2 วันต่อมา
ขบวนสินค้าเคลื่อนตัวเข้าสู่เมืองหลวง หวังหมิ่นสั่งคนคุ้มกันให้ขนสินค้าทั้งหมดเข้าไปไว้ที่จวนตระกูลหลี่ก่อน และให้คนงานพักอยู่ที่นั่นเพื่อเฝ้าสินค้าด้วย
มีเพียงตัวเขา หยางอู่ ซูเวิน หลี่น่า และมู่เจินเท่านั้นที่ออกมาพักโรงเตี๊ยมของคู่ค้า เหมือนดั่งที่หลี่จวินเคยทำอยู่ตลอด
" ขอบคุณคุณหนูและคุณชายทุกท่าน ที่ให้ข้ากับหลานชายติดรถม้ามาด้วยนะขอรับ "
" ขอบคุณพี่สาว ขอบคุณพี่ชายทุกท่านขอรับ " สองคนปู่หลายเอ่ยขอบคุณและขอแยกตัวไปอีกทางเพื่อตามหาคนที่ต้องการพบหน้า
" อาซิน มาหาพี่สาวก่อนเร็วเข้า "
หลี่น่าเอ่ยเรียกเด็กน้อยให้เข้าไปหา ก่อนจะหยิบเงินออกมาให้ 1 ตำลึงทอง เพื่อทั้งสองจะได้มีอาหารกินไม่ต้องอดอยากระหว่างตามหาผู้ที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใด
" พี่สาว เหตุใดจึงให้เงินข้ามากมายเช่นนี้เล่าขอรับ " เด็กน้อยตาโตเมื่อเห็นเงินตำลึงทองที่มีค่ามหาศาลสำหรับเขา ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย
"
