บทที่15 คอนเสิร์ต
1599 คำ
ไคโรออกไปทำงานแล้ว ริษานั่งเล่นกับมะลิสักพัก ซอยอนก็เข้าบ้านมาทำความสะอาด
"คุณซอยอนมีอะไรให้ริษาช่วยบ้างไหมคะ" อุ๊ย!ไม่ต้องค่ะคุณริษา งานไม่เยอะเลยค่ะซอยอนทำคนเดียวได้ค่ะ ซอยอนทำแป๊บเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ
"คุณริษา ดื่มน้ำส้มไหมคะ ซอยอนคั่นไว้ให้แล้วค่ะอยู่ในตู้เย็นค่ะ"
ริษายิ้มพร้อมกล่าวขอบคุณเธอ ซอยอนดูจากหน้าตาแล้วเธอน่าจะเป็นพี่ริษา ไว้สนิทกันมากกว่านี้ค่อยถามเธอแล้วกัน แต่ดูแล้วเธอก็เป็นคนน่ารักและดูเป็นมิตรกับริษา
ผ่านไปสักพัก
"คุณริษาอยากได้อะไรไหมคะ ซอยอนทำความสะอาดเสร็จแล้วค่ะ"
"คือริษาอยากออกไปซื้อของ ถ้าคุณซอยอนจะออกไปซื้อของวันไหนบอกริษาด้วยนะคะ ริษาอยากตามไปด้วย" ริษารู้สึกเกรงใจเธอก็เลยต้องเอ่ยออกไปแบบนั้นครั้นจะไปบังคับให้เธอพาไปเลย ก็คงไม่ดีเพราะเธออาจจะมีงานที่จะต้องทำต่อ
"ได้สิคะ ซอยอนไปเป็นเพื่อนคุณริษาได้เลยค่ะ คุณไคโรสั่งไว้แล้วค่ะ" สั่งไว้แล้วงั้นเหรอคะ ค่ะงั้นซอยอนขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ ริษายิ้มให้เธอ
"ได้ค่ะ"
ไม่นานทั้งคู่มาถึงร้านขายวัตถุดิบเครื่องปรุงของไทยเสร็จแล้วก็ไปซุปเปอร์มาเก็ตกันต่อ ซอยอนทำการบ้านมาอย่างดี ว่าร้านที่ขายวัตถุดิบเครื่องปรุงของไทยอยู่ตรงไหน น่าจะเป็นพี่ไคโรที่สั่งเอาไว้อีกนั่นแหละ
ริษา เดินเลือกซื้อพวกของสด เลือกโดยมีซอยอนเป็นคนให้คำแนะนำ ริษาบอกซอยอนว่าไคโรอยากให้เธอทำอาหารไทยให้เขาทานบ้างเป็นบางมื้อ เลยต้องซื้อของเตรียมไว้
ซึ่งถ้าวันไหนเธอทำอาหารไทยก็จะบอกซอยอนก่อนจะได้ไม่ต้องเตรียมอาหาร พร้อมกัน
ซอยอนยิ้ม
"คุณริษาน่าจะทำอาหารอร่อยมาก ซอยอนอยากลองชิมฝีมือคุณริษาจังเลยค่ะ"
"ได้อยู่แล้วค่ะ" ริษายิ้มให้ซอยอน ทั้งคู่ซื้อของเสร็จก็พากันกลับบ้าน ซอยอนเป็นคนขับรถให้เธอ
"คุณริษาไปนั่งเถอะค่ะ ซอยอนจัดการเองค่ะ" เมื่อเธอเห็นริษากำลัง จะเก็บของและทำความสะอาดของทุกอย่างที่ซื้อมาเธอเลยรีบออกปากช่วยเธอทันที
"ไม่เป็นไรค่ะริษาช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ" สองคนเลยช่วยกันไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยทุกอย่างจัดเข้าที่อยากเป็นระเบียบ
ครืดด ครืดด
มีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของซอยอน คุณเจสันค่ะ เธอหันมาบอกริษายิ้มๆ ริษาพยักหน้าให้เธอรีบรับสาย ซอยอนเธอออกไปรับสายสามี
"คุณริษาค่ะ คุณเจสันบอกว่าให้เปิดทีวีค่ะ มีถ่ายทอดสดค่ะ คุณไคโรกำลังจะขึ้นแสดงบนเวทีแล้วค่ะ" เธอบอกริษาแล้ววิ่งไปเปิดทีวีที่ห้องนั่งเล่นให้ริษา
ริษาเดินตามมานั่งดู น่าจะเป็นคอนเสิร์ตเฟสติวัลอะไรสักอย่าง แต่คนเยอะมากน่าจะสนุก
"คุณริษาค่ะอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวซอยอนจะทำอาหารให้ทานค่ะ เพราะเราต้องทานกันสองคนค่ะวันนี้ คุณเจสันบอกว่า คุณไคโรเลิกคอนเสิร์ตแล้วน่าจะไปทานข้าวกับน้องๆในค่ายเดียวกันค่ะ"
"อืม เราสั่งมาทานกันไหมคุณซอยอนเหนื่อยมากแล้ววันนี้ ทานง่ายๆสองคนสั่งมาดีกว่านะค่ะ" แบบนั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวซอยอนไปเอาเบอร์ชัวร์มาให้เลือกนะคะ ริษาพยักหน้า
ซอยอนรีบวิ่งกลับมาหาเธอ ริษาเลือกไก่ทอดเกาหลี ซอยอนกดสั่งให้เธอเรียบร้อย
"คุณริษาค่ะ เขาประกาศแล้วค่ะ ศิลปินคนต่อไปคือคุณไคโรค่ะ" ริษารีบผละจากน้องมะลิ หันมาสนใจทีวี
ไคโรทั้งร้องทั้งเต้น แฟนๆข้างล่างเวทีกรี๊ดกันสนั่น เขาร้องสามเพลงทุกเพลงมันหยด เขาปาหมวกลงไปให้แฟนคลับ ตามด้วยถอดเสื้อปาลงไปให้แฟนคลับด้วย ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกระหึ่ม
"โอ๊ะ!" ริษาถึงกับขมวดคิ้วกับกางเกงโหลดต่ำของเขาที่เห็นขอบกางเกงใน ซึ่งเห็นชัดเลยที่ขอบเป็นแบรนด์ของเขา เป็นการตลาดงั้นเหรอไม่จำเป็นซะหน่อย พี่จะทำ ทำไมเนี่ย
"คุณไคโรขึ้นคอนเสิร์ตที่ไหนไม่เคยทำให้แฟนคลับผิดหวังเลยนะคะ สนุกทุกงาน" ซอยอนที่นั่งดูอยู่ด้วยกล่าวด้วยความชื่นชม
"บนเวทีเขาเดือดแบบนี้ตลอดเหรอคะ" แบบนี้แหละค่ะ คุณเจสันบอกว่าเขาตั้งใจมากๆ ทุ่มสุดตัวทุกงาน ซอยอนบอกเธอยิ้มๆ
คุณซอยอนคงรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเยอะ ไว้สนิทกันกว่านี้จะลองถามเธอดู อยากรู้เรื่องเขาจะแย่ เขามีใครที่คบหาบ้างไหม พาใครมาบ้านบ้างรึเปล่า นัดเดทกับสาวบ่อยแค่ไหน
ด้านไคโร
"คุณไคโรเหนื่อยไหมครับ" เจสันรีบเอาน้ำมาให้เขาหลังจากเขาเล่นคอนเสิร์ตเสร็จ
"นิดหน่อย นายโทรหาซอยอนบ้างรึเปล่า" เจสั่นถึงกับยิ้มเจ้านายเขาคงอยากถามถึงคุณริษามากกว่าแต่ทำเป็นมาถามว่าเขาโทรหาเมียบ้างรึเปล่า
"โทรไปก่อนคุณไคโรจะขึ้นเวทีครับ ผมบอกให้ซอยอนเปิดทีวีให้คุณริษาดูถ่ายทอดสด เห็นว่าทั้งคู่ออกไปซื้อของกันมา แล้วผมก็บอกว่าให้หาอะไรทานกันได้เลยคุณไคโรต้องทานข้าวกับน้องๆก่อนกลับครับ"
"ฉันจะถามถึงมะลิลูกสาวฉัน" นายพูดเรื่องอะไรยาวเหยียดละเจสัน
"อ๋อคร๊าบ! ถามถึงลูกไม่ได้ถามถึงแม่ขอโทษด้วยครับ" เจสันถึงกับลากเสียงยาวพร้อมกับอมยิ้ม
"น้องมะลิกินอิ่มนอนหลับดีครับ ซอยอนบอกว่าน้องตัวติดคุณริษาตลอดเวลา ยกเว้นตอนง่วงนอน เดี๋ยวกลับไปก็คงนั่งรอคุณไคโรพร้อมกันทั้งแม่ทั้งลูกครับ"
พูดมากอันนั้นไม่ได้ถาม เขาตีหน้านิ่งเดินผ่านเจสันเข้าไปในห้องพักศิลปิน แล้วก็แอบยิ้มกับตัวเอง
ไคโรเปิดประตูเข้ามา เสียงตบมือให้เขาดังสนั่นห้อง
"พี่ไคโรมันมากเลยครับโคตรเดือดเลย" น้องในค่ายเดียวกันของต้นสังกัดที่อเมริกา รอเขาอยู่ในห้องพัก
"พวกนายก็เล่นดีมันทุกคน" ขอบคุณครับพี่ เราไปฉลองกันหน่อยนะครับ พวกเราไม่ค่อยได้เจอพี่เลย
"ได้สิฉันรู้แล้วน่าว่าพวกนายคิดถึงเลิกกอดฉันสักทีจองฮุน พวกนายจะไปกันกี่คน" หมดนี้เลยครับ แล้วก็รอนาบีอีกคนครับ
"โอเคงั้นฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน" ครับพี่
ก็อกๆนาบีเปิดประตูเข้ามา
"พวกพี่ไม่ได้ดูฉันเล่นบนเวทีกันเหรอ มารวมตัวกันที่นี่เอง พวกพี่นี้ไม่ได้เรื่องกันเลยสักคน วันนี้ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ"
ไคโรถึงกับขำ
"พี่ไคโรจะขำทำไมค่ะ" เอาน่าอย่าโกรธพวกเราเลยนาบี พวกพี่ดูเธอซ้อมจนจำลายเต้นเธอได้หมดแล้ว รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะไปทานข้าวกัน วันนี้ตามใจนาบีนะทุกคน เราจะกินอาหารที่นาบีสั่งให้โอเคไหม ไคโรรีบพูดเอาใจรุ่นน้องที่ตอนนี้หน้าสวยงอง้ำ
"ได้ครับ"
"ก็ได้ค่ะ" ได้ยินแบบนั้นนาบีถึงกับยิ้มออกมาได้
"อีกสิบนาทีเจอกันที่จอดรถนะทุกคน" ครับ/ค่ะ สักพักทุกคนเดินออกมา นักข่าวตามมาสัมภาษณ์
"คุณไคโร คุณจองฮุน คุณดาเนียล คุณซีวอน คุณเจอาร์ คุณนาบี ขอสัมภาษณ์หน่อยได้ไหมไหมคะ"
"ได้ครับแต่ขอแป๊บเดียวนะครับตอนนี้พวกผมหิวกันมากเลย" ไคโรเป็นคนตอบแทนน้องๆ
"พวกคุณดูมีความสุขมากเลยนะครับที่ได้เป็นศิลปินสังกัดเดียวกัน" ครับมีความสุขดีครับพวกเรากำลังจะไปทานข้าวด้วยกันครับ ไคโรตอบนักข่าว
"แล้วจะมีผลงานร่วมกันบ้างไหมคะคุณไคโร" ต้องมีบ้างอยู่แล้วครับแล้วแต่โอกาส
"คุณนาบีรู้สึกยังไงบ้างค่ะที่ได้เป็นศิลปินหญิงคนเดียวของค่าย 999 มิวสิก" ดีใจมากค่ะและฉันก็ตั้งใจทำผลงานของตัวเองให้ออกมาดีที่สุดค่ะ
"พี่ๆดูแลดีไหมค่ะ" ค่ะพี่ๆทุกคนน่ารักมากค่ะ ฉันเหมือนเป็นน้องเล็กของค่ายนี้ ก็จะมีพี่ชายเยอะหน่อยค่ะ
"ขอให้สัมภาษแค่นี้ก่อนนะคะ"โมน่าที่รู้จังหวะว่าจะเข้ามาเบรคนักข่าวตอนไหนได้รีบเข้ามาจัดการให้ทันที
ทั้งหมดขึ้นรถตรงไปยังร้านอาหารที่ดาเนียลเป็นคนจองไว้
"พี่ดาเนียลจองร้านไกลจังเลยค่ะ" นาบีเริ่มบ่น ก็พี่กันนักข่าวจะตามมาไง
"นาบีหิวมากแล้วเหรอ" ไคโรถามด้วยความเป็นห่วง ก็หิวค่ะฉันปล่อยพลังไปเยอะเลยบนเวที
"หึหึ!! เต็มที่ก็ดีแล้วคนดูจะได้สนุก"
- ผู้เขียน
