“ผมขอโทษ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
“เรื่องคุณกับลูก ฉันไม่กีดกัน แต่เรื่องของเรา เป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บแล้วจำ”
“ผมขอโทษ ผมรู้ว่าผมผิด แต่ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณยกโทษให้ ถึงจะต้องง้อคุณทั้งชีวิตผมก็ยอม ขอแค่เราได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันก็พอ”
“ฝันไปเถอะ ฉันไม่ยกโทษให้คุณง่ายๆ ถ้าอยากง้อฉันทั้งชีวิตฉันจัดให้ คุณได้ง้อจนผมขาวหมดหัวแน่”
บทสนทนาดังกล่าวยังวนเวียนอยู่ในหัวของปลายเมฆที่กำลังนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ด้วยความทุกข์ใจ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรระฆังแก้วถึงจะให้อภัย แล้วกลับมาสร้างครอบครัวด้วยกันอีก
วันนี้หลังจากลูกสาวหลับเขาก็ถือโอกาสขอคุยกับเธอถึงเรื่องในอดีต ผลสุดท้ายก็ออกมาอย่างที่เห็น แม้จะอธิบายไปแล้วว่าเขารู้เรื่องที่เธอถูกใส่ร้ายแต่เธอก็ยังไม่ยอมให้โอกาส ขนาดบอกว่ากำลังรวบรวมหลักฐานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้เธอก็ไม่สนใจ
ครืด ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์
