มาวินใช้เวลาเดินทางราวครึ่งชั่วโมงก็มาถึงโรงพยาบาล และขณะที่เขากำลังมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานกลับต้องหยุดเดินด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ๆ เจอปลายเมฆเข้ามาขวางทาง
“สวัสดีครับคุณปลายเมฆ” เขาทักทายก่อนตามมารยาท ในใจก็แอบคิด ว่าทำไมอดีตสามีของระฆังแก้วถึงได้มาหาตนเอง
“สวัสดีครับคุณหมอมาวิน”
ปลายเมฆยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนใช้สายตากวาดสำรวจมองรูปร่างหน้าตาของผู้ชายตรงหน้า เขาไม่รู้สึกแปลกใจนักหรอกหากอดีตภรรยาจะชอบคุณหมอมาวิน เพราะชายหนุ่มจัดว่าหน้าตาหล่อเหลา ถึงแม้ฐานะไม่ได้ร่ำรวยเท่าเขาแต่ก็ถือว่าเป็นลูกหลานคนในวงสังคมเดียวกัน
“คุณมีอะไรกับผมใช่ไหมครับ” อืมก็นะ ถ้าไม่มีปลายเมฆคงไม่มานั่งรอขนาดนี้หรอก คุณหมอบอกตัวเองในใจขณะรอฟังคำตอบอีกฝ่าย และถ้าให้เดาก็คงเกี่ยวกับสองแม่ลูก
“ครับ พอดีผมรู้มาจากน้องหอมว่าคุณจะพาแกไปเที่ยวก็เลยมาถามครับ ไปที่ไหน ไปวันไหน ไปกี่วัน แล้วไปกันกี่คน”
สมกับเป็นปลายเมฆพูดเข้า
