เช้าวันรุ่งขึ้น
บนเตียงไม้ภายในห้องพัก มู่เจินนอนกอดภรรยาที่กำลังนอนหันหลังให้กับเขาอยู่
" ข้ารักเจ้ายิ่งนัก อาหลี่น่าของข้า " มูเจินเอ่ยออกมาเบา ๆ เพราะคิดว่าหลี่น่ายังไม่ตื่น
" ข้าก็รักเจ้ามู่เจิน แต่เจ้าช่วยตอบคำถามที่ค้างคาใจข้าหน่อยได้หรือไม่ "
" เจ้าตื่นแล้วรึ เรื่องใดเล่าที่เจ้าอยากให้ข้าตอบ " หลี่น่าค่อย ๆ หมุนตัวมาหาสามีที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ
" สตรีที่เดินชนข้าเมื่อคืน เจ้ารู้จักนางหรือไม่ "
สิ้นคำของหลี่น่า ใจของมู่เจินกระตุกวูบด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าเวลาแห่งความสุขจะหมดไปเร็วถึงเพียงนี้
" ข้าไม่รู้จัก ข้าจะไปรู้จักนางได้อย่างไรเล่า " มู่เจินรีบตอบออกไปด้วยความขลาดกลัว
" หากเจ้ายืนยันเช่นนั้นข้าก็พร้อมจะเชื่อ ไปอาบน้ำกันเถอะเจ้ายังต้องออกตระเวนส่งสินค้าอีกใช่หรือไม่ "
หลี่น่ารีบเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้สถานการณ์อึดอัด นางเลือกที่จะเชื่อใจ
