"มาแล้วรึ พวกข้าคิดว่าเจ้าจะลงมาไม่ไหวเสียอีก เสียงเตียงโยกดังเข้ามาจนถึงห้องข้าเชียวนะ "
หยางอู๋เอ่ยเย้าสหายที่เดินลงมาเป็นคนสุดท้าย มิรู้ว่าป่านนี้สตรีที่เป็นสหายของตนจะเป็นเช่นไรบ้าง
" ฮืยย พวกเจ้านี้พูดมากเสียจริง ไปกันเถิดประเดี๋ยวท่านลุงจะรอนาน ส่วนพวกเจ้าสองคนเฝ้าหน้าห้องอาหลี่น่าเอาไว้จนกว่าข้าจะกลับมา ห้ามให้ผู้ใดเข้าไปรบกวนนางพักผ่อน "
มู่เจินพูดกับสหายเสร็จก็ไม่ลืมที่จะหันไปสั่งคนงานให้คอยคุ้มกันหลี่น่าเอาไว้
" ขอรับ/ขอรับ "
ทุกคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง มู่เจินกับสหายและหวังหมิ่นออกเดินทางไปที่จวนของหมอหลวงหลี่ เพื่อรายงานข่าวสารต่าง ๆ ที่ได้มา
" พวกเจ้ามาสักที ข้าร้อนใจอยู่หลายวันแล้ว รีบตามข้ามาที่หอตำราเร็วเข้า "
หมอหลวงหลี่ที่รออยู่ก่อนแล้วรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบุรุษรุ่นลูกทั้ง 4 คนเดินเข้ามาในตัวเรือน
" คารวะท่านหมอหลวงขอรับ/คารวะท่านลุงขอรับ "
ทั้ง 4 คนรีบ
