บรู๊ววววว บรู๊ววววว พรืดดด
กรร กรร พรืดดด
ในเวลากลางดึกที่เงียบสงัด เวรยามบางส่วนกำลังผลัดเปลี่ยนเดินเฝ้าระวังบริเวณโดยรอบของที่พัก เสียงหมาป่าหลายตัวกำลังเห่าหอนร้องเรียกพรรคพวกให้มารวมตัว เมื่อมีเหยื่ออันโอชะมาสังเวยถึงที่
เสียงของมันกึกก้องกังวานไปตามสายลม ไม่นานจำนวนหมาป่าก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ สายตาของพวกมันจับจ้องมองเหยื่อ หมายจะรุมทึ้งสิ่งมีชีวิตอันโอชะ ที่นาน ๆ จะมีคนใจกล้าขึ้นมาพักกลางเขาสักครั้ง
" อาหลี่น่า เจ้านอนอยู่ในนี้เดี๋ยวข้าจะออกไปดูด้านนอกเอง " มู่เจินรีบลุกขึ้นเขาตั้งใจจะเดินออกไปสมทบกับทุกคน แต่โดนหลี่น่ารั้งแขนเอาไว้ก่อน เพื่อให้รอนางออกไปพร้อมกัน
" ข้าไปด้วย "
" รีบสวมชุดคลุมให้เรียบร้อยเร็วเข้า อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะออกไปด้วยชุดนี้ " จบคำของสามี หลี่น่าก้มมองดูชุดนอนของบุรุษที่ตนเองกำลังสวมใส่อยู่พลางคิดในใจ ' ก็เรียบร้อยแล้วนะ ' ถึงกระนั้นนางก็รีบลุกไ
