กคอดพาร่างโปร่งบางเดินไปยังอาคารไม้ซึ่งซุกซ่อนแฝงตัวอยู่ในร่มไม้ใหญ่ จัดการติดต่อห้องสำหรับพักในค่ำคืนนี้
ศศิกานต์ยืนหัวใจเต้นแรง หากอบอุ่นและดีใจเป็นที่สุด เมื่อติณภพเอ่ยปากพูดขึ้นว่า...
‘เธอคือภรรยาของเขา’
ใบหน้าขาวนวลแดงปลั่งด้วยเลือดฝาด ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับเหมือนกับมีดวงดาวนับสิบเข้าไปอยู่ภายใน เธอเดินเคียงข้างติณภพไปยังห้องพักอย่างสุขใจ
ประตูบานใหญ่ปิดลง ติณภพก็ช้อนร่างโปร่งบางเดินไปวางบนเตียงนอน เขาลากไล้บีบนวดเรือนกายโปร่งบางอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล ไม่ว่าจะแตะต้องตรงจุดใดก็ทิ้งความร้อนผ่าวเอาไว้ทุกหนแห่ง
หญิงสาวทาบมือดันแผ่นอกกว
