บทที่16 มีลูกแล้ว
1575 คำ
"ชนแก้วครับพี่ไคโร" พอก่อนโซจูบอมของพวกนายฉันชักจะมึนๆแล้ววะ อยากกลับไปนอนแล้ว
"อะไรกันครับพี่ทำไมรีบกลับจัง มีใครรออยู่ที่บ้านงั้นเหรอครับ" พอเลยซีวอน นายก็รีบกลับทุกคนแหละพอได้แล้วกลับบ้านกัน พักผ่อนเยอะๆพวกเราต้องใช้ร่างกายทำงานกันนะ อย่าลืมสิ
"ผมว่าพี่แปลกๆดาเนียลพูดขึ้นอีกคน ปกติพี่คอแข็งไม่เมาง่ายๆหรอก" ฉันแปลกอะไรฉัน29แล้วโว้ย ไอ้ดาเนียล ฉันต้องใส่ใจสุขภาพบ้างสิ ไม่ใช่เด็กหนุ่มแบบนายนี่น่า เดี๋ยวนาย29นายก็รู้เอง
"อืมก็จริงของพี่"
"งั้นพวกเรากลับ นาบีๆ ไหวไหมเนี่ย" อื้อ!ฉันง่วงจะนอน เวรกรรมเจอาร์ที่นั่งใกล้นาบี เขย่าตัวเธอปลุกเธอ
"แบบนี้ต้องอุ้มแล้วแหละพี่ไคโร" เจอาร์หันไปพูดกับเขา นายก็อุ้มสิจะมาบอกฉันทำไม ก็ผมปวดแขน
"เออฉันอุ้มเอง" ไคโรขี้เกียจจะเถียงกับพวกน้องๆ เลยเป็นคนอุ้มนาบีไปขึ้นรถ แล้วตระเวนส่งทุกคนก่อนกลับบ้าน
"คุณไคโรเมารึเปล่าครับ" นิดหน่อยเองไม่เมาหรอก ดีแล้วครับขืนเมากลับไปอาจจะโดนคุณริษาดุเอาครับ
"อะไรริษาจะมาดุฉันทำไม" ก็เวลาผมเมากลับไปทีไรซอยอนก็บ่นผมจนหูชาทุกที
"เหอะ! นั้นมันเมียนาย อย่างฉันใครจะกล้ามาบ่น"
เจสันได้แต่อมยิ้ม
แกร็ก!
ไคโรเปิดประตูเข้ามา ริษาอุ้มมะลิเดินเข้ามาหาเขา ไคโรก้มลงไปจูบตรงหัวกลมๆขอลูกสาวเขา
"พี่ไคโรดื่มเหล้ามาเหรอคะริษาได้กลิ่น" ดื่มกับน้องๆนิดหน่อยเองครับ
"งั้นพี่ก็อย่ามาจูบมะลิสิคะ น้องคงไม่ชอบกลิ่นเหล้าจากพี่ ดูสิหันหน้าหนีใหญ่เลย"
เมี๊ยว!
เจสันได้ยินแบบนั้นกับหลุดขำ ไคโรปรายตาดุมามองเจสัน
เจสันรีบวางกระเป๋าของไคโร แล้วรีบขอตัวกลับไปบ้านพักของตัวเอง อย่างเร็ว
"พี่ทานข้าวมาแล้วใช่ไหมคะ" อืมทานแล้ว ขอน้ำเย็นให้พี่แก้วหนึ่ง ริษาวางมะลิลงแล้วเดินไปเทน้ำมาให้เขา
"พี่อยากทานอะไรอีกไหมคะ" ไม่ล่ะอยากอาบน้ำนอนแล้ว ไปเถอะไคโรอุ้มมะลิขึ้นพาดบ่า
"หนูไม่ชอบกลิ่นเหล้าจากแด๊ดดี้งั้นเหรอ งั้นจะดื่มให้น้อยลงดีไหม" ประโยคแรกพูดกับน้องมะลิก็จริง แต่ประโยคหลังเหมือนจะพูดให้คนที่เดินตามหลังมามากกว่า
"ริษาอาบน้ำเสร็จแล้วมานอนห้องพี่" เขาหันมาออกคำสั่งกับเธอเสียงเรียบก่อนจะ พามะลิเดินเข้าห้องนอนเขาไป
ริษารีบอาบน้ำแล้วยืนเลือกชุดนอนอยู่นาน ทำไมคุณโมน่าถึงเลือกชุดนอนเซ็กซี่ให้เธอแบบนี้นะ แล้วก็กลั้นใจหยิบมาชุดหนึ่ง
"ทำไมอาบน้ำนานจัง" ไคโรนอนรอเธออยู่บนเตียง ริษาขึ้นมาบนเตียงรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัว เพราะเขินกับสายตาที่มองสำรวจเธอไปทั่วของเขา
"ชุดสวยดีนะพี่ชอบ" คนตัวโตยังมองเธอไม่วางตา
"ชุดนอนของหนูทำไมมีแต่ชุดเซ็กซี่แบบนี้ คุณโมน่าเขาเลือกมาให้แต่แบบนี้ทั้งนั้นเลยค่ะ" ไม่ใช่โมน่าพี่เลือกให้เอง ไคโรตอบเธอหน้าตาเฉย
"ช่วงนี้หน้าร้อนใส่แบบนี้ก็แล้วกันจะได้ไม่ร้อนสวยดีด้วย"
"วันนี้ทำอะไรบ้าง" ก็ออกไปซื้อของกับซอยอน พรุ่งนี้พี่อยากทานอะไรคะ "ตอนเช้าขอเป็นข้าวต้มก็แล้วกัน"
"ได้ค่ะ"
"วันนี้หนูโทรหาคุณแม่ด้วยค่ะ" น้ารินาว่ายังไงบ้าง คุณแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรคะ แค่เป็นห่วงว่าจะอยู่ได้ไหมแค่นั้นค่ะ แล้วเราบอกท่านว่าอะไร
"หนูก็บอกว่า งานก็คล้ายๆกับงานเก่าที่หนูทำ ก็เลยไม่มีอะไรน่าห่วง" อืม แบบนั้นก็ดีแล้ว
"อืม นอนเถอะพี่เหนื่อยจะหลับแล้ว" พูดจบไคโรวาดแขนมากอดเอวบางไว้ นอนกอดเธอหลับไปแบบนั้น ริษาขยับตัวให้ตัวเองนอนในท่าที่สบายขึ้นแล้วก็หลับไปกับเขาแบบนั้น
ตื่นเช้ามาไคโรวาดแขนไปบนเตียงกว้าง ไม่เจอใครเขาค่อยลืมตัว หันไปทางมะลิ ก็ไม่เจอลูกสาว
เขาลุกขึ้นรีบไปอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่าง มองหาทั้งริษาทั้งลูกสาวเขา
เมี๊ยว!
มะลิวิ่งมาหาเขาพร้อมกับร้องทักทาย
"แหม! แต่งตัวสวยเชียวนะ จะมาอวดแด๊ดดี้ใช่ไหมคะ หม่ามี้ซื้อชุดให้หนูเหรอ ชอบรึเปล่า"
เมี๊ยว!
ไคโรอุ้มมะลิเดินมาหาริษาในครัว เห็นคนตัวเล็กกำลังทำอาหารให้เขาอยู่
"พี่ไคโรนั่งสิคะ เสร็จพอดีค่ะ ริษาตามซอยอนให้มาเอาข้าวต้มไปทานกันด้วย เธอบอกว่าอยากลองชิมฝีมือหนู"
"เราเลยก็เลยกะจะโชว์ฝีมือ" แน่นอนสิคะ อาหารไทยอร่อยแค่ไหนเราต้องโชว์ค่ะ
"พี่ลองชิมสิคะ" เธอเลื่อนชามข้าวต้มมาตรงหน้าเขา ไคโรวางลูกสาวลงแล้วหันมาสนใจชามข้าวต้มหอมๆตรงหน้า
"เป็นไงบ้างคะ" ริษาวางชามของตัวเองแล้วนั่งตรงข้ามกับเขา
"อร่อยมาก"
คนทำได้รับคำชมถึงกับยิ้มหวาน
เจสันเดินเข้ามา
"ซอยอนบอกว่าคุณริษาให้มาเอาอะไรสักอย่างครับ" ใช่แล้วจ้ะ นี่ค่ะถือไปให้ซอยอนนะคะ บอกว่าฉันทำให้เธอลองชิมดู ให้เจสันด้วย ครับขอบคุณครับคุณริษา
"เจสันทีหลังเมียสั่งอะไรก็จำมาให้ครบด้วยล่ะ" ครับเจ้านาย ไคโรพูดแกล้งเขาเล่นยิ้มๆ
"ว่าแต่เจ้านายตื่นเช้ามาหน้าตาสดชื่นจังเลยนะครับ ลูกสาวก็แต่ตัวสวยเชียว" เจสันก้มลงมองมะลิที่เดินมาโฉบเหมือนจะอวดชุดใหม่ให้เขาเห็น
"เออ! ไปกินข้าวต้มไปพูดมากจริง"
เมี๊ยว!
"ไปแล้วครับน้องมะลิ" เจสันเดินออกไป
"พี่ไคโรเติมอีกหน่อยไหมคะ" อืมก็ดี อร่อยมากเลยนะ ริษายิ้มจนแก้มปวดไปหมดแล้วกับคำชมของเขา
"วันนี้พี่มีงานรึเปล่าค่ะ" มีช่วงเย็นๆเหมือนเดิม เราอยากไปด้วยไหม
"ไปสิคะ หนูเป็นคนดูแลพี่นะคะ" ไคโรยิ้ม
ริษาเดินเอาผลไม้ไปวางให้เขา ไคโรนั่งอุ้มลูกสาวของเขาอยู่
เมี๊ยว!
พอริษานั่งมะลิทำท่าจะลุกจากตักเขามาหาเธอ
"ไม่ต้องเลยนะ ขอแด๊ดดี้กอดหน่อย"
เมี๊ยว!
พูดเสร็จคนตัวโตนอนลงบนตักนุ่มของริษา แล้วให้มะลินอนลงบนท้องเขา เจ้าตัวอ้วนซบแก้มลงบนsix pack ของไคโร
"นวดหัวให้พี่หน่อย" ริษานวดไม่เป็นหรอกแต่ก็ทำตามที่เขาบอก ไคโรนอนหลับตานิ่ง รู้สึกสบาย
ปกติเขาค่อนข้างถือตัว ไม่ยอมให้ใครจับผมง่ายๆหรอกตัดผมก็ต้องเป็นช่างประจำ แต่กับริษาอะไรก็ง่ายไปหมด ที่ไม่เคยทำให้ใครก็ทำให้เธอ ที่ไม่ยอมให้ใครทำให้เขา แต่กับเธอก็ยอมไปเสียหมด
"ทำไมตอนเด็กๆเราไม่ค่อยคุยกับพี่" อยู่ๆเขาก็ถามขึ้นมา
"ก็พี่ไคโรชอบทำหน้าดุ แล้วพี่ก็ไม่ค่อยพูด หนูกลัวว่าถ้าคุยกับพี่เยอะๆพี่จะรำคาญก็เลยอยู่ห่างๆพี่ดีกว่าค่ะ" พี่ทำแบบนั้นจริงเหรอ
"ค่ะ ตลอดเวลาที่เจอหนู"
"เราทำอะไรผิดรึเปล่า พี่คอยดูแลเราตลอดนะเราไม่สังเกตเองรึเปล่า" ก็รู้ว่าพี่ไคโรดูแลค่ะ แต่พี่ไม่ค่อยพูดหนูก็เลยไม่กล้าเข้าใกล้
"แล้วหลังจากที่พี่มาเกาหลี เรามีแฟนรึเปล่า"
"ตอนมัธยมปลายเหรอคะ" อืม ก็มีนะคะ
"อะไรนะเรามีแฟนงั้นเหรอ" ค่ะ ตอนมหาลัยก็มีค่ะ นี่เธอมีหนุ่มมาจีบเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ
"ก็ไม่เยอะนะคะ แต่ก็พอมีบ้าง แล้วก็มีแฟนก็เรื่องปกติริเปล่าค่ะ"
"แล้วตอนนี้ล่ะอย่าบอกนะว่าเราคุยกับใครอยู่" ไม่ได้คุยกับใครคะ
"แล้วแฟนที่ว่าหายไปไหน" ก็เลิกกันค่ะ พี่เขาไปเรียนต่อต่างประเทศก็เลยเลิกกันค่ะ
"ดีเลิกให้หมดนะ ระหว่างนี้เราห้ามพี่ไปนอนกับใครใช่ไหม เราเองก็ห้ามคุยกับใคร"
"เข้าใจแล้วค่ะ"
"อย่าลืมว่าตัวเองมีลูกแล้วเป็นหม่ามี้ของมะลิ ทำตัวดีๆให้ลูกสาวดูเป็นตัวอย่างด้วยล่ะ" แหมว่าแต่คนอื่นตัวเองเมากลับบ้านมาเป็นตัวอย่างที่ดีจังเลยนะ
"ริษาแอบว่าอะไรพี่ในใจรึเปล่าน่ะ"
"เปล่านะคะ" คนอะไรรู้แม้กระทั่งความคิดคนอื่น
- ผู้เขียน
